Ο Ozzy Osbourne, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 76 ετών την Τρίτη, 22 Ιουλίου, Παγκόσμια Ημέρα Εγκεφάλου, είχε διαγνωστεί από το 2003 με μια σπάνια γενετική μορφή της νόσου Πάρκινσον, με πρώιμη, νεανική έναρξη. Επί 16 χρόνια το γεγονός παρέμενε επτασφράγιστο μυστικό, μέχρι που το δημοσιοποίησε ο ίδιος, το 2019.

Ένας από τους λίγους ανθρώπους που το γνώριζαν, πολλά χρόνια πριν το ανακοινώσει ήταν η Ελληνίδα νευρολόγος, Γεωργία Ξηρομερήσιου. Το 2010 είχε συναντήσει η ίδια τον θρύλο της Heavy Metal σε μεγάλο ερευνητικό και κλινικό κέντρο της Αγγλίας, στη διάρκεια προγραμματισμένης ιδιωτικής συνάντησης με διακεκριμένο καθηγητή που τον παρακολουθούσε.

Η κ. Ξηρομερήσιου, νευρολόγος του Ινστιτούτου Προληπτικής Νευρολογίας και Υγείας Εγκεφάλου, εξειδικευμένη στις κινητικές διαταραχές, μιλά στο iatronet.gr για την ολιγόλεπτη συνάντηση, για τα χαρακτηριστικά και για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της σπάνιας μορφής Πάρκινσον από την οποία έπασχε. Αυτή έχει το αντιφατικό να παρουσιάζει πιο αργή εξέλιξη και καλύτερη ανταπόκριση στη θεραπεία, παρά την πρώιμη εμφάνιση.

«Δεν φαινόταν να έχει κάτι»

Η νευρολόγος βρισκόταν στην Αγγλία για εκπαίδευση, στο πλευρό γνωστών καθηγητών και ειδικών επιστημόνων στις κινητικές διαταραχές. «Συγκεκριμένος καθηγητής, που έβλεπε πάρα πολλούς διάσημους από όλο τον κόσμο, ήταν από τους νευρολόγους που είχαν διαγνώσει και παρακολουθούσαν τον Ozzy, ο οποίος διέμενε κυρίως στις ΗΠΑ, αλλά πηγαινοερχόταν στην Αγγλία», λέει στο iatronet.gr και προσθέτει πως η ίδια είχε την τύχη να είναι παρούσα σε ένα μέρος μιας από τις συναντήσεις παρακολούθησης. Ήταν το 2010, επτά χρόνια μετά τη διάγνωση και εννέα χρόνια πριν δημοσιοποιήσει ο ίδιος ο μουσικός το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε.

«Μου έκανε εντύπωση ότι ήταν σεμνός, ντροπαλός, προσιτός, κάτι που δεν ταίριαζε με τη δημόσια εικόνα του», θυμάται και προσθέτει: «Κινητικά δεν είχε ιδιαίτερα προβλήματα, δεν φαινόταν να έχει κάτι». Όπως διευκρινίζει, η μορφή Πάρκινσον με τη νεανική έναρξη που αντιμετώπιζε έχει αργή εξέλιξη και πολύ καλή ανταπόκριση στη θεραπεία με λεβοντόπα, με τους ασθενείς να ζουν για χρόνια χωρίς εμφανή προβλήματα, με μικρές δόσεις θεραπείας.

«Η δική του περίπτωση, όπως φάνηκε και από τη μετέπειτα πορεία, φαίνεται ότι επιδεινώθηκε πάρα πολύ και από τις πολλές πτώσεις που είχε, με κατάγματα και επεμβάσεις στη σπονδυλική στήλη», σημειώνει η νευρολόγος, προσθέτοντας πως και η κατάχρηση τοξικών ουσιών –ο ίδιος έχει ομολογήσει πολλές φορές πως πάλευε με τους εθισμούς- έπαιξε κάποιο ρόλο στη γενικότερη εξέλιξη της υγείας του.

Όπως ήταν φυσικό, το ιατρικό απόρρητο δεν επέτρεπε την παραμικρή αναφορά, όχι μόνο μέχρι το 2019 που το ανακοίνωσε ο ίδιος, αλλά και στη συνέχεια. «Με εξαίρεση τον Μάικλ Ο’Κουν, έναν γνωστό νευρολόγο που είχε προσωπική σχέση μαζί του και του πήρε και συνέντευξη, κανένας άλλος νευρολόγος δεν μίλησε ποτέ για την κατάστασή του», επισημαίνει.

Πάρκινσον νεανικής έναρξης

Η συγκεκριμένη σπάνια μορφή της νόσου οφείλεται σε μετάλλαξη στο γονίδιο της παρκίνης (parkin), ένα από τα πρώτα γονίδια που εντοπίστηκαν ως υπεύθυνα για την Πάρκινσον.

Όπως αναφέρει η κ.Ξηρομερήσου, στην κληρονομική αυτή μορφή, ο ασθενής εμφανίζει τη νόσο όταν και οι δύο γονείς είναι φορείς χωρίς να νοσούν. «Στην ουσία υπάρχουν δύο μεταλλάξεις σε ένα γονίδιο», λέει, συμπληρώνοντας πως «η νόσος εμφανίζεται σε μια ηλικία πολύ πρώιμη από ότι η ιδιοπαθής ή σποραδική όπως λέμε νόσος Πάρκινσον. Μπορεί να εμφανιστεί ακόμη και σε ηλικίες 25, 28, 30 ετών».

Η θεραπεία υποκατάστασης είναι ίδια με αυτή της σποραδικής νόσου, με χρήση  ντοπαμινεργικών φαρμάκων, στα οποία ωστόσο οι ασθενείς ανταποκρίνεται πολύ καλά, για περισσότερα χρόνια πριν γίνουν εμφανή τα συμπτώματα. «Έχει πιο αργή εξέλιξη σε σχέση με τη σποραδική νόσο, ενώ εμφανίζει και κάποια ειδικά συμπτώματα, τα οποία πέρα από την πρώιμη έναρξη μπορεί να μας βοηθήσουν στη διάγνωση. Αυτά μπορεί να ξεκινήσουν με κράμπες ή δυστονία στην άσκηση, χωρίς να εμφανιστεί τον κλασικό τρόμο (τρέμουλο)», εξηγεί η νευρολόγος, προσθέτοντας πως «πολλές φορές σε αυτούς τους ασθενείς μπορούν να εφαρμοστούν και παρεμβατικές θεραπείες μετά από πολλά χρόνια, όπως είναι το Deep Brain Stimulation (εν τω βάθει ερεθισμός του εγκεφάλου) και φαίνεται ότι ανταποκρίνονται πάρα πολύ καλά σε αυτή την παρέμβαση».

Όπως διευκρινίζει, τόσο η συγκεκριμένη μορφή, όσο και η σποραδική νόσος Πάρκινσον, αν αντιμετωπιστεί με τον σωστό τρόπο δεν επηρεάζει καθόλου το προσδόκιμο επιβίωσης των ασθενών, παρά μόνο την ποιότητα της ζωής τους.

Η θεραπεία με βλαστοκύτταρα

Σε διάφορα μεγάλα ερευνητικά κέντρα και νοσοκομεία διεξάγονται εγκεκριμένες κλινικές μελέτες για την πειραματική θεραπεία της νόσου Πάρκινσον με βλαστοκύτταρα, υπό αυστηρούς όρους και πρωτόκολλα. Παράλληλα, ορισμένα κέντρα ανά τον κόσμο, όπως για παράδειγμα της Λατινικής Αμερικής και της Κίνας, δίνουν κάποιες αμφιλεγόμενες, μη εγκεκριμένες, θεραπείες βλαστοκυττάρων. Σε μια θεραπεία με βλαστοκύτταρα φέρεται πως συμμετείχε ο Ozzy Osbourne, χωρίς να είναι γνωστό αν ήταν εγκεκριμένη.

«Δεν έχει μιλήσει διεξοδικά για το θέμα. Έχει πει ότι πήρε τη θεραπεία στον Παναμά, αλλά δεν γνωρίζουμε τι θεραπεία έλαβε, για ποιο χρονικό διάστημα, με ποιον τρόπο έγχυσης (ενδοραχιαία ή στον εγκέφαλο απευθείας). Ο ίδιος πριν 1-2 χρόνια δήλωσε ότι ήταν λίγο καλύτερα», αναφέρει η κ. Ξηρομερήσιου, διευκρινίζοντας πως λάμβανε παράλληλα και τη συμβατική θεραπεία.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Ι. Βαρδακαστάνης: Το αναπηρικό κίνημα συνεχίζει να αγωνίζεται και να διεκδικεί
Ενδυνάμωση των ασθενών: Καμπάνια ευαισθητοποίησης για την ενίσχυση υιοθέτησης της περιτοναϊκής κάθαρσης στην Ελλάδα
Ποιες τροφές αυξάνουν την καλή χοληστερόλη