Που μας οδηγεί το άγχος;

Όταν θέλεις να βγάλεις προς τα έξω το πρόβλημά σου, ξεκίνα να γράφεις για αυτό, έλεγε κάποτε ένα σημαίνον πρόσωπο. Αυτό βέβαια προυποθέτει πως...

Τρίτη, 19 Σεπτεμβρίου 2017, 10:58
Τροποποίηση: Τρίτη, 19 Σεπτεμβρίου 2017, 11:02

chr.pap

Όταν θέλεις να βγάλεις προς τα έξω το πρόβλημά σου, ξεκίνα να γράφεις για αυτό, έλεγε κάποτε ένα σημαίνον πρόσωπο. Αυτό βέβαια προυποθέτει πως υπάρχει διάθεση ξεπεράσματος του προβλήματος και όχι εγκλωβισμού σε αυτό. Πόσοι είναι οι άνθρωποι που δεν αγχώνονται σήμερα? Ελάχιστοι. Πόσοι επιθυμούν πραγματικά να απαλλαγούν από την εν λόγω νόσο που τείνει να λάβει εφιαλτικές διαστάσεις? Ακόμη λιγότεροι. Το λέω αυτό διότι ο καθένας κρύβεται πίσω από την ανασφάλειά του, ακόμη και ο γράφων. Μας βολεύει να μην παίρνουμε αποφάσεις, να κάνουμε καθημερινά τα ίδια πράγματα, δεν θέλουμε να αγγίζουμε τον ψυχικό μας κόσμο ούτε να τον ταλαιπωρούμε. Ποιος είπε όμως ότι αυτό που κάνουμε δεν είναι η ύψιστη ταλαιπωρία? Κινδυνεύουμε να χάσουμε γονείς, αδέρφια και φίλους. Όλοι απέναντί μας και εμείς μονάχοι με το άγχος μας. Τι πρέπει να κάνουμε? Να ξυπνήσουμε ένα πρωινό και να αρχίσουμε να κάνουμε μια άλλη ζωή. Να πιστέψουμε πως τίποτε δεν είναι όλα αυτά παρά έλλειψη αυτοπεποίθησης και πως την δουλειά μας την κάνουμε πολύ καλά. Το παρατεταμένο άγχος και ο φόβος ανάληψης ευθυνών μας οδηγούν στο ασφαλές, νομίζουμε, λημέρι κατουσίαν της αδράνειας. Αν με αυτό δεν εγκλωβιζόμαστε χειρότερα, τότε τι κάνουμε? Πρέπει να ανοιχθούμε στον κόσμο, να εξωτερικεύσουμε τα αισθήματά μας. Πρέπει να πάψουμε να ζούμε με ανταγωνισμό και χαιρεκακία που η ίδια η σημερινή κοινωνία μας επιβάλλει. Πρέπει να χτίσουμε μια άλλη ζωή, μακριά από έριδες και κάθε λογής μονομαχίες. Σε αυτή την ζωή δεν χωρά το παραμικρό άγχος.

ΜΠΕΙΤΕ ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ