Όταν ακούμε την λέξη "πένθος", προφανώς είναι συνυφασμένη με μία πολύ συγκεκριμένη φάση της ζωής μας. Τα συναισθήματα που σχετίζονται μαζί του, όμως, η απώλεια, η θλίψη και η ανησυχία, μπορούν να εμφανιστούν και σε άλλες στιγμές.

Όπως μια πανδημία, για παράδειγμα. Ακόμα και αν δεν έχουμε χάσει κάποιο κοντινό μας άτομο από κορωνοϊό, είναι πολύ πιθανό να πενθούμε για τις ζωές που έχουν χαθεί, για την κανονικότητα που χάσαμε, για την ελευθερία να κυκλοφορούμε έξω, ακόμα και - ναι - για την καταναγκαστική χρήση μάσκας. Όλες αυτές οι αλλαγές ήρθαν πολύ απότομα, και υπάρχει μια διαδικασία για να τις επεξεργαστούμε, που θυμίζει πολύ τα στάδια του πένθους.

Πόσο μάλλον, όλο αυτό γίνεται ακόμα χειρότερο όταν δεν βλέπουμε κάποιο φως στο τούνελ και κάπως πρέπει να προετοιμάσουμε τον εαυτό μας για ακόμα περισσότερα κακά μαντάτα και αβεβαιότητα. Για την ακρίβεια, είναι μια διαδικασία που δεν μοιάζει ακριβώς με το πένθος, αλλά με εκείνη την αβάσταχτη αναμονή που κάνουμε όταν ξέρουμε ότι κάποιος θα φύγει, πιστεύουμε ότι θα γίνει σύντομα, αλλά δεν ξέρουμε πότε ακριβώς θα συμβεί.

Και αυτό το συναίσθημα, για πολλούς, είναι πολύ πιο δύσκολα διαχειρίσιμο από το πένθος - επειδή το πένθος έχει μια αίσθηση ολοκλήρωσης μέσα σε όλο το μπέρδεμα και τον πόνο του. Αυτά είναι μερικά από τα σημάδια ότι η πανδημία σάς έχει βάλει σε αυτόν τον τρόπο σκέψης, αλλά και πώς να το αντιμετωπίσετε.

Είστε όλη την ώρα ανήσυχοι και δεν είστε πάντα σίγουροι γιατί

Ή, μάλλον, η απάντηση δεν θα μπορούσε να γίνει ποτέ αρκετά συγκεκριμένη, μιας και αυτό που σας προκαλεί την ανησυχία είναι... όλη η κατάσταση. Ψάχνετε παντού πιθανές απειλές ή κακά μαντάτα να περιμένουν στην γωνία - στην προκειμένη περίπτωση, ο φόβος του κορωνοϊού ή ότι κάποιο αγαπημένο σας πρόσωπο θα νοσήσει. Σας πιάνουν τα νεύρα όταν βλέπετε κάποιον άγνωστο στο δρόμο να μην φοράει τη μάσκα του, και όταν πρέπει να κάνετε σχέδια για το μέλλον παγώνετε και δεν ξέρετε πώς να βάλετε το μυαλό σας σε τάξη. Βασικά, ας πάμε πίσω στα νεύρα, επειδή αξίζουν μια παράγραφο από μόνα τους, δυστυχώς...

Αισθάνεστε νεύρα για πράγματα που δεν μπορείτε να ελέγξετε

Η οργή, άλλωστε, είναι από τα πιο χαρακτηριστικά στάδια του πένθους, και μπορεί να μας πιάσει ανά πάσα στιγμή, και με κάθε πιθανή σφοδρότητα. Για παράδειγμα, εκτός από αυτό με τη μάσκα που αναφέραμε, θα μπορούσαμε να νιώσουμε εξοργισμένοι π.χ για το πώς πηγαίνει η διαχείριση της πανδημίας, για το ότι η ουρά έξω από την τράπεζα είναι ανυπόφορα μεγάλη... Όλα αυτά είναι άβολες καταστάσεις της καθημερινής ζωής, που σε μια συνηθισμένη μέρα θα άξιζαν απλώς μια αντίδραση του στυλ "Αχ, όχι σήμερα". Πλέον, όμως, μπορούν να πυροδοτήσουν μια ωραιότατη, μικρή κρίση οργής.

Είστε προετοιμασμένοι για το χειρότερο δυνατό σενάριο

Το οποίο μπορεί να είναι από την είσοδο σε καραντίνα, μέχρι πράγματα σαφώς πιο ζοφερά, όπως να χάσετε την δουλειά σας ή να νοσήσετε σοβαρά από κορωνοϊό. Αυτές οι ανησυχίες δεν είναι αφύσικες, αλλά είναι αφύσικο το όλο πλαίσιο στο οποίο τις βιώνουμε, με αποτέλεσμα να μάς βγαίνει μια αίσθηση παραίτησης, ότι σταματάμε να ασχολούμαστε με πιο μικρά αλλά και θετικά πράγματα, επειδή νιώθουμε ότι πρέπει να αφιερώσουμε όλη μας την ενέργεια στο να προετοιμαστούμε για το μεγάλο κακό.

Αποφεύγουμε τους άλλους και κλεινόμαστε στον εαυτό μας

Και, προφανώς, η καραντίνα και η προστασία και η "προσωπική ευθύνη" του καθενός είναι η καλύτερη δικαιολογία για να κλειστούμε στο σπίτι μας αυτή τη στιγμή. Και δεν είναι αναγκαστικά κακό αυτό, μιας και πολλοί άνθρωποι καταφέρνουν να διαχειριστούν το στρες καλύτερα όταν αφιερώνουν μερικές μέρες στον εαυτό τους. Το πρόβλημα είναι όταν αρχίζουν να πάσχουν οι φιλίες και οι σχέσεις σας από αυτή την τάση εσωστρέφειας που σας έχει πιάσει - η οποία θα μπορούσε πολύ εύκολα να είναι αρχές ενός καταθλιπτικού επεισοδίου.

Είστε συνέχεια πολύ κουρασμένοι

Που είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Το στρες δεν είναι μόνο πνευματικά κουραστικό, αλλά και σωματικό. Η κορτιζόλη που γεμίζει το σώμα μας όταν νιώθουμε έντονο άγχος, έχει σαν αποτέλεσμα - ειδικά σε περιπτώσεις χρόνιου στρες - από πονοκεφάλους μέχρι μυϊκούς πόνους. Το να είμαστε "στην τσίτα" καθημερινά δεν θα μας βοηθήσει πουθενά, αλλά εφόσον δεν υπάρχει τρόπος να ηρεμήσουμε - καθώς δεν υπάρχει κάποια επιβεβαίωση ότι όλο αυτό θα τελειώσει σύντομα στον ορίζοντα - καταλήγουμε να νιώθουμε εξουθενωμένοι όλη την ώρα.

Πώς θα τα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά; Η απάντηση είναι απλή, αλλά όχι εύκολη. Πρέπει να παλεύουμε καθημερινά να διατηρούμε μια αίσθηση ρουτίνας. Καλή διατροφή, σωστός ύπνος, γυμναστική αλλά και επικοινωνία με κοντινά μας πρόσωπα για να εκφράζουμε την ανησυχία μας, να μας καθησυχάζουν αλλά να κάνουμε και εμείς το ίδιο για εκείνους - επειδή η βοήθεια δεν είναι ποτέ μονόδρομος, και μέσα στο απίστευτο στρες που βιώνουμε, μπορεί να είμαστε και εμείς το στήριγμα κάποιου. Και, στο τέλος, νομίζουμε αυτό είναι που μετράει: να συνειδητοποιήσουμε πως δεν είμαστε μόνοι, πως το περνάμε όλοι μαζί αυτό το χάος και πως δεν θα σταματήσει ποτέ να είναι διαθέσιμη και εντελώς δωρεάν η αγάπη και η υποστήριξη.

 

 

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Αλαλούμ με το πρόγραμμα πρόληψης κατά του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.
GSK: Μήνυση κατά Pfizer-BioNTech για τις πατέντες των εμβολίων mRNA
Το Τai chi βελτιώνει την ποιότητα ύπνου ασθενών με προχωρημένο καρκίνο πνεύμονα [μελέτη]