Κι όμως, άξιζε...

Τα πράγματα ήταν εντάξει. Ίσως όχι υπέροχα, ίσως όχι όμορφα. Ήταν απλώς εντάξει. Έμοιαζαν λίγο άνω-κάτω. Χαοτικά. Άλλα έτσι δεν είναι η ζωή? Δεν...

Κυριακή, 01 Οκτωβρίου 2017, 15:47
Τροποποίηση: Κυριακή, 01 Οκτωβρίου 2017, 15:48

ελπίδα βεριτά

Τα πράγματα ήταν εντάξει. Ίσως όχι υπέροχα, ίσως όχι όμορφα. Ήταν απλώς εντάξει. Έμοιαζαν λίγο άνω-κάτω. Χαοτικά. Άλλα έτσι δεν είναι η ζωή? Δεν είναι ποτέ από μόνη της υπέροχη και σαγηνευτική. Υπήρχε μια κρυμμένη ομορφιά σε όλο αυτό το χάος. Υπήρχε μια ηρεμία μέσα στην καταστροφή του μυαλού μου. Φοβόμουν ότι έχανα τον εαυτό μου πάλι.

Τι μπορεί να ένιωθα?
Κι όμως, κενό.
Πόσα ήθελα να πω?
Κι όμως, σιωπή.

Δεν ήταν λύπη. Η λύπη έκανε μια πολύ απαλή εμφάνιση δίπλα σε αυτό που πραγματικά βίωνα. Μουδιασμένη. Κουρασμένη. Πολύ κουρασμένη. Βρισκόμουν σε εκείνο το σημείο που είχα μονάχα τον εαυτό μου να αντιμετωπίσω. Ήταν ολοκληρωτικά στο χέρι μου. Δεν ήμουν πολλά. Όμως ήμουν όλα όσα είχα. Αισθανόμουν ραγισμένη. Κι ωστόσο, τίποτε δε είχε τη δύναμη να με ταρακουνήσει. Δε ήξερα τι είναι χειρότερο τελικά: να αισθάνεται κάποιος πάρα πολλά και ιδιαίτερα έντονα ή να βιώνει την απουσία συναισθήματος? Ήμουν ραγισμένη αλλά όχι ανυπεράσπιστη. Με ματωμένα τα χέρια, κρατούσα σφιχτά τη θρυμματισμένη καρδιά μου και άρχισα να πολεμάω τους δαίμονες. Ξυπνούσα κάθε πρωί και συνέχιζα από το ίδιο ακριβώς σημείο που είχα μείνει το προηγούμενο βράδυ. Κάθε πρωί. Με την πίστη ότι κάποια μέρα θα σηκωθώ και θα έχω πλέον θεραπευτεί.

Δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Δε μπορούσα πια να είμαι το θύμα. Είχα απαλλαγεί από τη δικαιολογία της παιδικότητας. Τώρα έπρεπε να είμαι ο μαχητής. Και κάπου εκεί κατάλαβα ότι είχα βρει το κουράγιο να κοιτάζω στα μάτια τις νύχτες μοναξιάς που συνοδεύονταν από τις αυτοκαταστροφικές μου σκέψεις. Και κατάλαβα ότι είχα βρει τον τρόπο να είμαι δυνατή, μόνη μου.

Θα ένιωθα για πάντα έτσι?
Ίσως και όχι.
Ήμουν πραγματικά μόνη?
Κι όμως, δεν ήμουν.
Άξιζε να συνεχίσω να παλεύω? Άξιζε να συνεχίσω να υπάρχω?
Κι όμως, άξιζε.

Να παλεύω για μια καλύτερη ζωή. Για λιγότερο τρομακτικές νύχτες και περισσότερο φωτεινές ημέρες. Κι όμως, άξιζε...

Ελπίδα Βεριτά

ΜΠΕΙΤΕ ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ