Μέχρι το 26 ήταν όλα κανονικά. από κει και πέρα άρχισε ο αγώνας με το άγνωστο, η μάχη με την ίδια την άμυνα του οργανισμού που λόγω του αυτοάνοσου...
Μέχρι το 26 ήταν όλα κανονικά. από κει και πέρα άρχισε ο αγώνας με το άγνωστο, η μάχη με την ίδια την άμυνα του οργανισμού που λόγω του αυτοάνοσου νοσήματος στρεφόταν ενάντια σε αυτόν. Ο αγώνας σκληρός και σε ευαίσθητη ηλικία, χρόνια που λες πως θα κάνεις πράγματα και θα προχωρήσεις. Το λαχείο όμως το διαλέγει κανείς από τον σωρό, το ίδιο όπως και την περαιτέρω πορεία που αν δεν την χαράξεις, κινδυνεύεις να μην την έχεις ποτέ. Πέρασαν 26 χρόνια ακριβώς από τότε, όσα ήταν όταν εμφανίστηκε το πρόβλημα και ευτυχώς όλα καλά. Η επαγρύπνηση όμως είνια συνεχής, παρά το γεγονός ότι επειδή ακριβώςς το πρόβλημα δεν κάνει αισθητή την παρουσία του, ξεχνιέται. Τα βιώματα λοιπόν από τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι πολλά. Χρειάζεται υπομονή και ψυχραιμία. Γιατί και οι άνθρωποι που μας συμπαραστάθηκεν, μπορεί κάποια στιγμή να απουσιάσουν. Γιατί από ένα σημείο και μετά μένεις μονάχος με το πρόβλημά σου.