Τρίτη, 14 Απριλίου 2015, 02:12
Άνδρας, 19 χρονών, 53 κιλά, 163 ύψος

Ιστορικό

Ειμαι απο Θεσσαλονικη εχω περασει νοσηλευτικη στο Ηρακλειο Κρητης απο επιλογη, ελεγα πως θελω να φυγω απο κει να κανω οτι θελω μονη μου αρχικα περνουσα καλα μετα απο μηνες ομως αρχισε η νοσταλγια για τη πολη μου για το σπιτι μου για τους γονεις μου ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Στη Κρητη ειμαι μονη και μου λειπει η ατελειωτη περιποιηση της μητερας μου, ειμαι μοναχοπαιδι. Στο σπιτι εκει κλαιω συνεχεια και ειμαι μελαγχολικη, ουτε ορεξη πανεπιστημιο εχω καθε φορα που ανεβαινω πανω για γορτες ειμαι πολυ χαρουμενη .οταν πλησιαζει ο καιρος να φυγω κλαιω με λυγμους ειμαι ολη μερα στεναχωρημενη ορισμενες φορες γινομαι οξυθημη και ουτε καν τρωω. δε θελω να γυρισω πισω στη Κρητη θελω να κατσω σπιτι. ψυχικα ειναι χαλια.

Ερώτηση

βρισκομαι σ αδιεξοδο ειμαι χαλια δε ξερω τ. να κανω. στους γονεις μ δε προκειται να πω τιποτα γιατι θα μου πουν δικη σ επιλογη ηταν να φυγεις, κ θα χουν κ δικιο... νιωθω θα καταρρευσω! χρειζεται να επισκεφτω καποιον ειδικο?