Γυναίκες με σκλήρυνση κατά πλάκας που θήλασαν τα μωρά τους αποκλειστικά για 2 μήνες είχαν χαμηλότερο κίνδυνο υποτροπής τους 6 πρώτους μήνες μετά τον τοκετό, σε σύγκριση με γυναίκες που δεν θήλαζαν αποκλειστικά, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στη διαδικτυακή έκδοση του ''JAMA Neurology''.

Περίπου το 20 έως 30% των γυναικών με σκλήρυνση κατά πλάκας εμφάνισε υποτροπή εντός των πρώτων 3-4 μηνών μετά τον τοκετό και δεν υπάρχουν παρεμβάσεις για αποτελεσματική πρόληψη της υποτροπής τότε. Η επίδραση του αποκλειστικού θηλασμού στον κίνδυνο υποτροπής της νόσου μετά τον τοκετό έχει δώσει μεικτά αποτελέσματα στις έρευνες.

Η Kerstin Hellwig, του Ruhr-University Bochum, στη Γερμανία, ανέλυσε στοιχεία 201 εγκύων με σκλήρυνση κατά πλάκας από το 2008 έως το 2012 με παρακολούθηση ενός έτους.

Από τις 201 γυναίκες, 120 (59,7%) θήλασαν αποκλειστικά για τουλάχιστον 2 μήνες, 42 γυναίκες (20,9 %) συνέδεσαν το θηλασμό με συμπληρωματικό τάισμα εντός των 2 πρώτων μηνών μετά τον τοκετό και 39 γυναίκες (19,4%) δεν θήλασαν. Οι περισσότερες γυναίκες (179 ή 88,6%) είχαν χρησιμοποιήσει τροποποιητική της νόσου θεραπεία (DMT)
πριν την εγκυμοσύνη.

Οι ερευνητές αναφέρουν ότι 31 γυναίκες που δεν θήλασαν αποκλειστικά είχαν υποτροπή της σκλήρυνσης κατά πλάκας τους 6 πρώτους μήνες μετά τον τοκετό σε σύγκριση με 29 γυναίκες που θήλασαν αποκλειστικά για τουλάχιστον 2 μήνες.

Οι ερευνητές σημειώνουν ότι τα ευρήματα δείχνουν ότι γυναίκες με σκλήρυνση κατά πλάκας θα πρέπει να υποστηρίζονται αν επιλέγουν να θηλάζουν αποκλειστικά, καθώς σαφώς αυτό δεν αυξάνει τον κίνδυνο υποτροπής. Η υποτροπή 6 μήνες μετά τον τοκετό μπορεί ενδεχομένως να περιοριστεί με τον αποκλειστικό θηλασμό, αλλά όταν εισαχθεί η τακτική χορήγηση τροφής η δραστηριότητα της νόσου είναι πιθανόν να επιστρέψει.

 

Πηγές:
''JAMA Neurology''.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Εγκρίθηκαν οι πρώτοι κανόνες της ΕΕ ενάντια στη βία κατά των γυναικών
Συνεδρίαση της  Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων και της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Προστασίας Περιβάλλοντος για το περιβάλλον
O IΣΑ ζητά την ισότιμη αντιμετώπιση των ελευθεροεπαγγελματιών ιατρών στο ΕΣΥ