Είναι γνωστό ότι η Μεσογειακή διατροφή αποτελεί το πρότυπο μοντέλο σίτισης παγκοσμίως. Η υιοθέτηση αυτού του τύπου Διατροφής έχει να κάνει με μεγάλη σειρά ερευνών που σχετίζουν τη Μεσογειακή Δίαιτα με πρόληψη κατά διαφόρων παθήσεων και μακροζωία.

Πυρήνας της Δίαιτας αυτής αποτελεί το ελαιόλαδο και φυσικά η ελιά όπου ερευνήθηκε και εξακολουθεί να ερευνάται επισταμένως όσον αφορά τις θετικές επιδράσεις της στην υγεία του ανθρώπου. Έτσι είναι γνωστό ότι η περιεκτικότητα της σε μονοακόρεστα λιπαρά, βιταμίνη Ε και άλλα αντιοξειδωτικά την καθιστούν τροφή υψηλότατης θρεπτικής αξίας.



Παράλληλα έχει βρεθεί ότι οργανοληπτικά χαρακτηριστικά του ελαιολάδου (οσμή, γεύση, χρώμα) σχετίζονται με την παρουσία περισσότερων από 30 φαινολικών ενώσεων, προεξάρχοντος της ελευρωπαίνης, της υδροξυτυρουσόλης και της τυρουσόλης.

Οι ενώσεις αυτές παρουσιάζουν ισχυρή αντιοξειδωτική, αντιθρομβωτική και αντιβακτηριδιακή δράση, ανάγοντας το ελαιόλαδο σε κάτι παραπάνω από ένα απλό τρόφιμο. Έτσι κανείς σήμερα δεν αμφιβάλλει ότι η σύσταση για κατανάλωση ελιών και ελαιολάδου είναι μια σύσταση με κατεύθυνση την προαγωγή της υγείας μας.

Αυτό όμως που δεν ήταν γνωστό μέχρι σήμερα και έρχεται να ισχυροποιήσει την αξία του ελαιολάδου είναι η συσχέτισή του με τη διαδικασία της πέψης.

Συγκεκριμένα, πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Food Chemistry (2004) και πραγματοποιήθηκε από ομάδα Ιταλών ερευνητών, έδειξε ότι μία ουσία που υπάρχει στο ελαιόλαδο (ελευρωπαίνη) φαίνεται να αυξάνει την κινητικότητα ενός ενζύμου (πεπσίνη) που ευθύνεται για την πέψη της πρωτείνης.

Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; H πρωτεΐνη της φέτας στην παραδοσιακή μας χωριάτικη σαλάτα φαίνεται να μεταβολίζεται καλύτερα με την παρουσία του ελαιολάδου ή γενικότερα προσθήκη ελαιολάδου σε σαλάτες με τόνο, κοτόπουλο και άλλες πρωτεϊνούχες πηγές φαίνεται να είναι η ενδεδειγμένη.

Όμως και στη μαγειρική παρασκευή το ελαιόλαδο αποτελεί την ιδανικότερη λύση. Είναι γνωστό ότι αντέχει περισσότερο στις υψηλές θερμοκρασίες από ότι τα σπορέλαια και συνεπώς θα πρέπει να προτιμάται και στο μαγείρεμα. Αν τα αποτελέσματα της έρευνας των Ιταλών ερευνητών επιβεβαιωθούν, τότε φαίνεται οτι ψήνοντας ή τηγανίζοντας μια μπριζόλα, για παράδειγμα, δημιουργούμε τις καλύτερες προϋποθέσεις για το γαστρεντερικό μας σύστημα ώστε να υποδεχτεί, να διασπάσει και να απορροφήσει τις πρωτεΐνες του γεύματος.

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι τηγανίζοντας με ελαιόλαδο μία μπριζόλα μεταφέρονται στο τρόφιμο (μπριζόλα) συστατικά του μέσου παρασκευής (ελαιόλαδο). Με άλλα λόγια η τηγανιτή μπριζόλα περιέχει περισσότερα αντιοξειδωτικά συστατικά από την ψητή και σύμφωνα με τα δεδομένα της έρευνας, έχει και τις καταλληλότερες προϋποθέσεις για να μεταβολιστεί καλύτερα.

Κάθε νέα έρευνα στο χώρο αυτό δεν είναι τίποτε παραπάνω από ένα απλό λιθαράκι στο ήδη υπάρχον 'τείχος' της τεράστιας αξίας του ελαιολάδου και προεκτείνοντας …της μεσογειακής δίαιτας. Είναι καιρός πια ως λαός να δείξουμε και τη διατροφική μας ανωτερότητα, υιοθετώντας τη μεσογειακή μας δίαιτα ως κομμάτι του εαυτού μας και ταυτόχρονα απομακρύνοντας τα δυτικά πρότυπα διατροφής.


Ειδήσεις υγείας σήμερα
Ευλογιά: Ανάγκη για νέα εμβόλια και φάρμακα - Τι αναφέρεται σε αμερικανική έκθεση
Το αλκοόλ αυξάνει τον κίνδυνο καρδιοπάθειας- ιδιαίτερα στις γυναίκες [μελέτη]
Εκτός λειτουργίας οι εφαρμογές της ΗΔΙΚΑ την Κυριακή, λόγω αναβάθμισης του ΑΜΚΑ