Ορισμός

Ο αυτισμός είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή η οποία εμφανίζεται μέσα στα 3 πρώτα χρόνια ζωής του ανθρώπου και επηρεάζει τη φυσιολογική εξέλιξη των εγκεφαλικών λειτουργιών που σχετίζονται με τις κοινωνικές και τις επικοινωνιακές δεξιότητες.

Εναλλακτικές ονομασίες

Διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή - αυτισμός

Αιτίες

Ο αυτισμός είναι επί της ουσίας μια σωματική πάθηση, η οποία συνδέεται με μη φυσιολογικές βιολογικές και χημικές συνάψεις του εγκεφάλου. Οι ακριβείς αιτίες του προβλήματος παραμένουν άγνωστες, ωστόσο η έρευνα σχετικά με τον αυτισμό συνεχώς εξελίσσεται. Πιθανολογείται ότι ένας συνδυασμός παραγόντων ευθύνεται για τον αυτισμό.

Οι γενετικοί παράγοντες φαίνεται να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο. Τα μονοζυγωτικά δίδυμα, για παράδειγμα, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσουν και τα δύο αυτισμό, από ό,τι τα διζυγωτικά ή τα άλλα αδέλφια. Παρομοίως, οι γλωσσικές διαταραχές είναι πιο διαδεδομένες ανάμεσα σε συγγενείς αυτιστικών παιδιών. Διάφορες χρωμοσωμικές μεταλλάξεις και άλλα προβλήματα του νευρικού συστήματος επίσης εμφανίζονται συχνότερα ανάμεσα σε οικογένειες με ιστορικό αυτισμού.

Διάφοροι άλλοι παράγοντες πιθανολογείται πως σχετίζονται με τον αυτισμό, παρόλο που κάτι τέτοιο δεν έχει αποδειχθεί. Τέτοιου είδους παράγοντες είναι:

  • Η διατροφή
  • Μεταβολές του πεπτικού συστήματος
  • Δηλητηρίαση από υδράργυρο
  • Η αδυναμία του οργανισμού να μεταβολίζει σωστά βιταμίνες και ιχνοστοιχεία
  • Η ευαισθησία σε κάποια εμβόλια
ΑΥΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ

Πολλοί γονείς φαίνεται να ανησυχούν ότι κάποια εμβόλια μπορούν να βλάψουν το μωρό ή το παιδί τους, και ζητούν από τον γιατρό να αναβάλλει ή να μην πραγματοποιήσει καθόλου εμβολιασμό στα παιδιά τους. Ωστόσο, είναι σημαντικό να λαμβάνει κάποιος υπόψη του τους κινδύνους που ελλοχεύουν αν το παιδί δεν κάνει τα εμβόλια που απαιτούνται.

Κάποιοι άνθρωποι θεωρούν πως η ελάχιστη ποσότητα υδραργύρου (η θειομερσάλη), που χρησιμοποιείται ως συντηρητικό σε εμβόλια πολλαπλών δόσεων, προκαλεί αυτισμό ή Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής (ΔΕΠΥ). Ωστόσο, οι κλινικές μελέτες ΔΕΝ έχουν αποδείξει ότι κάτι τέτοιο ισχύει.

Η Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρεία και το Ινστιτούτο Ιατρικής των ΗΠΑ υποστηρίζουν πως μέχρι στιγμής κανένα εμβόλιο και κανένα συστατικό κάποιου εμβολίου δεν ευθύνονται για τον αυτισμό των παιδιών που έχουν διαγνωστεί με την πάθηση. Και οι δύο οργανισμοί συμφωνούν πως τα οφέλη των εμβολίων είναι σημαντικότερα από τους ενδεχόμενους κινδύνους.

Όλα τα συνιστώμενα εμβόλια για την παιδική ηλικία κυκλοφορούν και σε μορφή μιας δόσης, η οποία δεν περιέχει θειομερσάλη.

ΠΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ ΑΠΟ ΑΥΤΙΣΜΟ;

Ο ακριβής αριθμός των παιδιών με αυτισμό δεν είναι γνωστός. Μια έρευνα που δημοσιεύτηκε από το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Υγείας των ΗΠΑ ωστόσο αναφέρει πως τα ποσοστά αυτισμού και των σχετιζόμενων με αυτόν διαταραχών είναι υψηλότερα από το παρελθόν, χωρίς όμως να είναι απολύτως ξεκάθαρο αν αυτό σημαίνει πως όντως το ποσοστό έχει αυξηθεί ή απλώς η διάγνωση γίνεται πλέον με μεγαλύτερη ευκολία.

Ο αυτισμός επηρεάζει αγόρια 3 με 4 φορές περισσότερο από ό,τι κορίτσια. Το βιοτικό επίπεδο της οικογένειας, η μόρφωση και ο τρόπος ζωής δεν σχετίζονται με κίνδυνο εμφάνισης αυτισμού.

Ορισμένα μέλη της ιατρικής κοινότητας πιστεύουν ότι τα αυξημένα περιστατικά αυτισμού συνδέονται με τον νέο ορισμό που έχει αναπτυχθεί για τον αυτισμό. Πράγματι, ο όρος «αυτισμός» περικλείει ένα ευρύτερο φάσμα διαταραχών της παιδικής ηλικίας. Για παράδειγμα, ένα παιδί που σήμερα έχει διαγνωστεί με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας, πριν από 30 χρόνια θα χαρακτηριζόταν απλώς «περίεργο».

Άλλες διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές είναι:

  • Σύνδρομο Asperger (παρόμοια διαταραχή με τον αυτισμό, αλλά με φυσιολογική γλωσσική ανάπτυξη)
  • Σύνδρομο Rett (πολύ διαφορετική διαταραχή από τον αυτισμό, προσβάλλει μόνο κορίτσια)
  • Αποδιοργανωτική διαταραχή της παιδικής ηλικίας (σπάνια πάθηση η οποία χαρακτηρίζεται από το ότι το παιδί αναπτύσσει κανονικά κοινωνικές και επικοινωνιακές δεξιότητες, αλλά τις χάνει έως την ηλικία των 10 ετών)
  • Διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή (PDD-NOS), καλείται επίσης άτυπος αυτισμός

Συμπτώματα

Οι περισσότεροι γονείς αρχίζουν να υποψιάζονται πως υπάρχει κάποιο πρόβλημα όταν το παιδί τους είναι περίπου 18 μηνών και αναζητούν βοήθεια όταν γίνει περίπου 2 ετών. Τα παιδιά με αυτισμό συνήθως δυσκολεύονται:

  • Στα παιχνίδια προσποίησης
  • Στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις
  • Στη λεκτική και τη μη λεκτική επικοινωνία

Κάποια παιδιά με αυτισμό έχουν φυσιολογική ανάπτυξη μέχρι τον πρώτο ή τον δεύτερο χρόνο ζωής τους και έπειτα ξαφνικά υπαναχωρούν από το κεκτημένο επίπεδο κοινωνικών και γλωσσικών δεξιοτήτων που είχαν κατακτήσει. Αυτή η μορφή της ασθένειας ονομάζεται «παλίνδρομος αυτισμός».

Τα άτομα με αυτισμό ενδέχεται:

  • Να έχει υπερευαισθησία στην όραση, την ακοή, την αφή, την οσμή ή τη γεύση (παραδείγματος χάρη, αρνούνται να φορέσουν κάποιο ρούχο που προκαλεί φαγούρα και γίνονται ανήσυχοι αν τελικά αναγκαστούν να το φορέσουν)
  • Να έχει αφύσικη ανησυχία με την αλλαγή της ρουτίνας του
  • Να προβαίνει σε επαναλαμβανόμενες κινήσεις με το σώμα του
  • Να έχει αφύσικη προσκόλληση σε κάποια αντικείμενα

Τα συμπτώματα μπορεί να είναι από ήπια έως πολύ σοβαρά.

Οι επικοινωνιακές δυσχέρειες περιλαμβάνουν:

  • Το παιδί δεν μπορεί να αρχίσει ή να διατηρήσει μια συζήτηση κοινωνικού τύπου
  • Το παιδί επικοινωνεί με χειρονομίες αντί λέξεων
  • Η γλωσσική ανάπτυξη καθυστερεί ή είναι ανύπαρκτη
  • Το άτομο δεν προσηλώνει το βλέμμα σε ένα αντικείμενο το οποίο κοιτούν άλλοι άνθρωποι
  • Το άτομο δεν αναφέρεται στον εαυτό του στο σωστό πρόσωπο (λέει, για παράδειγμα «θες νερό», ενώ εννοεί «θέλω νερό»)
  • Το παιδί δεν δείχνει αντικείμενα στους άλλους (αυτό το σύμπτωμα εμφανίζεται τους πρώτους 14 μήνες ζωής)
  • Το παιδί επαναλαμβάνει λέξεις ή αποσπάσματα από μνήμης, όπως διαφημιστικά σλόγκαν
  • Το παιδί χρησιμοποιεί ασυνάρτητες λέξεις

Δυσκολίες στην κοινωνική αλληλεπίδραση:

  • Το παιδί δεν κάνει φίλους
  • Το παιδί δεν παίζει παιχνίδια προσποίησης
  • Το παιδί κλείνεται στον εαυτό του
  • Το παιδί δεν ανταποκρίνεται στο βλέμμα ή το χαμόγελο, ενώ μπορεί να αποφεύγει την οπτική επαφή
  • Το παιδί ενδέχεται να φέρεται στους γύρω του σαν να είναι άψυχα αντικείμενα
  • Το παιδί προτιμά να περνά χρόνο μόνο του
  • Το παιδί δεν φαίνεται να έχει ενσυναίσθηση

Ανταπόκριση σε αισθητηριακά ερεθίσματα:

  • Το παιδί δεν αιφνιδιάζεται από δυνατούς ήχους
  • Έχει υπερευαισθησία ή μειωμένα αντανακλαστικά σε ήχους, οπτικά ερεθίσματα, στην αφή, την οσμή ή τη γεύση
  • Ενδέχεται να ενοχλείται από φυσιολογικούς θορύβους και συχνά κλείνει τα αφτιά με τα χέρια του
  • Μπορεί να αποφεύγει τη σωματική επαφή επειδή του προκαλεί υπερδιέγερση ή συναισθήματα που δεν μπορεί να διαχειριστεί
  • Τρίβεται σε επιφάνειες, βάζει αντικείμενα στο στόμα του ή τα γλύφει
  • Έχει αυξημένη ή μειωμένη αντίδραση στον πόνο

Παιχνίδι:

  • Δεν καταφέρνει να μιμηθεί τις πράξεις των άλλων
  • Προτιμά τα μοναχικά παιχνίδια ή εκείνα που έχουν τελετουργικό χαρακτήρα
  • Δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σε παιχνίδια μίμησης ή φαντασίας

Συμπεριφορικά ζητήματα:

  • Το παιδί συχνά «παραφέρεται» και έχει έντονα ξεσπάσματα
  • Αναπτύσσει εμμονή με ένα θέμα ή με μια δραστηριότητα
  • Δεν έχει την ικανότητα να διατηρήσει την προσοχή του σε ένα θέμα για πολλή ώρα
  • Έχει περιορισμένα ενδιαφέροντα
  • Είναι υπερδραστήριο ή πολύ παθητικό
  • Είναι επιθετικό προς τρίτους ή και προς τον εαυτό του
  • Έχει έντονη την ανάγκη της μονότονης επανάληψης
  • Προβαίνει σε επαναλαμβανόμενες κινήσεις με το σώμα του

Εξετάσεις

Όλα τα παιδιά θα πρέπει να πραγματοποιούν τις εξετάσεις για την ανάπτυξή τους που υποδεικνύει ο παιδίατρος. Μπορούν να γίνουν επιπλέον εξετάσεις αν ο γιατρός ή οι γονείς ανησυχούν. Θα πρέπει όντως να ανησυχήσετε αν το παιδί σας δεν επιτυγχάνει κάποια γλωσσικά επιτεύγματα μέχρι την κατάλληλη αναπτυξιακή του ηλικία, όπως τα ακόλουθα:

  • Αν δεν μουρμουρίζει φθόγγους μέχρι την ηλικία των 12 μηνών
  • Αν δεν χειρονομεί (να δείχνει με το δάχτυλο ή να κουνάει το χέρι του σε ένδειξη χαιρετισμού) μέχρι την ηλικία των 12 μηνών
  • Αν δεν σχηματίζει και δεν λέει ολοκληρωμένες λέξεις μέχρι την ηλικία των 16 μηνών
  • Αν δεν μπορεί να σχηματίσει και να εκφράσει αυθόρμητα προτάσεις δύο λέξεων μέχρι την ηλικία των 24 μηνών
  • Αν χάσει ξαφνικά κάποια γλωσσική ή κοινωνική δεξιότητα σε οποιαδήποτε ηλικία

Αν υπάρχουν τα παραπάνω προβλήματα, ενδέχεται ο γιατρός να προβεί σε εξετάσεις για έλεγχο της ακοής, να πραγματοποιήσει εξετάσεις αίματος, καθώς και ένα διαγνωστικό τεστ για αυτισμό (όπως το Τροποποιημένο Ερωτηματολόγιο για τον Αυτισμό σε Νήπια [Μ-CHAT] ή το Ερωτηματολόγιο Προκριματικού Ελέγχου του Αυτιστικού Φάσματος [ASSQ]).

Ένας γιατρός με εμπειρία στη διάγνωση και τη θεραπεία του αυτισμού είναι ο πιο κατάλληλος για να προβεί σε διάγνωση. Επειδή δεν υπάρχουν κλινικές εξετάσεις για τον αυτισμό, η διάγνωση συχνά είναι βασισμένη σε πολύ συγκεκριμένα κριτήρια, όπως περιγράφονται στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών IV.

Η αξιολόγηση για την ύπαρξη αυτισμού συχνά απαιτεί την πραγματοποίηση κλινικών και νευρολογικών εξετάσεων. Συχνά ο ειδικός κάνει χρήση κάποιων συγκεκριμένων διαγνωστικών εργαλείων, όπως:

  • Το Autism Diagnostic Interview - Revised (ADI-R)
  • Το Autism Diagnostic Observation Schedule (ADOS)
  • Το ερωτηματολόγιο της κλίμακας παιδικού αυτισμού (CARS)
  • Την κλίμακα Gilliam Autism Rating Scale
  • Το Pervasive Developmental Disorders Screening Test - Stage 3

Τα παιδιά με αυτισμό, καθώς και εκείνα που παρουσιάζουν συμπτώματα συνήθως κάνουν και κάποιες γενετικές εξετάσεις (για τον έλεγχο χρωμοσωμικών μεταλλάξεων) και εξετάσεις για τον έλεγχο του μεταβολισμού τους.

Ο αυτισμός περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα συμπτωμάτων και, για τον λόγο αυτό, μια σύντομη αξιολόγηση δεν είναι πάντοτε ενδεικτική των πραγματικών ικανοτήτων του παιδιού. Ιδανικά, μια εξειδικευμένη ομάδα ειδικών θα πρέπει να εξετάσει το παιδί και να αξιολογήσει:

  • Τις επικοινωνιακές δεξιότητες
  • Τη γλωσσική του ανάπτυξη
  • Τις κινητικές του ικανότητες
  • Την ομιλία του
  • Τις σχολικές του επιδόσεις
  • Την ικανότητα σκέψης του

Πολλές φορές οι γονείς διστάζουν να πραγματοποιήσουν διαγνωστικές εξετάσεις, καθώς φοβούνται ότι το παιδί τους θα στιγματιστεί κοινωνικά. Ωστόσο, χωρίς διάγνωση, το παιδί δεν θα λάβει την κατάλληλη θεραπεία.

Θεραπεία

Αν η θεραπεία αρχίσει εγκαίρως και ακολουθηθεί η κατάλληλη μέθοδος, συνήθως παρατηρείται μεγάλη βελτίωση στα παιδιά με αυτισμό. Τα περισσότερα εκπαιδευτικά προγράμματα επικεντρώνονται στα ενδιαφέροντα του παιδιού σε ένα αυστηρό πρόγραμμα με δομημένες δραστηριότητες, ενώ τα οπτικά βοηθήματα συχνά αποδεικνύονται ιδιαίτερα βοηθητικά.

Η θεραπεία είναι πιο επιτυχημένη όταν στηρίζεται στις συγκεκριμένες ανάγκες κάθε παιδιού. Ένας ειδικός ή μια ομάδα ειδικών θα πρέπει να καταρτίσουν το πρόγραμμα του παιδιού. Διάφορες θεραπευτικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνται είναι:

  • Εφαρμοσμένη ανάλυση συμπεριφοράς (πρόγραμμα ABA)
  • Φαρμακευτική αγωγή
  • Εργοθεραπεία
  • Φυσιοθεραπεία
  • Λογοθεραπεία

Η αισθητηριακή ολοκλήρωση και η οπτομετρική θεραπεία σε κάποιες χώρες θεωρούνται βοηθητικές, ωστόσο δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά η αποτελεσματικότητά τους. Πολλές φορές η καλύτερη θεραπεία βασίζεται σε συνδυασμό διαφόρων τεχνικών.

ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ (ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ABA)

Το πρόγραμμα ABA απευθύνεται σε μικρότερα παιδιά με διαταραχές στο φάσμα του αυτισμού και μπορεί να έχει αποτελέσματα σε μερικές περιπτώσεις. Το παιδί είναι μόνο του με τον ειδικό, ο οποίος του διδάσκει σταδιακά διάφορες δεξιότητες και ενισχύει την εκμάθησή τους με διάφορους τρόπους. Στόχος της μεθόδου είναι το παιδί να μάθει να λειτουργεί σύμφωνα με τα πρότυπα ανάπτυξης της ηλικίας του. Το πρόγραμμα συνήθως αρχίζει στο σπίτι με την εποπτεία ενός παιδοψυχολόγου και στη συνέχεια ενδέχεται να γίνεται και στο σχολείο. Ωστόσο, μπορεί να είναι ιδιαίτερα κοστοβόρο.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΑΥΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ (TEACCH)

Το πρόγραμμα TEACCH είναι ένα πρόγραμμα το οποίο αναπτύχθηκε και υλοποιήθηκε αρχικά ως κρατικό πρόγραμμα της Ψυχιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας των ΗΠΑ. Το πρόγραμμα χρησιμοποιεί εικόνες και άλλα οπτικά βοηθήματα που βοηθούν το παιδί να εργαστεί ατομικά, να μάθει να οργανώνει τις δραστηριότητές του και να αλληλεπιδρά με τον κοινωνικό του περίγυρο. Αν και το πρόγραμμα έχει ως στόχο να βοηθήσει το παιδί να αναπτύξει τις προσαρμοστικές του ικανότητες, αποδέχεται τις δυσκολίες του αυτιστικού φάσματος και δεν προσπαθεί να επιβάλει στα παιδιά να πλησιάσουν στην τυπική ανάπτυξη της ηλικίας τους, αντίθετα με το πρόγραμμα ABA.

ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Τα φάρμακα που χορηγούνται για τη θεραπεία του αυτισμού συνήθως στοχεύουν στη βελτίωση των συμπεριφορικών και συναισθηματικών προβλημάτων των αυτιστικών ατόμων, όπως είναι:

  • Η επιθετικότητα
  • Το άγχος
  • Τα προβλήματα προσοχής
  • Οι καταναγκαστικές συμπεριφορές που επαναλαμβάνονται
  • Η υπερδραστηριότητα
  • Η παρορμητικότητα
  • Η ευερεθιστότητα
  • Οι αλλαγές στη διάθεση
  • Τα ξεσπάσματα
  • Οι δυσκολίες του ύπνου
  • Οι νευρικές κρίσεις

Προς το παρόν, η μόνη ουσία που έχει εγκριθεί για τη θεραπεία παιδιών ηλικίας από 5 έως 16 ετών για την ευερεθιστότητα και την επιθετικότητα που μπορούν να εμφανιστούν με τον αυτισμό είναι η ρισπεριδόνη. Άλλα φάρμακα που μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν είναι οι ειδικοί αναστολείς επαναπρόσληψης της σεροτονίνης, το βαλπροϊκό οξύ και άλλοι σταθεροποιητές της διάθεσης και κάποια διεγερτικά όπως η μεθυλφαινιδάτη. Δεν υπάρχει ωστόσο κάποιο φάρμακο που να θεραπεύει τις γενεσιουργούς αιτίες του αυτισμού.

ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Κάποια παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού ανταποκρίνονται καλά σε μια διατροφή χωρίς γλουτένη ή χωρίς καζεΐνη. Η γλουτένη περιέχεται στο σιτάρι τη σίκαλη και το κριθάρι, ενώ η καζεΐνη στο γάλα το τυρί και άλλα γαλακτοκομικά προϊόντα. Ωστόσο, δεν συμφωνούν όλοι οι ειδικοί ότι οι διατροφικές αλλαγές έχουν κάποιο αποτέλεσμα, ούτε υπάρχει κάποια κλινική μελέτη που να το έχει αποδείξει.

Αν σκέφτεστε να αλλάξετε τις διατροφικές συνήθειες του παιδιού σας, συμβουλευτείτε πρώτα κάποιον γαστρεντερολόγο και κάποιον εξειδικευμένο διατροφολόγο. Θα πρέπει να σιγουρευτείτε ότι το παιδί σας θα συνεχίσει να λαμβάνει τις απαραίτητες θερμίδες και θρεπτικά συστατικά και ότι η διατροφή του θα παραμείνει ισορροπημένη.

ΑΛΛΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ

Θα πρέπει να λαμβάνετε υπόψη σας ότι κυκλοφορούν πολλές πληροφορίες για τον αυτισμό, οι οποίες δεν έχουν επιστημονική υπόσταση, καθώς και θεραπείες που κάποιοι τις θεωρούν θαυματουργές, συχνά όμως δεν αποδεικνύονται αποτελεσματικές. Αν το παιδί σας βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού, ίσως σας βοηθήσει να μιλήσετε με άλλους γονείς αυτιστικών παιδιών και με κάποιους ειδικούς. Παρακολουθείτε, αν αυτό είναι δυνατό, τις επιστημονικές έρευνες που πραγματοποιούνται για τον αυτισμό, οι οποίες συνεχώς πληθαίνουν και εμπλουτίζονται.

Πρόγνωση

Ο αυτισμός παραμένει μια σοβαρή πάθηση που προκαλεί δυσκολίες τόσο στο παιδί όσο και την οικογένειά τους, ωστόσο η πρόγνωση σήμερα είναι πολύ καλύτερη σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, όταν η μέθοδος αντιμετώπισης του αυτισμού ήταν ο ιδρυματισμός.

Σήμερα, με τις κατάλληλες θεραπευτικές προσεγγίσεις, πολλά από τα συμπτώματα του αυτισμού βελτιώνονται, αν και οι περισσότεροι άνθρωποι με αυτισμό εξακολουθούν να έχουν κάποια συμπτώματα σε όλη τους τη ζωή. Οι περισσότεροι άνθρωποι που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού ωστόσο καταφέρνουν να έχουν μια φυσιολογική ζωή με την οικογένεια και τον περίγυρό τους.

Η πρόγνωση εξαρτάται κατά πολύ από τη σοβαρότητα της κάθε περίπτωσης και τη μορφή θεραπείας που ακολουθείται.

Πιθανές επιπλοκές

Ο αυτισμός μπορεί να συνδέεται με άλλες διαταραχές που επηρεάζουν τον εγκέφαλο, όπως:

  • Σύνδρομο Εύθραυστου Χ
  • Νοητική στέρηση
  • Οζώδη σκλήρυνση

Κάποιοι ασθενείς με αυτισμό έχουν επίσης επιληπτικές κρίσεις.

Το άγχος της διαχείρισης των προβλημάτων του αυτισμού μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνικά και συναισθηματικά προβλήματα σε μέλη της οικογένειας και το άμεσου περιβάλλοντος ενός ατόμου με αυτισμό.

Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας

Οι γονείς συνήθως έχουν κάποιες ενδείξεις για την ύπαρξη κάποιου αναπτυξιακού προβλήματος πολύ πριν από τη διάγνωση. Κανονίστε μια συνάντηση με τον γιατρό σας, αν ανησυχείτε ότι το παιδί σας έχει συμπτώματα αυτισμού ή αν θεωρείτε πως υπάρχει κάποιο πρόβλημα στην ανάπτυξή του.


Πηγές:

Autism and Developmental Disabilities Monitoring Network Surveillance Year 2002 Principal Investigators; Centers for Disease Control and Prevention. Prevalence of autism spectrum disorders--autism and developmental disabilities monitoring network, 14 sites, United States, 2002. MMWR Surveill Summ. 2007 Feb 9;56(1):12-28.

Johnson CP, Myers SM; American Academy of Pediatrics Council on Children with Disabilities. Identification and evaluation of children with autism spectrum disorders. Pediatrics. 2007;120:1183-1215.

Dover CJ, Le Couteur A. How to diagnose autism. Arch Dis Child. 2007;92:540-545.

Shah PE, Dalton R, Boris NW. Pervasive developmental disorders and childhood psychosis. In: Kliegman RM, Behrman RE, Jenson HB, Stanton BF, eds. Nelson Textbook of Pediatrics. 18th ed. Philadelphia, Pa: Saunders Elsevier; 2007: chap 29.

Bertoglio K, Hendren RL. New developments in autism. Psychiatr Clin North Am. 2009;32:1-14.

Επικαιροποίηση από:

Συνεργάτες του iatronet.gr