Είναι τόσες πολλές οι μελέτες που γίνονται καθημερινά στα ερευνητικά εργαστήρια που θαρρείς πως όχι απλά έχουν βρεθεί οι θεραπευτικές λύσεις αλλά το μόνο που εμποδίζει είναι ποιος θα αναλάβει το κόστος. Οι ασθενείς στην κυριολεξία δεν προλαβάινουν να μαθαίνουν χαρμόσυνα νέα αλλά κατά τα άλλα τα φάρμακα εξακολουθούν να είναι τα ίδια. Μοιραία στο μυαλό του καθενός μπαίνουν άλλες σκέψεις σχετικά με την αξιοποίηση ή μη των αποτελεσμάτων των κλινικών ερευνών. Με λίγα λόγια: καλό είναι να μαθαίνει κανείς και να ελπίζει, μεγάλη ζημιά όμως το να μην μπορεί να βρει ακόμη την κατάλληλη θεραπεία.
Από τις νέες θετικές μελέτες μέχρι την παρασκευή νέων φαρμάκων που βασίζονται σε αυτές υπάρχει μεγάλη απόσταση....
Δύσκολα εγκρίνουν ή αναλαμβάνουν την παρασκευή νέων φαρμάκων. Μήπως συμφέρουν ακόμη οι πωλήσεις από τα παλαιά αλλά πλέον ακατάλληλα φάρμακα?
Για να πιάσει τόπο μια ελπίδα θα πρέπει να διατεθούν στην αγορά κάποια στιγμή νέα φάρμακα που έχουν αποδειχθεί πως έχουν θεραπευτική ισχύ. Σε αντίθετη περίπτωση, παρέχονται ελπίδες χωρίς αντίκρυσμα...