Η αποκαλούμενη μνήμη φόβου είναι μια σημαντική στρατηγική επιβίωσης για ανθρώπους και ζώα. Αναγνωρίζει σημάδια όπως οι οσμές ή ήχοι που υποδεικνύουν την επανεμφάνιση επικίνδυνων καταστάσεων, όπως η σύγκρουση ή η δηλητηρίαση.

Έτσι μπορούμε να αντιδράσουμε εγκαίρως για να αποφύγουμε επιθέσεις ή να σχεδιάσουμε τις αμυντικές μας αντιδράσεις. Μια ανεπαρκής διαφορά μεταξύ απειλητικών και αβλαβών περιβαλλοντικών ερεθισμάτων θεωρείται σημαντική αιτία μετατραυματικής διαταραχής άγχους (PTSD).

Πώς ο φόβος διαμορφώνει τη συμπεριφορά

Οι ερευνητές μαθαίνουν στα ποντίκια να συσχετίζουν έναν ιδιαίτερο ήχο - ως περιβαλλοντικό ερέθισμα - με την εμφάνιση ενός ήπιου κραδασμού των ποδιών, ώστε να αφομοιώσουν τον ήχο στη μνήμη του φόβου. Με την βοήθεια τεχνικών απεικόνισης και την λεγόμενη optogenetic διέγερση in vivo, κατάφεραν να εντοπίσουν μια νέα κατηγορία νευρώνων ντοπαμίνης στο μέσον του εγκεφάλου που ήταν ενεργή κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εκμάθησης.

Η δραστηριότητα των νευρώνων είχε ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση ντοπαμίνης στην αμυγδαλή, ένα κέντρο συναισθηματικής μάθησης στον εγκέφαλο των θηλαστικών. Εκεί, η ντοπαμίνη έκανε δυνατή την ιδιαίτερα αποτελεσματική αποθήκευση του πλέον αντιληπτού ως απειλητικού τόνου στην μακροπρόθεσμη μνήμη. Η προσωρινή απενεργοποίηση νευρώνων της ντοπαμίνης κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εκμάθησης μπόρεσε να αποτρέψει τη μακροχρόνια διατήρηση του τόνου στην μακροπρόθεσμη μνήμη, ενώ η διέγερση αυτών των νευρώνων ενεργοποίησε μόνο την μνήμη του ήχου.

Πηγές:
"Nature Neuroscience"

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Επίσκεψη Κυριάκου Μητσοτάκη στο ΚΑΤ
Συμβουλές αυτοφροντίδας που θα κάνουν τη διαφορά
Κ. Νταλούκας: Καθησυχαστικός για τα κρούσματα λοίμωξης από παρβοϊό