Εδώ και 5 χρόνια, ερευνητές του Columbia University προσπαθούν να βρουν απάντηση στο ερώτημα.

Η έρευνα άρχισε το 2014 όταν μικρή ομάδα ερευνητών επέλεξε 20 νέους για να εξετάσει τι συμβαίνει στον εγκέφαλό τους όταν συναντούν κάποιον πρώτη φορά.

Ο κοινωνιολόγος Peter Bearman, αναρωτιέται αν μπορούμε να εντοπίσουμε στη νευρωνική ανταπόκριση που έχουμε σε άλλους ανθρώπους ποιος θα μας αρέσει πολλούς μήνες αργότερα.

Όταν οι συμμετέχοντες έφτασαν για την έρευνα, ο Bearman τους ζήτησε αρχικά, να συστηθούν.

Αν και δυο συμμετέχουσες είχαν φοιτήσει στο ίδιο κολέγιο δήλωσαν ότι όταν συναντήθηκαν η χημεία τους ως φίλες δεν ήταν ακριβώς καλή.

Η μια δήλωσε ότι δεν αισθάνθηκε άμεση σύνδεση,

Και οι δυο επέλεξαν άλλους ανθρώπους στην ομάδα, που αισθάνθηκαν ότι θα γίνουν φίλοι τους. Είναι φυσιολογική εμπειρία, όπως όταν περπατάμε σε ένα δωμάτιο και υπάρχουν άνθρωποι που συμπαθούμε και άλλοι που μας αφήνουν αδιάφορους.

Μετά τις συστάσεις, οι συμμετέχοντες έπρεπε να απαντήσουν σε ερωτήσεις σχετικά με το πώς συνδέονται με άλλους.

Για παράδειγμα, ρωτήθηκαν για τους άλλους συμμετέχοντες ‘’σε ποιο βαθμό σου αρέσουν;’’ ‘’Πόσο μοιάζεις με τον άλλον;’’ ‘’Πόσο ο άλλος σε συμπαθεί;’’ Σε ποια έκταση εσύ και ο άλλος μοιράζεστε ‘’κοινές αξίες;’’

Στη συνέχεια, ήρθε η ώρα της λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας στην οποία υποβλήθηκαν όλοι οι συμμετέχοντες. Είδαν φωτογραφίες του εαυτού τους και των άλλων 10 φορές-ξανά και ξανά σε τυχαία σειρά.

Στόχος ήταν να αιχμαλωτιστεί η νευρωνική απόκριση που είχαν οι συμμετέχοντες-ο ένας προς τον άλλο.

Οι ερευνητές εστίασαν σε περιοχή του εγκεφάλου που συνδέεται με την ανταμοιβή και ενεργοποιείται όταν οι άνθρωποι βλέπουν πράγματα που είναι σχετικά με στόχους που έχουν.

Στο τέλος της έρευνας, τα αποτελέσματα ήταν ενδιαφέροντα.

Ο Bearman διαπίστωσε στην έρευνα ότι υπάρχει χάσμα ή ασυμμετρία ορισμένες φορές μεταξύ των νευρωνικών αποκρίσεων κάποιου σε έναν άνθρωπο που βλέπει στο scanner και στο ποιον  συμπαθεί.

Ο Bearman δήλωσε ότι η νευρωνική απόκριση σε άλλους ανθρώπους προβλέπει ισχυρά το ποιον θα συμπαθήσουμε μνήμες αργότερα.

Με άλλα λόγια, οι ερευνητές συνειδητοποίησαν ότι μπορούσαν να πουν περισσότερα για τις φιλίες που θα δημιουργούνταν στην ομάδα, κοιτάζοντας τον εγκέφαλο των συμμετεχόντων παρά ρωτώντας τους άμεσα.

Μια αιτία εξήγησης μπορεί να είναι ότι ο εγκέφαλος μπορεί να έχει περισσότερη πρόσβαση στους στόχους μας σε σχέση με το συνειδητό μυαλό.

"Η αντίδραση του εγκεφάλου σε κάποιον είναι νευρωνική –που γνωρίζουμε ότι ενεργοποιείται όταν πράγματα που βλέπουμε είναι πολύτιμα για εμάς-σχετικά με τους στόχους μας. Επομένως, ενδεχομένως δεν γνωρίζουμε ακριβώς ποιοι είναι στόχοι μας μια δεδομένη στιγμή.

Πρόκειται για μικρή έρευνα και είναι η πρώτη του είδους της-κάτι που καθιστά δύσκολη την εξαγωγή συμπερασμάτων.

Παρόλα αυτά, είναι περίεργο να σκέφτεται κάποιος πώς μια ημέρα του καλοκαιριού του 2014, ένα μηχάνημα εξέτασε τον εγκέφαλο  ανθρώπων και εκείνη τη στιγμή μπόρεσε να δει περισσότερα για τα αισθήματα που θα τους προέκυπταν σε σχέση με τους ανθρώπους που κείρονταν μέσα σε αυτό.

Πηγές:
Columbia University

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Κουραμπιέδες, μελομακάρονα και μια αίσθηση ανεκπλήρωτου
Το πρώτο και μοναδικό βιο - ομοειδές φάρμακο για την πολλαπλή σκλήρυνση μπαίνει στις ΗΠΑ
Ι. Βαρδακαστάνης: Το αναπηρικό κίνημα συνεχίζει να αγωνίζεται και να διεκδικεί