Πως η διάγνωση ενός προβλήματος που μας καταρρακώνει ψυχικά μας φέρνει σε επαφή με τον εαυτό μας

Σττην αρχή δεν το πιστεύουμε. Έπειτα το βιώνουμε και καλούμαστε να ανταποκριθούμε σε αυτό. Στην αρχή υπάρχει απόλυτη άρνηση και μοναξιά. Είναι η στιγμή, κατά την οποία κλειισμένοι όπως είμαστε στον εαυτό μας ψάχνουμε για τις αιτίες που φθάσαμε ως εδώ και αναζητούμε τους τρόπους μέσω των οποίων θα είχαμε αποφύγει το πρόβλημα. Δεν γνωρίζουμε όμως εκείνη τη στιγμή ότι αυτό που ζητά επιτακτικά ο εαυτός μας είναι να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να ανασυγκροτηθούμε. Δεν το γνωρίζουμε γιατί έχουμε πέσει σε μαύρη απελπισία. Και όμως: Επειδή ακριβώς τα περιθώρεια στενεύουν και οι στιγμές είνια πολύτιμες, δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Τι χρειάζεται? Πολύ απλά να πιστέψουμε πως σήμερα είναι μια άλλη μέρα, καλύτερη ή χειρότερη.Ένα πρόβλημα υγείας πάντως δεν κομίζει μόνο κακές ειδήσεις αλλά συμβάλλει στο να ξαναγνωρίσουμε την ζωή από την αρχή, να αναγνωρίσουμε την αξία της. Πάνω απ΄όλα όμως μας προσφέρει την ευκαιρία να μελετήσουμε τις πιο ΄’αγνωστες πτυχές του χαρακτήρα μας, να έλθουμε σε επαφή με τον ίδιο μας τον εαυτό στο σύνολό του. Τότε είναι που θα ανακαλύψουμε πολλά, ακόμη και συμπεριφορές άγνωστες ή επιμελώς κρυμμένες. Ας μην χάσουμε την μοναδική αυτή ευκαιρία. Γιατί μόνο όταν νοσεί κανείς, αντιλαμβάνεται πόσες δυνάμεις έχει!