Αγαπητέ κύριε Αραχωβίτη,
Θα ήθελα να ξέρω αν στην εκτεταμένη σας έρευνα και εργασία με τα σκυλιά, υπήρξαν πράγματα που τα βλέπετε τώρα διαφορετικά από ότι όταν ξεκινήσατε, για παράδειγμα, το να δουλεύετε με σκυλιά που επιδεικνύουν επιθετικότητα προς άλλα σκυλιά? Θα ήθελα πάρα πολύ να μάθω για εκείνες τις μαγικές στιγμές που διαπιστώνετε ότι βρήκατε το κομμάτι που συμπληρώνει τον γρίφο. Θα ήθελα να μάθω περισσότερα για την φιλοσοφία σας και την δουλειά σας με επιθετικά σκυλιά….
Παρακαλείστε να γράφετε πιο συχνά για εκπαιδευτικά θέματα (κυρίως για την ψυχολογία) γύρω από τα σκυλιά.
Τζένη

Αγαπητή Τζένη,
Με ρωτάς αν ποτέ άλλαξα πράγματα & απόψεις? Όλη την ώρα!- και ελπίζω να κάνω αλλαγές όλη μου την ζωή. Δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να ονομαστεί "Η συνταγή" ή "Η αλήθεια" στην εκπαίδευση ζώων. Έχουμε μερικά βασικά πράγματα και μετά η ικανότητά σου στην παρατήρηση θα σε βοηθήσει να βρεις τις κατάλληλες λύσεις/ απαντήσεις ενώ εξελίσσεσαι και κάνεις τις αναγκαίες αλλαγές και προσαρμογές.

Εάν εκπαιδεύσω 20 σκυλιά, πιθανόν θα καταλήξω να κάνω 10 διαφορετικά πράγματα με αυτά, ακόμη και αν το πρόβλημα φαίνεται να είναι το ίδιο. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους δεν συμπαθώ ιδιαίτερα το να δουλεύω τα σκυλιά σε ομαδικά μαθήματα, καθώς νοιώθω ότι οι συνθήκες και ο χρόνος (των ομαδικών μαθημάτων)με περιορίζουν παραπάνω από ότι είναι καλό για τα σκυλιά.

Στην πραγματικότητα δεν μπορώ να ξεχωρίσω μια και μοναδική μαγική στιγμή ανακάλυψης ενός νέου τρόπου - είναι μια συνεχώς εξελισσόμενη διαδικασία, με μικρές αλλαγές, παραμερίζοντας κάτι και προσθέτοντας κάτι άλλο. Αυτό που κάνω σήμερα δεν συγκρίνεται με αυτό που έκανα πριν από είκοσι χρόνια και ούτε καν είναι παρόμοια. Και αυτό που έκανα πριν 5 χρόνια είναι επίσης διαφορετικό σε αρκετά σημεία. Γιατί? Μα γιατί μαθαίνω όλη την ώρα και αποκτώ καινούριες εμπειρίες και τα σκυλιά με μαθαίνουν συνεχώς -καθώς και τα προβλήματα φαίνεται να αλλάζουν.

Υπάρχουν πολύ περισσότερα ανασφαλή σκυλιά σήμερα από ότι πριν 10 χρόνια εξ αιτίας του τρόπου εκπαίδευσης στην υπακοή-κάτι που τα κάνει μεν καλά στην υπακοή αλλά χωρίς αυτοπεποίθηση στο να χειρίζονται την ζωή τους. Αν ένα σκυλί δεν ξέρει πώς να τα βγάζει πέρα με διάφορες καταστάσεις, συνήθως έχει προβλήματα. Και δυστυχώς είμαστε καλοί στο να αφαιρούμε από τα σκυλιά μας τις δεξιότητες για επιβίωση και την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων.

Αυτό σημαίνει ότι οι τρόποι εκπαίδευσής μου έπρεπε να αλλάξουν - να εκσυγχρονιστούν και να προσπαθώ να μάθω στους ανθρώπους πώς να επιτρέπουν στα σκυλιά τους να αντιμετωπίζουν την ζωή. Αυτό είναι κάτι το οποίο δεν το έκανα πριν 10 χρόνια. Ούτε καν πριν από 5 χρόνια.

Γνώριζε ότι δεν πιστεύω και πολύ σε εκπαιδευτές που κάνουν τα ίδια πράγματα σε όλη τους την ζωή - χωρίς αλλαγές, χωρίς καινούριες ιδέες και τεχνικές. Πρέπει να είμαστε ανοικτοί, να δεχόμαστε τις εκπαιδευτικές προκλήσεις, να μην σταματάμε να μαθαίνουμε, να παρατηρούμε και να είμαστε περίεργοι. Κάπως έτσι προσπαθώ να βελτιώνομαι στην δουλειά μου.

Η φιλοσοφία μου για τα επιθετικά σκυλιά? Δεν νομίζω ότι έχω μια. Αλλά έχω κάποιες ιδέες.

Υπάρχουν διαφορετικές αιτίες γιατί τα σκυλιά δεν συμπαθούν το ένα το άλλο, έτσι πάλι δεν υπάρχει κάποιος "χρυσός κανόνας". Αλλά είναι παρατηρημένο ότι τα αρσενικά κάθε είδους ζωής (συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπινου) έχουν περισσότερο θυμό (επιθετικότητα), τους αρέσει να δείχνουν τα "μπράτσα τους" και την παλικαριά τους. Και τα σκυλιά συμπεριφέρονται παρομοίως. Από αυτή την άποψη τα αρσενικά ενήλικα σκυλιά πιθανόν να έχουν μια αυξημένη τάση να "κοκορεύονται" το ένα στο άλλο , αλλά αυτό δεν είναι ταυτόσημο με την επιθετικότητα. Συνήθως τα σκυλιά που μπλέγουν σε τέτοια ψιλονταηλίκια , γρήγορα ξεμπλέγουν. Είναι μικροεπίδειξη που απλώς τους αρέσει.

Είμαι χαλαρός και ήρεμος στις περισσότερες των περιστάσεων όταν βλέπω τέτοιες σκηνές με αρσενικά σκυλιά - απλώς απομακρύνομαι και τα αφήνω να τα βρουν από μόνα τους. Αν μετά από 10 δευτερόλεπτα δεν δείχνουν να τα βρίσκουν , θα κάνω κάτι, αλλά στις πλείστες των περιπτώσεων δεν χρειάζεται.

Μετά έχουμε σκυλιά που έχουν μάθει μέσω συσχετισμού καταστάσεων ότι τα άλλα σκυλιά είναι επικίνδυνα και πρέπει να τα εξοντώσουν. Αυτή οι ομάδα σκυλιών είναι η μεγαλύτερη. Με άλλα λόγια, μια μαθημένη συμπεριφορά, είτε από κακή ή ελλιπή κοινωνικοποίηση , ή -και συνήθως αυτή είναι η αιτία- γιατί εμείς τους το είπαμε , τους το μάθαμε. Νεαρά σκυλιά γαβγίζουν και ενθουσιάζονται όταν βλέπουν άλλα σκυλιά , και οι άνθρωποι το παρεξηγούν και νομίζουν ότι είναι επιθετικότητα, που σίγουρα ΔΕΝ είναι, και φωνάζουν και τιμωρούν το σκυλί, τραβώντας το λουρί - και όπως καταλαβαίνεις το σκυλί συνδυάζει την τιμωρία με το σκυλί που έχει απέναντί του και σύντομα μαθαίνει ότι η ύπαρξη άλλων σκυλιών είναι κάτι κακό και επικίνδυνο.

Έχω δει πολύ λίγα πραγματικά επιθετικά σκυλιά στην ζωή μου και σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις η επιθετικότητα ήταν κάτι που το είχαν μάθει μέσω αρνητικών εμπειριών και συσχετίσεων.

Όλα τα άλλα σκυλιά δεν ήταν επιθετικά, αλλά απλώς φαινόταν να είναι, τα παρεξηγούσαν και τους συμπεριφερόταν λάθος.

Έτσι οι περισσότερο συνηθισμένοι λόγοι επιθετικότητας:
- θέμα αρσενικών σκυλιών , που μπορεί να φαίνεται άσχημο αλλά συνήθως ξεπερνιέται γρήγορα και χωρίς πολλά παρατράγουδα
- ένα νεαρό σκυλί που είναι περίεργο και ενθουσιασμένο και συνήθως το παρεξηγούμε
- επιθετικότητα μαθημένη εξ αιτίας συσχετίσεων
- ανταγωνισμός για κάποια θηλυκιά σε οίστρο
- και τελευταίο , αλλά πολύ συνηθισμένο, επιθετικότητα εξ αιτίας υψηλού στρες από διάφορα πράγματα στην ζωή του σκυλιού (υπερβολικός έλεγχος, υπερβολικές απαιτήσεις και εκπαίδευση, υγεία, επιθετικοί ιδιοκτήτες, ανιαρή ζωή, φυσική δραστηριότητα κλπ)-όταν τα επίπεδα του στρες αυξάνουν, αυξάνει ο εκνευρισμός και αμυντική διάθεση του σκυλιού.

Έχω δει επανηλειμένως ιδιοκτήτες να στρεσάρουν τα σκυλιά τους με το να τα κάνουν να κυνηγούν ασταμάτητα μια μπάλα με αποτέλεσμα να επιτίθεται σε κάποιο άλλο σκυλί. Κάποιες φορές η επιθετικότητα κατευθύνεται προς τους ιδιοκτήτες, στους γείτονες αλλά κυρίως προς άλλα αρσενικά σκυλιά , τον πιο προφανή στόχο.

Τα σκυλιά είναι από την φύση τους πολύ κοινωνικά ζώα για να είναι επιθετικά μεταξύ τους. Έτσι συνήθως υπάρχει κάποιος λόγος / αιτία και εγώ αρνιέμαι να το ονομάσω επιθετικότητα.
Προτιμώ να χρησιμοποιώ λέξεις που περιγράφουν με ακρίβεια και δικαιοσύνη την κάθε περίπτωση όπως ακριβώς είναι.

Ίσως αυτό να είναι μια κάποια φιλοσοφία (εκπαιδευτική).

Φιλικά

Ειδήσεις υγείας σήμερα
"Και τώρα...αγωνιζόμαστε" - Από το σοκ της διάγνωσης, στη μάχη με τον καρκίνο
Μ. Θεμιστοκλέους: Με ποιο νέο όργανο αλλάζουν διοίκηση του ΕΣΥ και υπουργείο Υγείας
Οι επιτροπές και ο Μεγάλος Αδερφός από το υπουργείο Οικονομικών στην ΕΚΑΠΥ