Δευτέρα, 29 Μαρτίου 2021, 10:53
Γυναίκα, 37 χρονών, 74 κιλά, 172 ύψος

Ιστορικό

Είμαστε χρόνια παντρεμένοι με τρία παιδιά. Αγαπημένοι πάντα αλλά με πολλά παράπονα χρόνια τώρα από τη δική μου μεριά κυρίως λόγο διαφορετικών χαρακτήρων.

Ερώτηση

Δεν μπορούσα να πω με ακρίβεια που υπήρχε ασυμφωνία αλλά το ένιωθα και χρόνια το συζητάμε και το προσπαθούμε. Η καραντίνα μας έφερε πιο κοντά και συνειδητοποίησα πόσα πραγματικά με ενοχλούσαν. Νιώθω ότι δεν ξέρει να σχετίζεται με ανθρώπους πέρα από τις δουλειές του σπιτιού και τις υποχρεώσεις. Δηλαδή στο χαλαρό μας απλώς αποχαυνωνεται στην τηλεόραση όπως και τα παιδιά. Αν κοιτάξω και πριν την καραντίνα δεν υπήρχε ζωή πέρα από τη δουλειά. Ποτε κανείς δεν μας καλούσε πουθενά και δεν τον ένοιαζε. Το προτιμούσε. Εγώ πάλι κυνηγουσα να καλέσω κανέναν άνθρωπο σπίτι να περάσουμε ωραία. Όμως βλέπω έναν άνθρωπο βαρεμένο. Αποφεύγει τις συζητήσεις, δεν θα τραγουδήσει, δε θα χορέψει. Όλα τα δεν. Και πολύ νωρίς φυσικά θα αρχίσει να νυσταζει και θα κοιτάει με βλέμμα γλαρωμενο! Έχει θετικά.. Βοηθάει πολύ στις δουλειές του σπιτιού, είναι εργατικός, στις υποχρεώσεις μας είναι αστέρι. Σαν πατέρας καλός.. Το παλεύει όπως κι εγώ. (μειονέκτημα του ο έλεγχος του θυμου και το ξέρει) Αλλά η ζωή δεν είναι μόνο υποχρεώσεις. Δεν με εκφράζει πλέον σαν σύντροφος.. Λυπάμαι που το εκφράζω αλλά μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα τι έφταιγε. Δεν μπορούσα να το προσδιορίσω τα προηγούμενα χρόνια γιατί έβλεπα και τα θετικά του και έλεγα ότι εντάξει καλά είμαστε. Αλλά μεγαλώνω και αλλάζω και θέλω πλέον περισσότερη επικοινωνία ουσιαστική. Δεν συζητάμε ποτέ.. Για τίποτα παρά μόνο για τα παιδιά, τις υποχρεώσεις κτλ. Ούτε καν άποψη για όσα συμβαίνουν γύρω μας εκφράζει, έτσι να φιλοσοφησουμε βρε αδερφέ στη χαλάρωση μας,δεν εκφράζει. Θα πει μια πρόταση και τέλος. Με το σταγονόμετρο όλα! Έχω βυθιστεί στην πλήξη.. Όταν βρίσκομαι στην εργασία μου τρελαίνομαι να συζητώ με συναδέλφους για όλα, για τα πάντα, λες και διψάω για συζητήσεις και επιχειρηματολογια,ακομη και για χιούμορ. Αλλά όλα τελειώνουν εκεί. Αλλά πόσο περίεργη μπορεί να ειμαι όταν κατηγορώ τον άλλο για τη μοίρα της σχέσης μας; Γιατί να μην αλλάξω εγώ; Γιατί να μην μπορώ να βρω λύσεις και να συνυπάρξουμε με τα ελαττώματα μας;