Οι καρωτίδες είναι οι δύο κύριες αρτηρίες στο λαιμό του ανθρώπου που μεταφέρουν το αίμα προς τον εγκέφαλο και τον αιματώνουν. Οι αρτηρίες αυτές συμπεριφέρονται όπως όλες οι αρτηρίες του σώματος και ιδιαίτερα της καρδιάς, όσον αφορά την προσβολή τους από αθηροσκλήρωση.

Οι αρτηρίες αυτές προσβάλλονται όπως όλες οι άλλες αρτηρίες από αθηροσκλήρωση και δημιουργούν αθηρωματικές πλάκες στο τοίχωμά τους, οι οποίες μπορεί σιγά-σιγά να στενεύουν την αρτηρία και να τη φράξουν τελείως (100%). Μία τελείως αποφραγμένη καρωτίδα δεν δημιουργεί κανένα κίνδυνο, γιατί σιγά-σιγά δημιουργείται παράπλευρη κυκλοφορία, χωρίς ο άρρωστος να παρουσιάζει κανένα απολύτως σύμπτωμα.

Έτσι είναι δυνατόν να παρατηρηθεί με οποιαδήποτε απεικονιστική τεχνική (αγγειογραφία, μαγνητική ή αξονική τομογραφία, υπερηχογράφημα) στένωση από 10% έως 100% σε οποιαδήποτε καρωτίδα σε μία τυχαία check-up εξέταση.

Τότε αρχίζει ο προβληματισμός για το τι κινδυνεύουμε να πάθουμε. Είναι πολλές φορές δύσκολο να πεισθεί ο άρρωστος να μην ανησυχεί όταν η στένωση είναι σταθερή και ότι δεν κινδυνεύει από τίποτα ανεξάρτητα από το βαθμό της στένωσης.

Είναι δύσκολο να πεισθεί ο άρρωστος ότι η καλύτερη θεραπεία σ΄ αυτήν την περίπτωση είναι η θεραπεία σταθεροποίησης της στενώσεως με φάρμακα. Επίσης είναι δύσκολο να πεισθεί ότι κινδυνεύει περισσότερο από τις μικρές ασήμαντες πλάκες που αυτές μπορούν αιφνίδια να σπάσουν και να προκαλέσουν απότομο φράξιμο της αρτηρίας με επακόλουθο εγκεφαλικό επεισόδιο.

Καλά, ρωτά ο άρρωστος. Τότε πότε κινδυνεύω από μία μεγάλη στένωση, δεν κινδυνεύω ποτέ;

Ασφαλώς και κινδυνεύει. Ο άρρωστος κινδυνεύει από τις μεγάλες στενώσεις, όταν η στένωση αυτή έχει δημιουργηθεί απότομα, ύστερα από ένα σπάσιμο μιας μικρής αθηροσκληρωτικής πλάκας που προκαλούσε μέχρι τότε μη σημαντική στένωση του αυλού της αρτηρίας.

Η μεγάλη αυτή στένωση που δημιουργείται απότομα, συνήθως έχει ανώμαλη επιφάνεια, πάνω στην οποία μπορεί να υπάρχει και τμήμα θρόμβου, ο οποίος ανά πάσα στιγμή μπορεί να αποκολληθεί και με την κυκλοφορία του αίματος να φθάσει στις αρτηρίες του εγκεφάλου, να τις φράξει και να δημιουργήσει εγκεφαλικό επεισόδιο.

Οι συγκεκριμένες αυτές στενώσεις χρειάζονται άμεση χειρουργική αντιμετώπιση ή αγγειοπλαστική με εμφύτευση μεταλλικού πλέγματος (stent) προκειμένου να σταθεροποιηθεί η βλάβη.

Σήμερα, οι γραμμές αυτές γράφτηκαν για να απαντηθεί το εύλογο ερώτημα ενός αρρώστου, που ρωτά, γιατί έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο τέσσερις μήνες ύστερα από μία αγγειοπλαστική στη δεξιά καρωτίδα και που σε τυχαία εξέταση check-up βρέθηκε ότι ήταν φραγμένη 80%.

Το πιο περίεργο μάλιστα γι’ αυτόν ήταν το γεγονός ότι μετά το εγκεφαλικό επεισόδιο η αγγειογραφία που έκανε, έδειξε ότι η επέμβαση που είχε προηγηθεί ήταν απόλυτα επιτυχής.

Όμως, στην άλλη καρωτίδα που υπήρχε μία ασήμαντη μικρή βλάβη έσπασε, δημιούργησε θρόμβο που αποσπάσθηκε, με αποτέλεσμα τη δημιουργία εμβολικού αγγειακού επεισοδίου.

Οι άρρωστοι για κάθε κακή εξέλιξη, συνήθως αναζητούν υπεύθυνο, και φυσικά ο πρώτος … ύποπτος είναι ο γιατρός τους. Όμως, η Ιατρική είναι η επιστήμη που έχει τους κανόνες της, που από την εποχή του Ιπποκράτη μέχρι σήμερα δεν μπορεί κανείς να τους παραβεί.

Αυτό που πολλές φορές συμβαδίζει με τη λογική δεν ισχύει στα βιολογικά φαινόμενα τα οποία είναι σύνθετα και καθόλου απλοποιήσιμα.

Κατά συνέπεια, το βάρος της προσοχής αρρώστων και γιατρών πρέπει να στρέφεται προς τη μικρή αθηροσκληρωτική πλάκα, που αυτή είναι υπεύθυνη των μεγάλων καταστροφών που προκαλούν εμφράγματα στην καρδιά και εγκεφαλικά επεισόδια στον εγκέφαλο.

Η μεγάλη στένωση είναι επικίνδυνη μόνον όταν προέρχεται από απότομη ρήξη (σπάσιμο) της μικρής αθηροσκληρωτικής πλάκας.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Ζεαξανθίνη: Όσα πρέπει να ξέρουμε για το αντιοξειδωτικό των ματιών
Ξεκινά σε λίγες ημέρες το 14ο Συνέδριο Φαρμακευτικού Management
Ποια αντισυλληπτικά συνδέονται με πρόκληση όγκων στον εγκέφαλο