Η ζωή δεν είναι πλούτος και υλικές απολαύσεις....

”Έχω φτάσει στο αποκορύφωμα της επιτυχίας στον επιχειρηματικό κόσμο. Στα μάτια των άλλων, η ζωή μου είναι μια επιτομή της επιτυχίας. Ωστόσο, πέρα από τη δουλειά, η χαρά μου είναι λίγη.

Στο τέλος, ο πλούτος είναι μόνο ένα γεγονός της ζωής που έχω συνηθίσει.

Αυτή τη στιγμή, ξαπλωμένος στο κρεβάτι και άρρωστος αναπολώντας ολόκληρη τη ζωή μου, συνειδητοποιώ ότι η αναγνώριση και ο πλούτος που κατέκτησα με τόση υπερηφάνεια, έχουν ξεθωριάσει και έχουν χάσει το νόημά τους μπροστά στον επικείμενο θάνατο.

Στο σκοτάδι, κοιτάζω τα πράσινα φωτάκια από τα μηχανήματα υποστήριξης των ζωτικών λειτουργιών και ακούγοντας το βουητό των μηχανικών ήχων, μπορώ να αισθανθώ την αναπνοή του θεού του θανάτου να πλησιάζει.

Τώρα ξέρω, όταν έχουμε συσσωρεύσει επαρκή πλούτο για να διαρκέσει όλη τη ζωή μας, θα πρέπει να κυνηγήσουμε άλλα θέματα που δεν έχουν σχέση με τον πλούτο. Θα έπρεπε να είναι κάτι πιο σημαντικό:

Ίσως σχέσεις, ίσως την τέχνη, ίσως ένα όνειρο της νιότης μας. Το κυνήγι μόνο του πλούτου μετατρέπει τον άνθρωπο σε ένα στριμμένο ον, ακριβώς σαν κι εμένα.”

Τάδε έφη o πολυεκατομμυριούχος Steve Jobs λίγο πριν περάσει στην αιωνιότητα. Τι μάθημα παίρνουμε? Πόσο επηρεαζόμαστε από αυτές τις ρήσεις?

Αυτοί που υποφέρουν από μία χρόνια ασθένεια, το έχουν καταλάβει, έχουν πιάσει το νόημα. Η ζωή δεν είναι χρήμα και υλικές απολαύσεις, είναι επικοινωνία, αγάπη και ευτυχία. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να αποφύγουμε να καταντήσουμε ένα ακόμη ”στριμμένο ον”.