Δευτέρα, 03 Φεβρουαρίου 2020, 00:12
Άνδρας, 22 χρονών, 58 κιλά, 165 ύψος

Ιστορικό

Οι γονεις μου τσακωνονται αρκετα συχνα και μαλιστα απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου. Αυτη η κατασταση πολλες φορες γινεται τοσο ανεξελεγκτη που με πιανει φοβος, μην παθουν τιποτα. Νομιζω οτι με εχουν επηρεασει αρκετα αρνητικα ολα αυτα. Πολλες φορες, δηλαδη ολες και εγω και τα αδερφια μου κανουμε τους ”διαιτητες” προσπαθωντας ματαια να κατευνασουμε τα πνευματα. Το θεμα ειναι οτι εμενα αυτοι οι τσακωμοι τους μου προκαλουν τρεμουλο και αγχος. Νιωθω οτι θα σταματησει η καρδια μου κλαιω, φωναζω και μου κοβεται η αναπνοη. Νιωθω απιστευτη δυσφορια. Την επομενη φορα λοιπον σκεφτομαι να φυγω εκεινη τη στιγμη απο το σπιτι για να μην ακουω.

Ερώτηση

Θελω να μου πειτε, τι να κανω? Πως να το διαχειριστω? Ειναι σοβαρη η κατασταση και θελει ιδιαιτερη αντιμετωπιση κατ’ εμε. Θελω να τους κανω να μας παρουν λιγο στα σοβαρα που μας εχουν πληγωσει γιατι δεν το εχουν καταλαβει, ειμαι σιγουρη. Δωστε 1-2 συμβουλες για το πως να τους μιλαω για να μειωνω και να ηρεμω λιγο την ενταση τους. Δεν αντεχω αλλο, αληθεια. Φοβαμαι οτι καποια στιγμη θα ξεσπασω ασχημα και ξερω οτι θα κανω λαθος.