Αμαλία Μαντούβαλου : Η ζωή με την επιληψία

Η Αμαλία Μαντούβαλου αφηγείται τη δική της ιστορία μετά τη διάγνωσή της με επιληψία.”Η πρώτη φορά που έπαθα επιληπτική κρίση, ήταν τον Οκτώβριο του...

Δευτέρα, 13 Ιανουαρίου 2014, 12:50
Τροποποίηση: Τετάρτη, 16 Απριλίου 2014, 17:05

Διαχειριστής

Η Αμαλία Μαντούβαλου αφηγείται τη δική της ιστορία μετά τη διάγνωσή της με επιληψία.

”Η πρώτη φορά που έπαθα επιληπτική κρίση, ήταν τον Οκτώβριο του 2003 στα 17 μου, στις πανελλήνιες όταν ένα πρωί περίμενα τη δασκάλα των ιδιαίτερων για τα μαθητικά. Χτυπάει το κουδούνι του σπιτιού και ξαφνικά «πεθαίνω» ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα.

Ήταν η πρώτη γενικευμένη κρίση μου. Με πήγαν σε δημόσιο νοσοκομείο και το μόνο που μου έκαναν ήταν ένα εγκεφαλογράφημα και ένα καρδιογράφημα, μετά μου σύστησαν να πάω σε νευρολόγο. Για ένα χρόνο σε διαστήματα χρονικά που δε θυμάμαι, εξακολουθούσα και είχα γενικευμένες κρίσεις.

Πήγα σε ένα σορό νευρολόγους και κάθε ένας μου άλλαζε την αγωγή του προηγούμενου, μέχρι που βαρέθηκα κάποια στιγμή και σταμάτησα, απλά πήγαινα στο ΙΚΑ και μου συνταγογραφούσε την τελευταία μου αγωγή.

Οι κρίσεις σε αυτό το σημείο και μετά από 3 χρόνια είχαν φτάσει να γίνονται μόνο εστιακές.
Οι γονείς μου κατά τη διάρκεια των πρώτων 5 χρόνων ήταν «μαγκωμένοι» στο να το μάθει ο κόσμος, σιγά-σιγά, άρχισαν να το λένε.

Διατηρούσα μια σχέση 4 χρόνων που γνώριζε από την αρχή ότι είμαι επιληπτική. Το 2005 παντρευόμαστε. Στη διάρκεια της πρώτης εγκυμοσύνης μου, ξεκίνησαν πάλι οι γενικευμένες κρίσεις.

Ευτυχώς έκανα μόνο 3, αλλά πολύ συχνές εστιακές σε όλη την εγκυμοσύνη. Η διαταραχή των ορμονών….. Το παιδάκι μου δεν έχει απολύτως κανένα πρόβλημα. Έτσι μετά από δύο χρόνια κάνω και το δεύτερο. Τα ίδια πάλι όμως. Ο άντρας μου πάντα δίπλα μου.

Το 2009 και μετά από παρότρυνση του άντρα μου, ξεκινάω πάλι και ψάχνω νευρολόγο, αλλά αυτή την φορά επιληπτολόγο γιατί να ξέρετε όλοι οι νευρολόγοι δε γνωρίζουν από την επιληψία και κάνουν πειράματα πάνω μας με τα φάρμακα.

Έτσι σιγά-σιγά και σε συνεργασία με το γιατρό αρχίζω και καλυτερεύω. Οι κρίσεις πλέον δεν είναι ανά 2-3 την ημέρα, αλλά στο μήνα κοντά στις 10.
Ξέρω ότι όλη μου τη ζωή θα παίρνω φάρμακα, αλλά δε με ενοχλεί καθόλου.

ΜΑΣ ΣΩΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ

ΜΠΕΙΤΕ ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ