Υπάρχουν ασθενείς που όχι απλά δεν τα παρατάνε αλλά επιμμένουν να προσπαθούν στην καθημερινότητά τους, χωρίς να υπολογίζουν τυχόν αντικειμενικές...
Υπάρχουν ασθενείς που όχι απλά δεν τα παρατάνε αλλά επιμμένουν να προσπαθούν στην καθημερινότητά τους, χωρίς να υπολογίζουν τυχόν αντικειμενικές δυσκολίες. Οι ασθενείς αυτοί όχι μόνο δεν πτοούνται από το πρόβλημά τους αλλά αυτό ακριβώς τους δίνει την δύναμη για να συνεχίσουν. Και αναρωτιέμαι: πρέπει να ασθενήσει κανείς για να βρει την δύναμη να αγαπήσει τον κόσμο και την ζωή? Πρέπει να φτάσει στο τέλος για να σώσει τον εαυτό του? Το σώμα μπορεί να μας βοηθά, το πνεύμα όμως είναι πάντα ελεύθερο. Αυτό αν κακαταλάβουμε, θα αντιμετωπίσουμε τις καθημερινές δυσκολίες. Αλλά πάνω απ΄όλα θα μάθουμε να ζούμε. Εκτός αν θέλουμε και αυτό να το κρατάμε φυλακισμένο.