CοViD-19: Μελέτη εντοπίζει κενά στην ανοσία

Οι περισσότεροι άνθρωποι στη Γερμανία είχαν αντισώματα κατά του SARS-CoV-2 στο αίμα τους τον Νοέμβριο του 2022, επειδή είτε είχαν εμβολιαστεί ή νοσήσει από CoViD.

Ωστόσο, η τελική έκθεση της μελέτης Immunebridge στο medRxiv δείχνει επίσης ότι υπήρχαν ακόμη κενά σε ορισμένες ομάδες και περιοχές.

Το σχέδιο Immunebridge διερεύνησε την κατάσταση της ανοσίας του γερμανικού πληθυσμού μετά από ανάθεση του γερμανικού Υπουργείου Παιδείας και Έρευνας (BMBF).

Μια ενδιάμεση έκθεση δημοσιεύθηκε για τελευταία φορά τον Οκτώβριο του 2022. Τότε περιελάμβανε 25.630 συμμετέχοντες από οκτώ μελέτες. Εν τω μεταξύ, η βάση δεδομένων έχει αυξηθεί σε 33.637 συμμετέχοντες από εννέα επιδημιολογικές μελέτες για την περίοδο έως τον Νοέμβριο του 2022.

Λίγα πράγματα άλλαξαν στα αποτελέσματα. Η πλειονότητα του πληθυσμού είχε έρθει σε επαφή με τα αντιγόνα του SARS-CoV-2, είτε μέσω εμβολιασμού είτε μέσω μόλυνσης.

Ο επιπολασμός των αντισωμάτων στο αντιγόνο S (υποδηλώνει εμβολιασμό ή/και μόλυνση) ήταν 95 %. Το αντιγόνο N (που υποδηλώνει μόλυνση μόνο) ανιχνεύθηκε στο 52 %.

Η Berit Lange από το Κέντρο Έρευνας Λοιμώξεων Helmholtz στο Braunschweig και οι συνεργάτες της θεωρούν ότι οι περισσότερες ηλικιακές ομάδες είχαν "μέτρια έως υψηλή προστασία" από τη σοβαρή νόσηση με CοViD-19 λόγω των αντισωμάτων.

Ωστόσο, πολλοί δεν είχαν ανοσία στη μόλυνση με την τότε κυρίαρχη παραλλαγή BA.5. Αυτό φάνηκε από τον υψηλό αριθμό κρουσμάτων κατά τη διάρκεια των δύο κυμάτων BA.5 το φθινόπωρο του 2022.

Η μελέτη δείχνει εκτός αυτού ότι εξακολουθούσαν να υπάρχουν μεγαλύτερα κενά σε ορισμένες ομάδες και περιοχές. Τα ελλείμματα αφορούν, αφενός, τα άτομα με συννοσηρότητες.

Εδώ, το 49% έως 56% είχε λιγότερες από 4 επιβεβαιωμένες εκθέσεις που παρείχαν την καλύτερη προστασία, και το 6% έως 9% είχε ακόμη λιγότερες από 3 εκθέσεις.

Δεύτερον, σε ορισμένες περιοχές, ιδίως στα νέα ομόσπονδα κρατίδια, πολλά άτομα είχαν λιγότερες από 3 επιβεβαιωμένες εκθέσεις. Το ποσοστό ήταν 28 % στη Δρέσδη σε σύγκριση με 4 % στο Schleswig-Holstein.

Υπήρχαν επίσης αξιοσημείωτες διαφορές μεταξύ παιδιών/εφήβων και ενηλίκων.

Στα παιδιά, το ποσοστό με αντισώματα έναντι του αντιγόνου S ήταν μόνο 80,4 %.

Στις ηλικιακές ομάδες άνω των 60 ετών, το ποσοστό αυτό ξεπερνούσε το 98 %. Η Lange και οι συνεργάτες της αποδίδουν το γεγονός αυτό στο υψηλό ποσοστό ανεμβολίαστων παιδιών (62 %).

Η Μόνιμη Επιτροπή Εμβολιασμού (STIKO) είχε καθυστερήσει να επεκτείνει τη σύσταση στις νεότερες ηλικιακές ομάδες. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, τους επιτρεπόταν να εμβολιαστούν μόνο αν είχαν συνοδά νοσήματα.

Αντίθετα, το ποσοστό των παιδιών με αντισώματα έναντι του αντιγόνου Ν (δηλαδή μόλυνση μόνο) ήταν το υψηλότερο όλων των ηλικιακών ομάδων, 68,0% (μόνο 28,3% σε άτομα άνω των 80 ετών).

Ταυτόχρονα, το ποσοστό των παιδιών με αυτοαναφερόμενες λοιμώξεις (46%) ήταν παρόμοιο με το μέσο όρο των ηλικιακών ομάδων των ενηλίκων. Η απόκλιση οφείλεται πιθανώς στο υψηλό ποσοστό ολιγο- ή ασυμπτωματικών λοιμώξεων στις νεότερες ηλικίες, γράφουν οι ερευνητές.

Είναι επίσης πιθανό ότι η μετρήσιμη ανοσολογική απόκριση διαρκεί περισσότερο μετά από μια λοίμωξη στα παιδιά ή ότι τα παιδιά μολύνθηκαν για πρώτη φορά μόνο κατά τη διάρκεια των κυμάτων της υποπαραλλαγής Όμικρον.

Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι η ανίχνευση αντισωμάτων δεν είναι συνώνυμο της προστασίας από τη μόλυνση. Ο καθοριστικός παράγοντας είναι η εξουδετερωτική δράση των αντισωμάτων, η οποία δεν εξετάστηκε στη μελέτη.

Ένας περαιτέρω περιορισμός είναι ότι οι ομάδες που "αποστρέφονται τον εμβολιασμό", δηλαδή οι αντίπαλοι του εμβολιασμού, πιθανώς υποεκπροσωπούνται σε όλες τις μελέτες. Σύμφωνα με την Lange, η μελέτη θα μπορούσε επομένως να έχει υπερεκτιμήσει κάπως τον επιπολασμό των αντισωμάτων στον πληθυσμό.