Κάθε χρόνο, οι Σαμαρείτες Διασώστες του Ε.Ε.Σ. επιχειρούν σε αποστολές έρευνας και διάσωσης στα Πιέρια Όρη και στον Όλυμπο.

Όταν ακούς κάποιον άνθρωπο να σου λέει «βοήθησέ με»,  η ευθύνη που νιώθεις είναι πολύ μεγάλη. Για τη Μαρία, τον Διονύση και την Χριστίνα, Εθελοντές Σαμαρείτες - Διασώστες του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, ο εθελοντισμός και οι ορεινές διασώσεις είναι οικογενειακή υπόθεση.

Κάθε χρόνο, εκατοντάδες περιπατητών, αναρριχητών και ορειβατών επισκέπτονται τον Όλυμπο, ιδιαίτερα κατά τη θερινή περίοδο. Τα ατυχήματα που συμβαίνουν είναι πολλά. Από απλούς τραυματισμούς, διαστρέμματα, ηλίαση, υποθερμία έως πτώσεις σε γκρεμούς, καρδιακά επεισόδια, ανθρώπους που χάνουν τον προσανατολισμό τους γιατί ακολούθησαν λάθος μονοπάτι ή λόγω άσχημων καιρικών συνθηκών. Όπως μας εξηγεί ο Αρχηγός Σαμαρειτών, Διασωστών και Ναυαγοσωστών Κατερίνης Δημήτρης Κατιρτζής, οι Σαμαρείτες Διασώστες του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού καλούνται να αντιμετωπίσουν πολλά περιστατικά, τόσο στα Πιέρια Όρη όσο και στον Όλυμπο. «Έχουμε τουλάχιστον 6-7 περιστατικά ανθρώπων που χάνονται και που επιχειρούμε να τους εντοπίσουμε και να τους διασώσουμε. Στην ομάδα μας έχουμε εκπαιδευμένους διασώστες, αναρριχητές, ορειβάτες και οδηγούς βουνού. Δεν είναι καθόλου εύκολο να εντοπίσεις κάποιον.

Σε κάποιες περιπτώσεις παίρνουμε στίγμα στο GPS μέσω του 112, μπορεί όμως να επικρατούν πολύ άσχημες καιρικές συνθήκες, να έχει ομίχλη, χιόνι, να μην έχουμε προσανατολισμό, το θύμα να έχει πέσει σε γκρεμό και να μην είναι ορατό ή να είναι αναίσθητο. Υπάρχουν φορές που χρειάζεται να μεταφέρουμε το θύμα, κουβαλώντας το στην πλάτη για ώρες. Η κόπωση και ο πόνος στις αρθρώσεις είναι πολύ μεγάλος. Ο ιδρώτας ατελείωτος, αλλά όταν σώζεις μία ζωή, αξίζει ο κόπος».

Η Μαρία Ζολώτα είναι διαχειρίστρια του καταφυγίου «Σπήλιος Αγαπητός» που βρίσκεται σε υψόμετρο 2.100 μέτρα. Μαζί με τον σύζυγό της Διονύση Πουρλιώτη και την αδελφή της Χριστίνα, κάθε χρόνο, από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο, ζουν κοντά στην κορυφή του Ολύμπου. Και οι τρεις είναι Εθελοντές Σαμαρείτες - Διασώστες του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. «Ήμουν τριών μηνών όταν ο πατέρας μου με πρωτοέφερε εδώ. Ήταν και εκείνος διαχειριστής του καταφυγίου και έκανε πάνω από 100 διασώσεις. Για την προσφορά του αυτή βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Μας μεγάλωσαν με τις αρχές του Εθελοντισμού και της προσφοράς στον άνθρωπο. Τώρα, συνήθως αναλαμβάνω τον συντονισμό της επιχείρησης. Επειδή βρισκόμαστε εδώ, είμαστε οι πρώτοι που φθάνουμε στο σημείο του συμβάντος. Έχουμε δει πολλά. Συγγενείς να κρέμονται από τα χείλη σου και να σου λένε κάνε ό,τι μπορείς, άλλοι που δεν επέζησαν ή βρέθηκαν μετά από καιρό σε πολύ άσχημη κατάσταση. Όταν είσαι στη μέση του πουθενά και διαβάζεις στα μάτια του θύματος “σώσε με” και  δεν υπάρχει κανένας άλλος εκεί, παρά μόνο εσύ, το ψυχολογικό βάρος που σηκώνεις είναι πολύ μεγάλο», λέει η Μαρία.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Να δοκιμάσω να παίρνω μικροδόσεις καφέ;
Κάνε το όπως το "Γ. Παπανικολάου": Δεκάδες πρώιμες διαγνώσεις καρκίνου του πνεύμονα
ΠΟΥ: Εντοπίστηκε ιός γρίπης των πτηνών σε αγελαδινό γάλα