Από την αρχαία Ελλάδα έρχονται οι πρώτες αναφορές για την αξία του μαυροπίπερου. Συγκεκριμένα, το χρησιμοποιούσαν για να τιμήσουν τους θεούς, ενώ παράλληλη χρήση είχε και ως νόμισμα και για πληρώνονται οι φόροι. Όμως και στην αρχαία Ρώμη, αλλά και αργότερα, ως αναγνώριση της αξίας του ή/και ως πολύτιμο και σπάνιο υλικό αποτελούσε αγαθό για την επιβράβευση κάποιας προσπάθειας.

Είναι πολλές οι φορές που συγκρίνοντας παραδοσιακές συνταγές, μυστικά και γιατροσόφια με επιστημονικά δεδομένα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία έκπληξη: ή ο παππούς μου είχε καλύτερη επιστημονική κατάρτιση από τον καθηγητή μου στο πανεπιστήμιο ή κάτι άλλο συμβαίνει.

Και βέβαια αυτό το άλλο είναι η φύση του ανθρώπου, το ένστικτο ίσως που μας ωθεί σε συμπεριφορές και συνδυασμούς που δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι είναι μία απλή σύμπτωση. Σε αυτό τον νόμο εντάσσεται και η χρησιμοποίηση του μαυροπίπερου στο κρέας.

Ας δούμε τι κάνει το μαυροπίπερο και ας προσπαθήσουμε να πειστούμε ότι η χρήση του από τους προπαπούδες μας ήταν συμπτωματικά σωστή. Το μαυροπίπερο ερεθίζει συγκεκριμένους γευστικούς κάλυκες, που με τη σειρά τους στέλνουν το μήνυμα στο στομάχι και αυτό εκκρίνει υδροχλωρικό οξύ, προετοιμάζοντας το να δεχτεί την τροφή (κρέας) που έρχεται.

Παράλληλα αυξάνονται και τα γαστρικά και παγκρεατικά ένζυμα και κυρίως η χυμοθρυψίνη (ένζυμο απαραίτητο για την πέψη των πρωτεϊνών) καθώς η λιπάση και τα χολικά οξέα (απαραίτητα για την πέψη τους λίπους). Μάλιστα πρόσφατη έρευνα έδειξε αύξηση κατά 40% περίπου των ενζύμων αυτών μετά από κατανάλωση μαυροπίπερου.

Ξέρετε τι συμβαίνει σε περιπτώσεις όπου το υδροχλωρικό οξύ δεν παράγεται σωστά στο στομάχι μας; Η τροφή δεν μπορεί να διασπασθεί, με αποτέλεσμα να παραμένει για πολύ ώρα εκεί και να γίνεται το υπόβαθρο (η τροφή) για διάφορους μικροοργανισμούς.

Αυτοί δημιουργούν αέρια κατά τη διαδικασία που καλείται ζύμωση, με συνέπεια εμείς να νιώθουμε έντονο φούσκωμα, δυσφορία και πολλές φορές δυσκοιλιότητα ή διάρροια.

Αυτό λοιπόν που ταίριαζε γευστικά στους ανθρώπους αυτούς, ουσιαστικά καθρέπτιζε μία εσωτερική ανάγκη του οργανισμού για μία έξωθεν βοήθεια στην πέψη της πρωτεΐνης και του λίπους του κρέατος. Και αν θέλουμε να το προχωρήσουμε κι ακόμα περισσότερο, μπορούμε να πούμε ότι η κατανάλωση κρέατος, που πιθανώς να σχετίζεται με την καρκινογένεση, αντισταθμίζεται με την κατανάλωση μπαχαρικών, που επιδημιολογικές μελέτες τα συσχετίζουν με μείωση του καρκίνου του παχέος εντέρου και του προστάτη.

Με άλλα λόγια, σαν να δίνει μία μυστική εντολή το σώμα μας στον εγκέφαλό μας να εξισορροπήσει το ένα αρνητικό (κρέας) με ένα θετικό (μπαχαρικά).

Η κύρια ουσία του μαυροπίπερου ονομάζεται πιπερίνη και σε αυτήν κατά βάση οφείλεται η ευεργετική δράση του μαυροπίπερου στο πεπτικό μας σύστημα. Προσοχή όμως, σε άτομα που λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή. Η πιπερίνη έχει βρεθεί ότι παρεμποδίζει τους μεταβολικούς δρόμους διαφόρων χημικών στοιχείων των φαρμάκων, γι’ αυτό θα πρέπει και η χρήση του να είναι προσεκτική.

Παράλληλα, το μαυροπίπερο αποτελεί εξαιρετική πηγή σιδήρου, καθώς ένα κουταλάκι του γλυκού μας δίνει περίπου το 1/10 της ποσότητας που χρειαζόμαστε ημερησίως.

Πηγές:
www.nutrimed.gr

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Πρόγραμμα "Προλαμβάνω": Έρχονται προληπτικές εξετάσεις για καρδιά και παχύ έντερο
Εντοπίστηκαν 50 νέες περιοχές του γονιδιώματος που συνδέονται με κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου στα νεφρά
Πώς να διαχειριστώ τις σκέψεις ότι η ζωή δεν έχει νόημα