Ο θάνατος ως συνέπεια της γρίπης δεν οφείλεται μόνο στην καταστροφή των επιθηλίων των αναπνευστικών οδών από τους ιούς της γρίπης. Επίσης, μια αδιάκριτη ανοσολογική αντίδραση από το έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα συχνά βλάπτει τους πνεύμονες, έως ότου η ανάρρωση δεν είναι πλέον δυνατή.

Για τον λόγο αυτό, ερευνητές από τις ΗΠΑ μελέτησαν σε ποντίκια 50 διαφορετικές στρατηγικές για την αποφυγή του σημείου καμπής στην παθογένεση της πνευμονίας με τη χρήση αντιιικών και ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων. Τα αποτελέσματα της μελέτης τους δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Science".

Η εμπειρία με την CοViD - 19 έχει δείξει ότι η έγκαιρη χρήση αντιιικών φαρμάκων μπορεί να αποτρέψει τον θάνατο από οξεία πνευμονική ανεπάρκεια, όπως και η θεραπεία με στεροειδή σε μεταγενέστερο στάδιο, όταν οι ασθενείς χρειάζονται ήδη τεχνητή αναπνοή.

Ο Hiroshi Ichise από το Εθνικό Ινστιτούτο Αλλεργιών και Λοιμωδών Νοσημάτων (NIAID) στη Μπεθέσδα/Μέριλαντ και οι συνεργάτες του διερεύνησαν σε προκλινικά πειράματα τις πιθανές επιλογές για την αντιμετώπιση της γρίπης.

Ενήλικα ποντίκια μολύνθηκαν με τον ιό της γρίπης A/H1N1 με μια δόση που, χωρίς θεραπεία, οδηγούσε σε βέβαιο θάνατο μετά από 8 έως 10 ημέρες. Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίστηκαν μετά από 3 ημέρες. Μετά από 4 ημέρες, τα επιθηλιακά κύτταρα στις κυψελίδες είχαν καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό. Επηρεάστηκαν επίσης τα κύτταρα AT2, τα οποία παράγουν το επιφανειοδραστικό και αποτελούν μια δεξαμενή βλαστικών κυττάρων για την ανάρρωση. Στις ημέρες 4 έως 7, τα ουδετερόφιλα κοκκιοκύτταρα και τα μονοκύτταρα προκάλεσαν βρογχιολίτιδα.

Σε αυτό το σημείο, τα ποντίκια είχαν ξεπεράσει το σημείο καμπής και ο θάνατος ήταν αναπόφευκτος. Στις πειραματικές δοκιμές, ο θάνατος μπορούσε να αποφευχθεί με δύο τρόπους. Όταν τα ποντίκια έλαβαν θεραπεία με το αντιιικό φάρμακο οσελταμιβίρη τη δεύτερη ημέρα, δηλαδή πριν από την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων, όλα τα ζώα επέζησαν. Ακόμη και η έναρξη της θεραπείας την τρίτη ημέρα, αμέσως μετά την εμφάνιση των συμπτωμάτων, αύξησε την πιθανότητα επιβίωσης κατά 50 %.

Στα πειράματα, η έγκαιρη θεραπεία με δραστικές ουσίες που αναστέλλουν τη συρροή των ουδετερόφιλων στα κυψελίδια ήταν επίσης ζωτικής σημασίας. Η ομάδα χρησιμοποίησε εδώ αντισώματα κατά του λεμφοκυτταρικού αντιγόνου 6G. Ωστόσο, αυτή η θεραπεία έπρεπε επίσης να πραγματοποιηθεί τις πρώτες ημέρες μετά τη μόλυνση και η επίδρασή της ήταν ασθενέστερη από ό,τι με τnν οσελταμιβίρη

Μια άλλη προσέγγιση θα μπορούσε να είναι η αναστολή των ιντερφερονών τύπου 1. Οι ιντερφερόνες ενισχύουν την έμφυτη ανοσολογική άμυνα. Ωστόσο, στα ποντίκια, η αυξημένη απελευθέρωση είχε αρνητική επίδραση στην ανάρρωση και τον πολλαπλασιασμό των επιζώντων κυττάρων AT2. Επομένως, θα ήταν σκόπιμο να ανασταλεί πρώτα η δράση των ιντερφερονών.

Σύμφωνα με τον Ichise, ένας άλλος μοχλός θα μπορούσε να είναι η αναστολή των CD8-θετικών Τ-κυττάρων, η οποία είναι επίσης δυνατή με αντισώματα. Αυτά τα κύτταρα αποτελούν μέρος της επίκτητης ανοσοαπόκρισης, αλλά φαίνεται να είναι μάλλον επιβλαβή όταν η ιογενής λοίμωξη έχει ήδη προχωρήσει.

Ο Ichise θεωρεί ότι οι συνδυασμοί οσελταμιβίρης και αναστολής των ιντερφερονών ή ο συνδυασμός οσελταμιβίρης με αναστολή των CD8-θετικών Τ-κυττάρων είναι πολλά υποσχόμενες στρατηγικές. Ωστόσο, το αν θα ήταν αποτελεσματικές σε ασθενείς με σοβαρή γρίπη πρέπει να διευκρινιστεί σε κλινικές μελέτες.

Πηγές:
Science

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Πώς μπορώ να προλάβω την αρθρίτιδα
Τρίτη διαδοχική πιστοποίηση BCorp για την Chiesi Hellas
Η GENESIS Pharma ανακοινώνει νέα συνεργασία με την Otsuka Pharmaceutical Europe Ltd