Ηλικιωμένοι που βοηθούν και στηρίζουν άλλους ωφελούν και τον εαυτό τους. Διεθνής έρευνα ανακάλυψε ότι παππούδες που φροντίζουν τα εγγόνια τους ζουν κατά μέσον όρο παραπάνω από παππούδες που δεν το κάνουν.

Οι ερευνητές μελέτησαν περισσότερους από 500 ανθρώπους, 70 έως 103 ετών, με στοιχεία που συλλέχτηκαν μεταξύ 1990 και 2009.

Συνέκριναν παππούδες που βοηθούσαν περιστασιακά τα εγγόνια τους έναντι όσων δεν βοηθούσαν, καθώς και ηλικιωμένους που δεν είχαν παιδιά ή εγγόνια αλλά που φρόντιζαν άλλους στον κοινωνικό τους περίγυρο.

Η ανάλυση έδειξε ότι αυτού του είδους η φροντίδα μπορεί να έχει θετική επίδραση στη θνησιμότητα των φροντιστών. Μισοί από τους παππούδες που φρόντισαν τα εγγόνια τους ήταν ζωντανοί περίπου 10 χρόνια μετά την πρώτη συνέντευξη το 1990.

Το ίδιο ίσχυε για συμμετέχοντες που δεν είχαν εγγόνια αλλά που στήριζαν τα παιδιά τους, όπως για παράδειγμα δίνοντας βοήθεια στο νοικοκυριό. Αντίθετα, περίπου μισοί από όσους δεν βοηθούσαν άλλους πέθαναν εντός 5 ετών.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η θετική επίδραση της φροντίδας στη θνησιμότητα δεν περιοριζόταν στη βοήθεια και τη φροντίδα εντός της οικογένειας.

Η ανάλυση έδειξε ότι ηλικιωμένοι χωρίς παιδιά, που έδιναν συναισθηματική στήριξη σε άλλους, για παράδειγμα, επίσης ωφελήθηκαν.

Μισοί από αυτούς ζούσαν επιπλέον 7 χρόνια, ενώ όσοι δεν βοηθούσαν ζούσαν κατά μέσον όρο άλλα 4 χρόνια.

Ο Ralph Hertwig, του Max Planck Institute for Human Development, δήλωσε ότι η βοήθεια δεν θα πρέπει να εκληφθεί ως πανάκεια για τη μακροζωία. Μέτριο επίπεδο φροντίδας φαίνεται πως έχει θετική επίδραση στην υγεία. Ωστόσο, προηγούμενες έρευνες έδειξαν  ότι το να δίνει κάποιος μεγαλύτερη φροντίδα προκαλεί στρες, το οποίο έχει αρνητική επίδραση στη σωματική και στην ψυχική υγεία.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η συμπεριφορά που ωφελεί το σύνολο, αρχικά είχε τις ρίζες της στην οικογένεια. Φαίνεται πιθανό ότι η ανάπτυξη αυτής της συμπεριφοράς των γονέων και των παππούδων προς τους αγαπημένους άφησε το αποτύπωμά της στον οργανισμό, όσον αφορά το νευρικό και το ορμονικό σύστημα και αποτέλεσε βάση για την εξέλιξη της συνεργασίας και της αλτρουιστικής συμπεριφοράς προς ανθρώπους που δεν είναι συγγενείς ή αγαπημένοι, δήλωσε η ερευνήτρια Sonja Hilbrand, του University of Basel.

 

Πηγές:
Evolution and Human Behavior

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Η καινοτομία μετασχηματίζει τη φροντίδα υγείας: Οφέλη για τους ασθενείς, το σύστημα υγείας και την οικονομία
Πιθανοί κίνδυνοι του κολλαγόνου
“Reflections”: Το Keele University ανοίγει έναν νέο κύκλο διαλόγου για την επιστήμη και την κοινωνία