Κατά τη διαδικασία αναθεώρησης του προηγούμενου ΚΕΒΑ (Κανονισμός Εκτίμησης Βαθμού Αναπηρίας) , η ΠΟΣΓΚΑμεΑ ( Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Γονέων και Κηδεμόνων Ατόμων με Αναπηρία ), σε συνεργασία με την ΕΣΑμεΑ και τους θεσμικούς της εκπροσώπους στην Επιτροπή, κατάφερε να αποκαταστήσει μια αδικία σε βάρος μερίδας ατόμων στο Φάσμα του Αυτισμού και δη εκείνων που χαρακτηρίζονταν ως άτομα με Σύνδρομο Asperger ή άλλως Αυτισμό Υψηλής Λειτουργικότητας, στα οποία οι επιτροπές απέδιδαν ποσοστό αναπηρίας κάτω του 67%, εστιάζοντας στις νοητικές και γνωστικές τους δεξιότητες και όχι στα σοβαρά κοινωνικά τους ελλείμματα.

Αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας υπήρξε κατά τα προηγούμενα χρόνια η απόδοση Π.Α. 67% στα άτομα με Αυτισμό Υψηλής Λειτουργικότητας, με συνακόλουθη την αναγνώρισή τους ως δικαιούχους του αντίστοιχου επιδόματος, το οποίο είναι απολύτως απαραίτητο για την κάλυψη των αναγκών τους από υψηλού τύπου υποστηρικτικές υπηρεσίες και πρόσωπα που θα μπορούν να διαχειριστούν επιδέξια την κοινωνική μεσολάβηση, την επικοινωνία και την εκπαίδευσή τους και να συμβάλλουν στην εξέλιξη των δυνατοτήτων τους, στην πρόληψη νέων δυσκολιών, στην κοινωνική συμπερίληψη και στην αυτόνομη διαβίωσή τους.

Η αδικία αυτή επανήλθε με τον νέο αναθεωρημένο Ε.Π.Π.Π.Α ( Ενιαίος Πίνακας Προσδιορισμού Αναπηρίας)., αγνοώντας τις εύλογες ενστάσεις και αντιδράσεις των εκπροσώπων της ΕΣΑμεΑ στην Επιτροπή κατά την κατάρτισή του και αποδίδοντας πλέον στα άτομα με Αυτισμό Υψηλής Λειτουργικότητας, Π.Α. κυμαινόμενα από 50% έως 67%.

Στο πλαίσιο αυτό, η ΠΟΣΓΚΑμεΑ προώθησε επιστολή στην Γεν. Γραμματέα Κοινωνικών Ασφαλίσεων & Πρόεδρο Ειδικής Επιστημονικής Επιτροπής κα Παυλίνα Καρασιώτου, με κοινοποίηση στην Υφυπουργό Εργασίας & Κοινωνικών Υποθέσεων, κ. Δ.Μ.Μιχαηλίδου και στον Γενικό Γραμματέα Κοινωνικής Αλληλεγγύης & Καταπολέμησης της Φτώχειας,κ. Γ.Σταμάτη.

Επειδή η εμπειρία και η τεχνογνωσία της Ομοσπονδίας οδηγούν στην εκτίμηση ότι:
(α) η Δ.Α.Φ (Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος)., συμπεριλαμβανομένου του Αυτισμού Υψηλής Λειτουργικότητας συνιστά πολυπαραγοντική και όχι σπάνια ανεξιχνίαστη διαταραχή, η οποία πλήττει τις πτυχές ανάπτυξης των ατόμων, οδηγώντας σε δυσκολίες στην επικοινωνία, στις κοινωνικές δεξιότητες και σε στερεοτυπικές κινήσεις ή/και στερεοτυπικά ενδιαφέροντα. Ως εκ τούτου, η ανελαστική απόδοση ποσοστών αναπηρίας, υπό το πρίσμα εκτιμήσεων και πιθανά στεγανών αναλύσεων, προερχόμενων από περιορισμένες περιοχές εξειδίκευσης είναι παρακινδυνευμένη και ενδέχεται να ιατρικοποιεί / τυποποιεί την αξιολόγηση μιας πολυδιάστατης πάθησης, στο πλαίσιο της οποίας καθίστανται απαραίτητες οι διαδικασίες διεπιστημονικής εμπλοκής.

Σήμερα, αναγνωρίζεται ευρέως και αποτελεί κοινό τόπο ότι η ΔΑΦ δεν μπορεί να διεκδικηθεί αποκλειστικά από ένα επιστημονικό πεδίο ή/και περιορισμένο πλήθος επιστημονικών περιοχών, αλλά αντιθέτως αποτελεί πεδίο μελέτης και τομής πολλαπλών γνωστικών πεδίων (λ.χ. ιατρική, ψυχιατρική, βιολογία, γλωσσολογία, κοινωνιολογία κ.α.),

(β) η νοημοσύνη και το γνωστικό επίπεδο του ατόμου με Δ.Α.Φ. δεν καθορίζουν τη δυνατότητά του να αντεπεξέρχεται σε απλές, καθημερινές λειτουργίες, σε ένα περιβάλλον καθ’όλα χαοτικό για το ίδιο, λόγω της ελλιπούς και μη τυπικά αναπτυσσόμενης κοινωνικής κατανόησης, για την οποία απαιτείται συστηματική και διαρκής υποστήριξή του.

Η τροχοδρόμηση ‘στενών’ αναλύσεων στη βάση του δείκτη νοημοσύνης και της λειτουργικότητας σε παθήσεις στις οποίες κρατούν προβλήματα συμπεριφοράς, όπως η Δ.Α.Φ.: (i) δεν μπορεί να αποσιωπά την αμφισβήτηση της επιστημονικής κοινότητας για το «τι αξιολογούν και εξάγουν» πολυχρησιμοποιημένα ανά τον κόσμο τεστ νοημοσύνης και άλλα εργαλεία, συχνά απομονωμένα από την κοινωνική πραγματικότητα και (ii) δεν μπορεί να μην αναγνωρίζει την παθογόνα ανάπτυξη της εργαλειακής προσέγγισης της Δ.Α.Φ. στη βάση μιας συλλογιστικής που εμμένει να αγνοεί τις κοινωνικές δυσκολίες και διαφορές,

(γ) η απουσία υποστηρικτικών υπηρεσιών και πόρων από την πλευρά της ελληνικής πολιτείας – κατά παρέκκλιση των όσων προδιαγράφονται στον δικαιωματικό χάρτη των ΑμεΑ από τη Σύμβαση του ΟΗΕ, που κυρώθηκε στην εθνική νομοθεσία με τον Ν.4074/2012 και των παρατηρήσεων και συστάσεων της Επιτροπής των ΗΕ προς τη χώρα ως προς την ευθυγράμμιση των μέτρων και πολιτικών της προς αυτή την κατεύθυνση – καθιστά εξαιρετικά δυσχερή, αν όχι ανέφικτη, τη διαχείριση των καθημερινών ζητημάτων που προκύπτουν εξαιτίας της Διάχυτης Αναπτυξιακής Διαταραχής των ατόμων,

αιτούμαστε

την εξέταση και δρομολόγηση των απολύτως αναγκαίων διορθώσεων στον Ε.Π.Π.Π.Α. ως προς την αξιολόγηση του ποσοστού αναπηρίας των ατόμων που κινούνται στο επίπεδο Υψηλής Λειτουργικότητας της Δ.Α.Φ. ή/και την παρέμβαση προς πάσα αρμόδια υπηρεσία και αρχή για την καθιέρωση δίκαιων εξαιρέσεων ή/και εξειδικεύσεων που αφορούν στην αναγνώριση της χορήγησης των επιδομάτων που απαιτούνται για τη διασφάλιση της κοινωνικής συμπερίληψης και της αυτόνομης και αξιοπρεπούς διαβίωσης των ατόμων με Αυτισμό Υψηλής Λειτουργικότητας.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Οι  βέλτιστοι τρόποι προσέγγισης, ενημέρωσης και εξυπηρέτησης των ασθενών
Πώς το ChatGPT μπορεί να εμποδίσει την πολυφαρμακία
Ο θεραπευτικός μαγνητικός συντονισμός επηρεάζει το εσωτερικό ρολόι