Νέα έρευνα στο Frontiers in Immunology έδειξε ότι οι μύκητες στο εντερικό μικροβίωμα συνδέονται με και ενδεχομένως μπορεί να επηρεάσουν την ανάπτυξη και εξέλιξη της πολλαπλής σκλήρυνσης.

Η μελέτη περιέλαβε 50 ανθρώπους με πολλαπλή σκλήρυνση και 25 υγιείς.

Συλλέχτηκαν δείγματα αίματος και κοπράνων για το χαρακτηρισμό μυκοβιώματος και την ανάλυση παραγόντων κινδύνου.

Αναλυθήκαν 2 προφλεγμονώδεις παράγοντες κινδύνου-καλπροτεκτίνη και Chitotriosidase- και ο ισχυρότερος γενετικός παράγοντας κινδύνου, η ποικιλομορφία HLA-DRB1*15.

Η Chitotriosidase, σημαντικός βιοδείκτης για την πολλαπλή σκλήρυνση, έχει συνδεθεί με μύκητες στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό ανθρώπων με τη νόσο. Η Καλπροτεκτίνη είναι ακόμα ένας σημαντικός βιοδείκτης με ισχυρή αντιμικροβιακή δραστηριότητα έναντι μυκήτων.

Η γονιδιακή ποικιλομορφία  HLA-DRB1*15 είναι ο πιο ουσιαστικός παράγοντας κινδύνου για τη νόσο παίζοντας σημαντικό ρόλο στην ανταπόκριση του ανοσοποιητικού.

Οι ποικιλομορφίες HLA-DRB1*1501 και HLA-DRB1*1503, που συνδέονται με την πιο σημαντική προδιάθεση για τη νόσο έχουν συνδεθεί με αυξημένη εμφάνιση λοιμώξεων από μύκητες.

Οι συμμετέχοντες επίσης συμπλήρωσαν ερωτηματολόγιο για τη συχνότητα κατανάλωσης τροφών για την αξιολόγηση των ουσιών στους πληθυσμούς μυκήτων.

Tα ευρήματα αποκάλυψαν τάση προς μεγαλύτερη αφθονία και ποικιλομορφία μυκήτων σε ανθρώπους με πολλαπλή σκλήρυνση έναντι των υγιών της ομάδας ελέγχου- αν και οι διαφορές δεν ήταν στατιστικά σημαντικές για τις γενικές μετρήσεις ποικιλιών.

Συγκεκριμένα είδη μυκήτων όπως Saccharomyces, Torulaspora και  Malassezia, έδειξαν αξιοσημείωτα μοτίβα στη βάση δεδομένων.

Τα Torulaspora και Debaryomyces ήταν πιο χαρακτηριστικά σε ασθενείς χωρίς αντιμετώπιση ενώ τα Saccharomyces ήταν πιο συνήθη στην ομάδα ελέγχου.

Παρατηρήθηκε ισχυρός συσχετισμός μεταξύ του προφίλ μυκοβιώματος ανθρώπων με πολλαπλή σκλήρυνση και του γενετικού παράγοντα κινδύνου για τη νόσο, των ποικιλομορφιών HLA-DRB1*15 . Οσοι έφεραν την ποικιλομορφία HLA-DRB1*1501 είχαν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης σοβαρής πολλαπλής σκλήρυνσης.

Ασθενείς που έφεραν την ποικιλομορφία HLA-DRB1*1501 είχαν υψηλότερη αφθονία Debaryomyces και  Talaromyces, ενώ όσοι δεν την έφεραν είχαν μεγαλύτερη αφθονία Cladosporium.

Οσον αφορά τους βιοδείκτες της πολλαπλής σκλήρυνσης, η μελέτη ανακάλυψε συσχετισμούς με τη νόσο μεταξύ ορισμένων ομάδων μυκήτων και των επιπέδων Καλπροτεκτίνης στο αίμα αλλά σε ομαδικό επίπεδο οι διαφορές βιοδεικτών ήταν γενικά ασήμαντες.

Για παράδειγμα, επίπεδα chitotriosidase, αυξάνονταν με την ηλικία στους ασθενείς.

Ετειναν να είναι υψηλότερα σε ασθενείς χωρίς αντιμετώπιση, με χειρότερη πρόγνωση, ενώ επίπεδα καλπροτεκτίνης φάνηκε ότι επηρεάζουν τη σύνθεση μυκοβιωμάτων  αλλά δεν υπήρχε σημαντική διαφορά μεταξύ των 2 ομάδων.

Σχετικά με την επίδραση διατροφικών συνηθειών η μελέτη ανακάλυψε σημαντικά υψηλότερη κατανάλωση χοληστερόλης σε ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση σε σχέση με αυτή υγιών ανθρώπων.

Η αυξημένη πρόσληψη χοληστερόλης συνδεόταν με αλλαγές στην εντερική σύνθεση μυκοβιωμάτων, υπογραμμίζοντας αλλαγμένο μεταβολισμό λιπιδίων στην πολλαπλή σκλήρυνση.

Πηγές:
Frontiers in Immunology 

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Ι. Βαρδακαστάνης: Το αναπηρικό κίνημα συνεχίζει να αγωνίζεται και να διεκδικεί
Ενδυνάμωση των ασθενών: Καμπάνια ευαισθητοποίησης για την ενίσχυση υιοθέτησης της περιτοναϊκής κάθαρσης στην Ελλάδα
Πνευμονία: Βακτηριακό ένζυμο είναι πιθανό να προκαλεί μοιραίες καρδιακές επιπλοκές [μελέτη]