Η ΧΑΠ αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου μετά από προγραμματισμένη χειρουργική επέμβαση

Οι ασθενείς με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) έχουν αυξημένο κίνδυνο θνησιμότητας μετά από προγραμματισμένη (εκλεκτική) χειρουργική επέμβαση, κυρίως αλλά όχι αποκλειστικά λόγω συνοδών νοσημάτων. Οι δαπάνες υγειονομικής περίθαλψης αυξάνονται επίσης κατά το πρώτο έτος μετά τη χειρουργική επέμβαση, σύμφωνα με ανάλυση στο "Canadian Medical Association Journal".

Σχεδόν 1 στους 5 ασθενείς που υποβάλλονται σε προγραμματισμένη χειρουργική επέμβαση στο νοσοκομείο, όπως αντικατάσταση άρθρωσης ή αγγειοχειρουργική επέμβαση, έχουν ΧΑΠ. Αυτοί οι ασθενείς έχουν αυξημένο κίνδυνο να πεθάνουν τις πρώτες εβδομάδες ή μήνες μετά τη χειρουργική επέμβαση.

Οι αναισθησιολόγοι και οι χειρουργοί συχνά δεν το γνωρίζουν αυτό, επειδή δεν βλέπουν τους ασθενείς μετά την έξοδό τους από το νοσοκομείο.

Μια ανάλυση όλων των ασθενών που υποβλήθηκαν σε εκλεκτική χειρουργική επέμβαση στην καναδική επαρχία του Οντάριο μεταξύ 2005 και 2019 δείχνει την έκταση του προβλήματος. Από τους 932.616 ασθενείς, 170.482 είχαν διάγνωση ΧΑΠ (18,3%).

Η ανάλυση της βάσης δεδομένων, που διεξήχθη από τον αναισθησιολόγο Ashwin Sankar του νοσοκομείου St Michael's, δείχνει ότι 18.007 ασθενείς με ΧΑΠ (10,6%) πέθαναν κατά το πρώτο έτος μετά τη χειρουργική επέμβαση, εκ των οποίων 5.873 (3,4%) κατά τη διάρκεια του πρώτου μήνα.

Από τους ασθενείς χωρίς ΧΑΠ, το 4,5% πέθαναν τον πρώτο χρόνο μετά την εκλεκτική χειρουργική επέμβαση και το 1,2% τις πρώτες 30 ημέρες.

Ο Sankar υπολόγισε αναλογία κινδύνου 2,45 (95% διάστημα εμπιστοσύνης 2,41-2,50).

Ωστόσο, μέρος αυτού του κινδύνου οφειλόταν στο γεγονός ότι οι ασθενείς με ΧΑΠ ήταν μεγαλύτερης ηλικίας, άνδρες, είχαν χαμηλότερο εισόδημα, ζούσαν σε αγροτικές περιοχές και υποβλήθηκαν σε πιο επικίνδυνες χειρουργικές επεμβάσεις, οι οποίοι αποτελούν πιθανούς παράγοντες κινδύνου για δυσμενή εξέλιξη και πορεία.

Σε μια προσαρμοσμένη ανάλυση που έλαβε υπόψη τους παράγοντες αυτούς, η αναλογία κινδύνου μειώθηκε σε 1,61 (1,58-1,64), η οποία εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει σημαντικά αυξημένο κίνδυνο θανάτου. Σε μια περαιτέρω ανάλυση, ελήφθησαν επίσης υπόψη η ανάγκη για μακροχρόνια φροντίδα και διάφορες συνοδές ασθένειες.

Ο λόγος κινδύνου μειώθηκε σε 1,26 (1,24-1,29). Αυτό ήταν πιθανότατα το ποσοστό του κινδύνου θανάτου που αποδίδεται στην ΧΑΠ.

Εκτός από τη θνησιμότητα, αυξήθηκε και η νοσηρότητα, όπως προκύπτει από την ανάλυση του Sankar για το υψηλότερο κόστος θεραπείας.

Οι ασθενείς με ΧΑΠ υπέστησαν 38,7% υψηλότερο κόστος κατά το 1ο έτος μετά τη χειρουργική επέμβαση, ενώ λιγότερες από αυτές τις δαπάνες πραγματοποιήθηκαν στο νοσοκομείο (αύξηση 21,7%) σε σχέση με την περίοδο μετά την έξοδο από το νοσοκομείο (αύξηση 46,8%).

Ένα μεγάλο μέρος του πρόσθετου κόστους οφειλόταν και πάλι στους λιγότερο ευνοϊκούς συνοδούς παράγοντες των ασθενών.

Στην προσαρμοσμένη ανάλυση, το κόστος εξακολουθούσε να είναι κατά 4,6% υψηλότερο από ό,τι για τους ασθενείς χωρίς ΧΑΠ (1,0% κατά τη διάρκεια της νοσοκομειακής θεραπείας και 4,9% μετά).

Το κόστος ήταν υψηλότερο μετά από ανοικτή χειρουργική επέμβαση στην άνω κοιλιακή χώρα και ανοικτή αποκατάσταση της αορτής.

Πηγές:
Canadian Medical Association Journal