Ύπνωση και αθλητισμός

Aύξηση των αθλητικών επιδόσεων με τεχνικές ύπνωσης Υπάρχει μακρά ιστορία της ύπνωσης στον αθλητισμό, συχνά χρησιμοποιείται με διαφορετικά ονόματα, όπως ψυχική ή autogenic εκπαίδευση.

Σύμφωνα με το γνωστό βιβλίο Les Cunningham κατά την περίοδο 1978-79 στην Αυστραλία, ο γνωστός άγγλος αθλητής του κρίκετ Mike Brearley έβλεπε κλινικό υπνοθεραπευτή, στους ολυμπιακούς αγώνες στην Μελβούρνη το 1956, η ρωσική ομάδα είχε μαζί της 11 υπνοθεραπευτές, ακόμα ύπνωση είχε χρησιμοποιηθεί το 1980 στους ολυμπιακούς αγώνες σε 20 αθλητές από την Αυστραλία (κολυμβητές) με θεαματικά αποτελέσματα.

Το 1996, ο Steve Collins (beat Chris Eubank) παγκόσμιος πρωταθλητής πυγμαχίας κέρδισε τον τίτλο Super-middleweight. Μεγάλο μέρος της επιτυχίας του οφείλετε στην επικέντρωση της προσοχής του που δημιουργήθηκε έπειτα από συνεδρίες ύπνωσης με τον Δρ.

Tony Κουίν. Ακόμα στους ολυμπιακούς αγώνες στο Πεκίνο το 2008 δυο σκοπευτές που κέρδισαν χρυσά μετάλλια για τις ΗΠΑ συνεργάσθηκαν με υπνωτιστή. Το 1984, το περιοδικό Time ανέφερε ότι η Mary Lou Retton χρησιμοποίησε ύπνωση για την προετοιμασία της στην Ολυμπιάδα το LA για να μπλοκάρει τον πόνο στο πόδι την με αποτέλεσμα να κερδίσει το χρυσό μετάλλιο.

Το 1983 Οι Chicago White Sox προσέλαβαν ως μόνιμο συνεργάτη κλινικό υπνωτιστή. Το 1967, o οδοντίατρος, Δρ. Raymond Abrezol, χρησιμοποίησε ύπνωση στα τα μέλη της ελβετικής ομάδας σκι με αποτέλεσμα να κερδίσουν Χρύσα μετάλλια.

Η ύπνωση μπορεί να βοηθήσει έναν αθλητή:

Να Αυξήσει τις επιδώσεις του.
Να καταργήσει τους δισταγμούς.
Να Μειώσει το στρες πριν τον αγώνα.
Να Προγραμματιστεί για την επιτυχία.
Να Αυξήσει ή να χάσει βάρος.
Να Εστιάσει την προσοχή του στον αγώνα.
Να Αναπτύξει ψυχική αντοχή.
Να Αύξηση τα κίνητρα.
Να Υπερνικήσει τα ψυχικά εμπόδια.
Να Ενισχύσει την αυτοπεποίθηση και την θετική σκέψη.
Η ύπνωση μπορεί να είναι εξίσου χρήσιμη τόσο σε ατομικά όσο και σε ομαδικά αθλήματα.