Ορισμός

Οι διαταραχές λόγου αναφέρονται σε διάφορες καταστάσεις κατά τις οποίες ένα άτομο αντιμετωπίζει προβλήματα με το να δημιουργήσει ή να σχηματίσει ήχους λόγου που απαιτούνται για επικοινωνία με άλλους.

Οι τρεις κοινές διαταραχές λόγου είναι:

  • Διαταραχές άρθρωσης (δυσαρθρίες)
  • Διαταραχή ροής λόγου, ομιλίας
  • Διαταραχές φωνής (δυσφωνίες)

Εναλλακτικές ονομασίες

Ανεπάρκεια άρθρωσης, διαταραχές λόγου, φωνητικές διαταραχές, διαταραχές ροής λόγου, διαταραχές επικοινωνίας - διαταραχές ομιλίας

Αιτίες

Η ομιλία είναι μία από τους κύριους τρόπους που επικοινωνούμε με τους άλλους γύρω μας. Αναπτύσσεται φυσιολογικά, μαζί με τα λοιπά σημάδια φυσιολογικής ανάπτυξης και εξέλιξης.

Οι διαταραχές ροής λόγου είναι διαταραχές κατά τις οποίες το άτομο επαναλαμβάνει έναν ήχο, μια λέξη ή μια φράση. Το τραύλισμα μπορεί να είναι η πιο σοβαρή διαταραχή ροής λόγου.

Οι διαταραχές άρθρωσης μπορεί να μην έχουν προφανή αιτία. Μπορεί επίσης να εμφανιστούν και σε άλλα μέλη της οικογένειας. Άλλες αιτίες είναι οι εξής:

  • Προβλήματα ή αλλαγές στη δομή ή στο σχήμα των μυών και των οστών που χρησιμοποιούνται για να δημιουργηθούν ήχοι λόγου. Αυτές οι αλλαγές ενδέχεται να περιλαμβάνουν υπερωιοσχιστία και προβλήματα με τα δόντια.
  • Βλάβη σε μέρη του εγκεφάλου ή σε νεύρα (όπως η εγκεφαλική παράλυση) που ελέγχουν τον τρόπο με τον οποίο οι μύες συνεργάζονται για να δημιουργήσουν λόγο.

Οι διαταραχές της φωνής προκαλούνται από προβλήματα όταν ο αέρας περνάει από τους πνεύμονες, μέσω των φωνητικών χορδών, και έπειτα μέσα από το λαιμό, τη μύτη, το στόμα και τα χείλη. Μία φωνητική διαταραχή μπορεί να οφείλεται σε:

  • Οξύ από το στομάχι που μετακινείται προς τα πάνω
  • Καρκίνο του λάρυγγα
  • Υπερωιοσχιστία ή άλλα προβλήματα με την υπερώα
  • Παθήσεις που βλάπτουν τα νεύρα που τροφοδοτούν τους μυς των φωνητικών χορδών
  • Λαρυγγικούς ιστούς ή σχισμές (εκ γενετής ελάττωμα όπου ένα λεπτό στρώμα ιστού είναι μεταξύ των φωνητικών χορδών)
  • Μη-καρκινικές αναπτύξεις (πολύποδες, οζίδια, κύστες, κοκκιώματα, θηλώματα, ή έλκη) στις φωνητικές χορδές
  • Καταπόνηση των φωνητικών χορδών από δυνατές φωνές και τραγούδι

Συμπτώματα

Διαταραχές ροής λόγου (το τραύλισμα είναι ο πιο κοινός τύπος διαταραχής ροής λόγου):

  • Επανάληψη ήχων, λέξεων ή τμημάτων λέξεων ή φράσεων μετά από τα 4 έτη (Θέλω...θέλω την κούκλα μου. Σε...Σε βλέπω.)
  • Τοποθέτηση (παρεμβολή) επιπλέον ήχων ή λέξεων στην ομιλία (π.χ. “Πήγαμε στο... εεε...κατάστημα)
  • Επιμήκυνση λέξεων (Με λένε Γιάαααανννη.)
  • Παύση κατά τη διάρκεια μιας φράσης ή λέξης, συχνά σφίγγοντας τα χείλη
  • Ένταση στη φωνή ή στους ήχους
  • Εκνευρισμός με την προσπάθεια επικοινωνίας
  • Κούνημα κεφαλιού κατά την ομιλία
  • Ανοιγόκλεισμα ματιών κατά την ομιλία
  • Αίσθηση ντροπής με την ομιλία

Διαταραχές άρθρωσης:

  • Οι ήχοι μπορεί να είναι παραμορφωμένοι (διαφορετικοί)
  • Οι ήχοι (πιο συχνά τα σύμφωνα) αλλάζουν, παραλείπονται ή αυξάνονται
  • Γίνεται δύσκολο για τους άλλους να καταλάβουν τι λέει το άτομο (συνήθως μόνο τα μέλη της οικογένειάς του είναι σε θέση να κατανοήσουν ένα παιδί)

Διαταραχές φωνής:

  • Βραχνάδα στη φωνή
  • Η φωνή μπορεί να σπάσει προς τα μέσα ή προς τα έξω
  • Ο τόνος της φωνής μπορεί να αλλάξει ξαφνικά
  • Η φωνή μπορεί να είναι πάρα πολύ δυνατή, ή πάρα πολύ μαλακή
  • Μπορεί να “ξεμείνει από αέρα” κατά τη διάρκεια μιας πρότασης
  • Ο λόγος μπορεί να φανεί παράξενος επειδή διαφεύγει πολύ αέρας από τη μύτη (υπερρινικότητα) ή διαφεύγει πολύ λίγος αέρας από τη μύτη (υπορρινικότητα)

Εξετάσεις

Οι ακόλουθες εξετάσεις μπορούν να βοηθήσουν στη διάγνωση των διαταραχών λόγου:

  • Denver Articulation Screening Examination (Εξέταση άρθρωσης)
  • Early Language Milestone Scale (Δείκτες γλωσσικής ανάπτυξης)
  • Denver II
  • Peabody Picture Test Revised (Δοκιμασία προσληπτικού λεξιλογίου)

Μπορεί επίσης να διενεργηθεί ένας έλεγχος ακοής.

Αντιμετώπιση

Οι πιο ήπιες μορφές διαταραχών λόγου μπορεί να εξαφανιστούν από μόνες τους.

Η λογοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει σε περιπτώσεις σοβαρών συμπτωμάτων ή προβλημάτων λόγου που δεν βελτιώνονται.

Στη θεραπεία, το παιδί θα μάθει πώς να δημιουργεί συγκεκριμένους ήχους.

Πρόγνωση

Η πρόγνωση εξαρτάται από την αιτία της διαταραχής. Συνήθως, η ομιλία μπορεί να βελτιωθεί με τη θεραπεία της ομιλίας. Η πρόγνωση βελτιώνεται με πρόωρη παρέμβαση.

Πιθανές επιπλοκές

Οι διαταραχές λόγου μπορεί να οδηγήσουν σε ψυχοκοινωνικά προβλήματα που συνδέονται με τη μη αποτελεσματική επικοινωνία.

Πότε πρέπει να επικοινωνήσετε με γιατρό

Καλέστε τον γιατρό σας εάν:

  • Η ομιλία του παιδιού σας δεν αναπτύσσεται φυσιολογικά.
  • Πιστεύετε ότι το παιδί σας ανήκει σε ομάδα υψηλού κινδύνου.
  • Το παιδί σας δείχνει σημεία διαταραχής ομιλίας.

Πρόληψη

Η νοητική καθυστέρηση και η απώλεια ακοής είναι πιο πιθανό να δημιουργήσουν διαταραχές στην ομιλία. Παιδιά που βρίσκονται σε κίνδυνο θα πρέπει να παραπέμπονται σε ωτορινολαρυγγολόγο για έλεγχο. Στη συνέχεια μπορεί να ξεκινήσει το παιδί θεραπεία (ακουστική και λογοθεραπεία) εάν απαιτείται.

Καθώς τα μικρά παιδιά αρχίζουν να μιλούν, κάποια δυσκολία στην ροή του λόγου αποτελεί κοινό φαινόμενο. Τα παιδιά στερούνται μεγάλου λεξιλογίου και δυσκολεύονται να εκφράσουν τον εαυτό τους. Αυτό προκαλεί διακεκομμένη ομιλία. Εάν δώσετε υπερβολική προσοχή στη διαταραχή ροής λόγου, ενδέχεται να αναπτυχθεί τραύλισμα. Ο καλύτερος τρόπος πρόληψης του τραυλίσματος, επομένως, είναι να αποφεύγετε να δίνετε πολύ μεγάλη προσοχή στη διαταραχή ροής λόγου/ομιλίας.


Πηγές:

Friedman O, Wang TD, Milczuk HA. Cleft lip and palate. In: Flint PW, Haughey BH, Lund VJ, et al, eds. Cummings Otolaryngology: Head & Neck Surgery. 5th ed. Philadelphia, Pa: Mosby Elsevier;2010: chap 188.

Choi SS, Zalzal GH. Voice disorders. In: Flint PW, Haughey BH, Lund VJ, et al, eds. Cummings Otolaryngology: Head & Neck Surgery. 5th ed. Philadelphia, Pa: Mosby Elsevier;2010: chap 203.

Sharp HM, Hillenbrand K. Speech and language development and disorders in children. Pediatr Clin North Am. 2008;55:1159-1173.

Simms MD. Language disorders in children: classification and clinical syndromes. Pediatr Clin North Am. 2007;54:437-467.

Specific language and learning disabilities. In: Kliegman RM, Behrman RE, Jenson HB, Stanton BF, eds. Nelson Textbook of Pediatrics. 18th ed. Philadelphia, Pa: Saunders Elsevier;2007:chap 32.

Επικαιροποίηση από:

Συνεργάτες του iatronet.gr