Στελέχωση του ΕΣΥ: Ένα μάθημα από την πανδημία, που δεν καταλάβαμε - Έκθεση του ECDC

Μακριά από τη λογική που επιβάλλει η πρόσφατη εμπειρία της πανδημίας, είναι η στρατηγική που εφαρμόζεται στο ελληνικό ΕΣΥ. Την ώρα που το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ελέγχου Νοσημάτων (ECDC) ζητεί στελέχωση των συστημάτων, το υπουργείο Υγείας επιχειρεί να "μπαλώσει" τα κενά σε γιατρούς με "εφημερίες τομέα".

Σε σημερινή έκθεση, με τίτλο "Μαθήματα από την πανδημία", οι υπεύθυνοι του ECDC αναδεικνύουν τη σημασία της πρόσληψης και εκπαίδευσης ικανού αριθμού υγειονομικών. Όπως επισημαίνουν, πρέπει να αυξηθεί ο αριθμός και η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και στο πλαίσιο αυτό το Κέντρο ξεκινά από το 2024 ένα μεγάλο πρόγραμμα εκπαίδευσης.  

Κάνουν λόγο για ένα "ισχυρό, ευέλικτο δυναμικό για τη Δημόσια Υγεία, το οποίο θα είναι εκπαιδευμένο και ενημερωμένο στη χρήση νέων συστημάτων". Στο επίκεντρο της έκθεσης είναι πως - μεταξύ των μαθημάτων από την πανδημία - είναι ελλείψεις υγειονομικού προσωπικού, οι οποίες παρατηρήθηκαν.

Πρόκειται για κενά σε γιατρούς Δημόσιας Υγείας, επιδημιολόγους, νοσηλευτές, επιθεωρητές Υγείας, μικροβιολόγους που θα επανδρώσουν τα συστήματα Υγείας, τα οποία πρέπει να είναι έτοιμα, ώστε να αντιμετωπίσουν στο μέλλον παρόμοιες απειλές με εκείνη του κορωνοϊού.

Σύμφωνα με τους ειδικούς του ECDC, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες υπήρξαν κενά. Το πρόβλημα παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις, λόγω της γήρανσης του πληθυσμού. Επιβάλλονται επειγόντως κίνητρα για την προσέλκυση νέων υγειονομικών. 

Πολλές χώρες προχώρησαν σε προσλήψεις έκτακτου προσωπικού για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το προσωπικό αυτό θεωρείται απίθανο να παραμείνει ως μόνιμο, καθώς υπάρχουν θέματα χρηματοδότησης.

Την ίδια ώρα, οι υπηρετούντες στο ΕΣΥ βιώνουν συνθήκες επαγγελματικής εξουθένωσης, λόγω του φόρτου εργασίας και των πολλών ωρών απασχόλησης, ενώ οι συνταξιοδοτήσεις οδηγούν σε μείωση προσωπικού και περισσότερο φόρτο για τους εναπομείναντες.

Σχέδια έκτακτης ανάγκης

Στην έκθεση του ECDC γίνεται λόγος για διαμόρφωση σχεδίων έκτακτης ανάγκης, το οποίο πρέπει να περιλαμβάνει μία σειρά σεναρίων.

Μεταξύ αυτών πρέπει να περιλαμβάνονται ακόμη και τα χειρότερα ενδεχόμενα, με την πρόβλεψη αντιμετώπισης διαφόρων παθογόνων και κινδύνων Δημόσιας Υγείας. Τα σχέδια πρέπει να είναι ευάλικτα και επεκτάσιμα, ανάλογα με τη σοβαρότητα και τη διάρκεια της κρίσης.

Εκτιμάται πως υπάρχει κίνδυνος για μελλοντικές καταστάσεις ανάγκης, λόγω του μεγάλου αριθμού ζωονοσογόνων απειλών που εμφανίζονται και των πολλών επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής.

Οι υπεύθυνοι των ευρωπαϊκών χωρών έχουν προτείνει να καθιερωθεί ένας επίσημος ρόλος στσ Ινστιτούτα Δημόσιας Υγείας, ώστε να αποφεύγεται και η πολιτικοποίηση των μέτρων για αντιμετώπιση των απειλών.

Το ζητούμενο είναι να υπάρξει μία διάκριση μεταξύ των πολιτικών αποφάσεων και των γνωμοδοτήσεων από τους ειδικούς. 

Δημ.Κ.