Αγγλικός όρος

drug administration

Ορισμός

Οξέα: Τα οξέα, όταν χορηγούνται από το στόμα, πρέπει να δίνονται καλά αραιωμένα μέσω ενός υάλινου σωλήνα ή από σωλήνα στον στόμαχο επειδή είναι διαβρωτικά στην αδαμαντίνη και την οδοντίνη των δοντιών. Πρέπει να χορηγούνται με πολύ νερό και ο σωλήνας πόσης πρέπει να είναι τοποθετημένος αρκετά πίσω στο στόμα, ώστε να αποτραπεί η επαφή του υγρού με τα δόντια προτού περάσει στον λάρυγγα. Ένα παρασκεύασμα που πρέπει να χορηγείται πάντα με την παραπάνω τεχνική είναι το αραιωμένο υδροχλωρικό οξύ.

Εξαρτησιογόνα φάρμακα: Τα συγκεκριμένα φάρμακα πρέπει να χορηγούνται σύμφωνα με τις εντολές του ιατρού.

Ορός αλόγου: Όταν χορηγούνται ενέσεις που το περιέχουν, πρέπει υπάρχουν πληροφορίες για το εάν ο ασθενής έχει λάβει ποτέ εμβόλιο που περιέχει ορό αλόγου και ποια ήταν η αντίδρασή του. Εάν ο ασθενής είναι αλλεργικός στον ορό αλόγου, πρέπει να πραγματοποιείται πάντα μια δοκιμασία ευαισθησίας με την έγχυση υποδερμικά λίγων σταγόνων υλικού με ορό αλόγου αλλά με πολύ μεγάλη αραίωση. Η αντίδραση εμφανίζεται σε σύντομο χρονικό διάστημα. Εάν ο ασθενής είναι αλλεργικός, στη θέση της έγχυσης ο ασθενής εμφανίζει μια μικρή κηλίδα. Ο ιατρός παρέχει οδηγίες για την απευαισθητοποίηση του ατόμου που είναι αλλεργικό στον ορό του αλόγου.

Ινσουλίνη: Όταν χορηγείται ινσουλίνη, πρέπει να γίνεται υποδερμικά ή ενδοφλέβια σύμφωνα με τις οδηγίες του θεράποντος ιατρού. Ο τύπος της ινσουλίνης, η δοσολογία και η συχνότητα της δόσης, κυμαίνεται σε μεγάλο βαθμό σε κάθε ασθενή.

Υπακτικά: Αυτά είναι καλύτερα να χορηγούνται το βράδυ επειδή συνήθως χρειάζονται 6 έως 8 ώρες για την επίτευξη κάποιας επίδρασης. Τα αλατούχα καθαρτικά, συνήθως χορηγούνται καλά αραιωμένα με κενό στομάχι, τις πρωινές ώρες. Άλλα καθαρτικά συνήθως χορηγούνται σύμφωνα με τις οδηγίες και τις ανάγκες.

Στοματική πλύαη: Τα πυκνά διαλύματα που προορίζονται για στοματική πλύση, πρέπει να αραιώνονται κατά το ήμισυ ή περισσότερο προτού δοθούν σε κάποιον ασθενή. Στον ασθενή πρέπει να χορηγείται μόνο η απαραίτητη ποσότητα στοματικής πλύσης για τη συγκεκριμένη στιγμή.

Οξυγόνο: Η πιο συνήθης μέθοδος για τη χορήγηση του οξυγόνου είναι η εισαγωγή ενός σωλήνα και στα δύο ρουθούνια. Το οξυγόνο μπορεί επίσης να χορηγείται από ένα δοχείο με τη βοήθεια μιας μάσκας που τοποθετείται πάνω στο στόμα και τη μύτη του ασθενούς, ενός ενδοτραχειακού σωλήνα ή ο ασθενής να τοποθετηθεί εντός σκηνής, θαλάμου ή αίθουσας με οξυγόνο. Οι τελευταίες δύο μέθοδοι, όχι μόνο είναι δαπανηρές και λιγότερο αποτελεσματικές σε σχέση με τη χρήση της μάσκας ή των ρινικών καθετήρων, αλλά και εξαιρετικά επικίνδυνες και πρέπει να χρησιμοποιούνται με προσοχή λόγω του κινδύνου πυρκαγιάς. Το οξυγόνο που χορηγείται με σωλήνα και προτού φτάσει στη μύτη, πρέπει να ενυδατώνεται με τη δημιουργία φυσαλίδων διερχόμενο μέσα από νερό. Το ξηρό οξυγόνο σε υψηλή συγκέντρωση και για παρατεταμένη περίοδο προκαλεί ερεθισμό τη μύτης και της βλεννογόνου του κατώτερου αναπνευστικού συστήματος.

Αλατούχα καθαρτικά: Αυτά πρέπει πάντα να χορηγούνται στους ασθενείς με το στομάχι κενό, κατά προτίμηση το πρωί.

Υπνωτικά χάπια: Όλα τα παρασκευάσματα αυτού του είδους πρέπει να χορηγούνται από 30 min έως 1 ώρα πριν την επιθυμητή ώρα για ύπνο. Όλες οι διαδικασίες πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί πριν τη χορήγηση του φαρμάκου, έτσι ώστε τίποτε να μην διαταράσσει τον ασθενή μετά τη λήψη του φαρμάκου.

Εμβόλια: Η οδός χορήγησης διαφέρει μεταξύ συγκεκριμένων εμβολίων· τα περισσότερα χορηγούνται από του στόματος ή ενδομυϊκά.