Η στιγμή που πατάτε το γκάζι, ένα δευτερόλεπτο πριν ανάψει το πράσινο φανάρι, είναι η χρονική προσμονή.

Ένα είδος βασίζεται σε αναμνήσεις από προηγούμενές εμπειρίες. Το άλλο, στο ρυθμό. Και τα δυο είναι ζωτικής σημασίας όσον αφορά την ικανότητα πλοήγησης και ευχαρίστησης του κόσμου.

Νέα έρευνα του UC Berkeley δείχνει ότι τα νευρικά δίκτυα που στηρίζουν καθέναν από τους καταγραφείς χρόνου χωρίζονται μεταξύ 2 διαφορετικών περιοχών του εγκεφάλου με βάση τη δουλειά που πρέπει να γίνει.

Ο  Assaf Breska, δήλωσε ότι είτε πρόκειται για αθλήματα, είτε για μουσική, είτε για ομιλία ή τοποθέτηση προσοχής, η έρευνα δείχνει ότι η σωστή χρονική στιγμή δε είναι ενοποιημένη διαδικασία αλλά ότι υπάρχουν 2 διαφορετικοί τρόποι με τους οποίους κάνουμε χρονικές προβλέψεις και εξαρτώνται από διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου.

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στη διαδικτυακή έκδοση του Proceedings of the National Academy of Sciences και προσφέρουν νέα προοπτική στο πώς υπολογίζουν οι άνθρωποι πότε να κάνουν κάποια κίνηση.

Μαζί ,αυτά τα συστήματα μας επιτρέπουν όχι μόνο να υπάρχουμε στη στιγμή αλλά και να περιμένουμε ενεργά το μέλλον, δήλωσε ο ερευνητής  Richard Ivry.

Οι ερευνητές μελέτησαν την ισχύ και τις ελλείψεις της χρονικής προσμονής σε ανθρώπους με νόσο του Πάρκινσον και εκφύλιση παρεγκεφαλίδας.

Συνέδεσαν τη ρυθμική τονικότητα με τα βασικά γάγγλια και το διαλειμματικό χρονισμό με την παρεγκεφαλίτιδα.

Επιπλέον, τα αποτελέσματά τους υποδεικνύουν ότι αν ένα από αυτά τα νευρικά ρολόγια πυροδοτεί λανθασμένα, το άλλο θεωρητικά θα μπορούσε να αναλάβει.

Η έρευνα δεν εντόπισε μόνο το πλαίσιο προσμονής στο οποίο αυτοί οι νευρολογικοί ασθενείς έχουν βλάβη αλλά και τα πλαίσια στα οποία δεν έχουν δυσκολία και δείχνει ότι θα μπορούσαμε να αλλάξουμε το περιβάλλον τους για να γίνει πιο εύκολο το να αλληλεπιδρούν με τον κόσμο παρά τα συμπτώματα που έχουν.

Οι ερευνητές συνέκριναν  πόσο καλά ασθενείς με Πάρκινσον και εκφύλιση της παρεγκεφαλίδας χρησιμοποίησαν στοιχεία χρόνου για να εστιάσουν την προσοχή.

Κα οι 2 ομάδες είδαν σειρές κόκκινων, άσπρων και πράσινων τετραγώνων καθώς αναβόσβηναν σε διάφορες ταχύτητες σε οθόνη υπολογιστή και πατούσαν ένα κουμπί τη στιγμή που έβλεπαν το πράσινο τετράγωνο. Τα άσπρα τετράγωνα τους έθεταν σε εγρήγορση ότι ερχόταν το πράσινο τετράγωνο.

Σε μια σειρά, το κόκκινο, άσπρο και πράσινο τετράγωνο ακολουθούσε σταθερό ρυθμό και οι ασθενείς με εκφύλιση της παρεγκεφαλίδας αντέδρασαν καλά σε αυτά τα ρυθμικά στοιχεία.

Σε άλλη,  τα χρωματιστά τετράγωνα ακολούθησαν πιο πολύπλοκο μοτίβο με διαφορετικά διαλείμματα ανάμεσα στο κόκκινο και πράσινο τετράγωνο

Αυτή η σειρά ήταν πιο εύκολο να ακολουθηθεί από τους ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον και να πετύχουν σε αυτή.

Η έρευνα έδειξε ότι ασθενείς με  εκφύλιση της παρεγκεφαλίδας έχουν βλάβη στη χρήση μη ρυθμικών χρονικών στοιχείων, ενώ αυτοί με εξασθένηση των βασικών γαγγλίων που συνδέεται με τη νόσο του Πάρκινσον έχουν βλάβη στη χρήση ρυθμικών στοιχείων.

Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν ότι ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί 2 διαφορετικούς μηχανισμούς για μελλοντική χρονική στιγμή, ‘’προκαλώντας’’ τις θεωρίες που λένε ότι ένα εγκεφαλικό σύστημα διαχειρίζεται όλες τις ανάγκες που έχουν σχέση με το χρόνο.

Τα ευρήματα υποδεικνύουν τουλάχιστον 2 διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους ο εγκέφαλος εξελίχτηκε να περιμένει το μέλλον.

Σύστημα βρισμένο στο ρυθμό είναι ευαίσθητο  σε περιοδικά γεγονότα στον κόσμο, όπως στο λόγο και στη μουσική, δήλωσε ο ερευνητής. Ένα διαλειμματικό σύστημα παρέχει πιο γενική ικανότητα προσμονής ευαίσθητη  σε χρονικές κανονικότητες ακόμα και όταν υπάρχει έλλειψη ρυθμικού σήματος.

Πηγές:
UC Berkeley.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Συνάντηση ΕΟΠΥΥ με Ελληνικό Σύλλογο Θαλασσαιμίας
Πότε σταματούν να μεγαλώνουν τα πόδια
Δήλωση Γεωργιάδη κατά την είσοδό του στο Άτυπο Συμβούλιο υπουργών Υγείας