Γράφει ο Α. Ζώμας, Επιμ. Α΄Ε.Σ.Υ. Επιστημον. Υπεύθυνος Αιματολογικού τμήματος Δ’ Πανεπιστημιακής Παθολογικής Κλινικής Παν/μίου Αθηνών, Νοσ/μείο ΑΤΤΙΚΟ, Χαϊδάρι


Πρόκειται για ετερογενή ομάδα κακοηθειών του Λεμφικού συστήματος.

Αυτό αποτελεί ένα σύνολο μικρών αγγείων (λεμφαγγεία) και οργάνων (λεμφαδένες, σπλήνας, θύμος αδένας) που συμμετέχει ενεργά στη ρύθμιση των αμυντικών μηχανισμών του οργανισμού και της βελτίωσης της κυκλοφορίας των υγρών και ηλεκτρολυτών.

Αν και το Λέμφωμα απαντάται σε κάθε ηλικία, προσβάλλει συχνότερα άτομα μεγαλύτερα των 50 ετών.

Η κύρια εκδήλωσή του, στις περισσότερες τουλάχιστον μορφές, είναι η ανώδυνη και προοδευτική διόγκωση ενός ή περισσότερων λεμφαδένων σε μία ή πολλές περιοχές του σώματος (λεμφαδενοπάθεια). Σε κάποιες περιπτώσεις η διόγκωση αυτή συνοδεύεται από χαμηλή πυρετική κίνηση (37.4-38 oC) ή/και γενικά, μη-ειδικά συμπτώματα αδιαθεσίας, κούρασης, ανορεξίας και εφιδρώσεων.

Τις τελευταίες δεκαετίες οι στατιστικές καταγράφουν στο δυτικό κόσμο μία μικρή, συνεχή αύξηση του αριθμού των νέων περιστατικών με Λέμφωμα, γεγονός που προβληματίζει αρκετά την επιστημονική κοινότητα και κινητοποιεί διαρκώς μεγαλύτερα κεφάλαια και ειδικευμένο προσωπικό στην έρευνα και την αντιμετώπισή του.

Η κλινική υποψία του ειδικού για την ανάπτυξη Λεμφώματος ενισχύεται ή αμβλύνεται ανάλογα με το ιστορικό του, την ανατομική θέση, το μέγεθος και την ψηλαφητική σύσταση της λεμφαδενοπάθειας.

Σε κάθε περίπτωση όμως, η οριστική διάγνωση του Λεμφώματος γίνεται με βιοψία μέρους ή ολόκληρου του λεμφαδένα, η οποία μάλιστα καλό θα ήταν να εξετάζεται σε εξειδικευμένα Παθολογοανατομικά κέντρα όπου θα γίνει και ακριβέστερα η τυποποίηση του είδους του Λεμφώματος (40 τουλάχιστον μείζονες τύποι).

Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο το Λέμφωμα να συγχέεται με άλλες παθήσεις όπως λοιμώξεις, φλεγμονές, νοσήματα του κολλαγόνου, απλές κύστες ή μεταστατικό καρκίνο συμπαγών οργάνων και για αυτό τον λόγο στην βιβλιογραφία έχει αποκαλεσθεί ως ‘ο μεγάλος μίμος’.

Η ιατρική αντιμετώπιση γίνεται από αιματολόγους και σε ορισμένες περιπτώσεις από ογκολόγους και ξεκινά υποχρεωτικά από τη διαδικασία εκτίμησης της έκτασης και της εντόπισης του Λεμφώματος (δηλ.

του σταδίου) που καλείται ‘σταδιοποίηση’. Η θεραπευτική στρατηγική κάθε περιστατικού ξεχωριστά καθορίζεται εκτός από τον τύπο και το στάδιο της νόσου, από την ηλικία και τις άλλες παθήσεις του ασθενούς, άλλες φαρμακευτικές αγωγές και- υπό ορισμένες συνθήκες -από το κοινωνικό και επαγγελματικό status.

Σε αδρές γραμμές, σε Λεμφώματα χαμηλού ρίσκου και βραδείας εξέλιξης, ο πρωταρχικός θεραπευτικός στόχος είναι η διατήρηση της μακροβιότητας με την καλύτερη δυνατή ποιότητα ζωής, ενώ στα επιθετικά Λεμφώματα υψηλού ρίσκου, κύριο στόχο αποτελεί η διάσωση του ασθενούς την περίοδο κινδύνου και η οριστική ίαση.

Στα συμβατικά όπλα αντιμετώπισης των Λεμφωμάτων -και γενικότερα των κακοηθειών- όπως η χημειοθεραπεία και η ακτινοβολία, τα τελευταία χρόνια προστέθηκαν η χρήση μονοκλωνικών αντισωμάτων (ανοσοθεραπεία), βιολογικών παραγόντων, η ανοσο-ραδιοθεραπεία, ενώ προ των πυλών της ευρύτερης εφαρμογής βρίσκεται και η γονιδιακή θεραπεία.

Μικρό αλλά αξιόλογο ποσοστό ασθενών θεραπεύονται και με τη Μεταμόσχευση αιμοποιητικών κυττάρων (ή Μεταμόσχευση Μυελού των Οστών, όπως ονομαζόταν παλαιότερα) που πραγματοποιείται σε ολοένα και μεγαλύτερο αριθμό ιδρυμάτων τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.

Η σημαντική πρόοδος της βιοχημείας, της μοριακής βιολογίας, της βιοτεχνολογίας και άλλων συναφών επιστημών επέτρεψε την ανακάλυψη ‘έξυπνων’ φαρμάκων που δρουν επιλεκτικότερα στα κύτταρα του Λεμφώματος, σεβόμενα τους γύρω τους υγιείς ιστούς.

Επιπλέον, νέα σκευάσματα προλαμβάνουν και θωρακίζουν τον ασθενή από τις ενδεχόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες, κάνοντας τη συνολική θεραπεία εκτός από αποτελεσματικότερη, λιγότερο τοξική και συνεπώς καλύτερα ανεκτή.

Αν και σε ορισμένες περιπτώσεις η θεραπεία γίνεται σπίτι με χάπια ή ενέσεις, η πλειοψηφία των ασθενών απαιτείται να νοσηλευθεί στο Νοσοκομείο, από λίγες ώρες έως λίγες ημέρες. Ολοκληρωμένη και σφαιρική αντιμετώπιση όλων των τύπων Λεμφώματος γίνεται σε κέντρα που διαθέτουν εξειδικευμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, σύγχρονα Ακτινοδιαγνωστικά και Ακτινοθεραπευτικά τμήματα, καθώς και τμήμα Μεταμόσχευσης αιμοποιητικών κυττάρων.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
ECDC: Κρούσματα λιστερίωσης απο καπνιστό σολομό σε τρεις χώρες
Οπιοειδή στην εγκυμοσύνη: Καμία σύνδεση με ψυχιατρικές επιπτώσεις στα παιδιά [μελέτη]
Οι νικητές των Αριστείων Φαρμακευτικής Αγοράς 2024