Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (EMA) συνιστά την έγκριση της δευτετραβεναζίνης για τη θεραπεία της όψιμης δυσκινησίας. Αυτή είναι μια παρενέργεια της θεραπείας με ανταγωνιστές των υποδοχέων της ντοπαμίνης, για παράδειγμα τα αντιψυχωσικά φάρμακα.

Οι ακούσιες κινητικές διαταραχές στο πρόσωπο, οι λεγόμενες όψιμες δυσκινησίες, μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή ταλαιπωρία στους πάσχοντες. Δυσκολεύουν το φαγητό και το ποτό, την κατάποση και την ομιλία και αλλοιώνουν τις εκφράσεις του προσώπου.

Η αρμόδια επιτροπή για τα φάρμακα που χορηγούνται στον άνθρωπο του EMA εξέδωσε θετική γνωμοδότηση για την αδειοδότηση της δεουτετραβεναζίνης Τα δισκία ενδείκνυνται για τη θεραπεία μέτριας έως σοβαρής δυσκινησίας σε ενήλικες. Οι γιατροί που έχουν εμπειρία με κινητικές διαταραχές που προκαλούνται από φάρμακα πρέπει να ξεκινήσουν τη θεραπεία και να προσαρμόσουν τη δόση.

Οι όψιμες δυσκινησίες (όψιμες κινητικές διαταραχές, TD) είναι υπερκινητικές, εξωπυραμιδικές κινητικές διαταραχές (EPS) που χαρακτηρίζονται από ακούσιες, στερεότυπες και επαναλαμβανόμενες κινήσεις και εμφανίζονται κυρίως στο πρόσωπο και στην περιοχή του στόματος. Τυπικά παραδείγματα είναι η στερεότυπη μάσηση και το μασούλημα, η περιστροφή, το κύλισμα ή η προεξοχή της γλώσσας, η κίνηση της κάτω γνάθου εμπρός και πίσω, το φούσκωμα των μάγουλων και οι γκριμάτσες. Ορισμένοι ασθενείς μπορούν να διακόψουν ενεργά τις κινήσεις.

Οι TD είναι μακροχρόνιες επιπτώσεις μιας θεραπείας με ανταγωνιστές των υποδοχέων της ντοπαμίνης. Συνήθως προκαλούνται από μακροχρόνια αγωγή με αντιψυχωσικά φάρμακα πρώτης γενιάς, αλλά και τα αντιψυχωσικά φάρμακα δεύτερης γενιάς μπορούν να προκαλέσουν EPS. Ιδιαίτερα οι ηλικιωμένοι ασθενείς επηρεάζονται από αυτή την ιατρογενή νόσο, η οποία μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ποιότητα ζωής τους και να οδηγήσει σε στιγματισμό.

Η δευτετραβεναζίνη είναι μια δεουτεριωμένη τετραβεναζίνη, δηλαδή ένα πρωτόνιο του μορίου της τετραβεναζίνης έχει αντικατασταθεί από δευτερίο, το λεγόμενο βαρύ υδρογόνο. Αυτή η τροποποίηση αλλάζει τη φαρμακοκινητική και έχει ως στόχο να βελτιώσει την ανεκτικότητα.

Στη μελέτη ARM-TD με 117 ασθενείς με TD, η δευτετραβεναζίνη μείωσε σημαντικά τη βαθμολογία AIMS και ήταν καλά ανεκτή . Η θεραπεία ξεκίνησε με 12 mg/ημέρα (6 mg δύο φορές την ημέρα) και αυξήθηκε κατά 6 mg κάθε εβδομάδα μέχρι την επαρκή έλεγχο των συμπτωμάτων.

Η μέγιστη δόση ήταν 48 mg/ημέρα. Όταν οι ασθενείς λάμβαναν επιπλέον έναν ισχυρό αναστολέα CYP2D6, η μέγιστη δόση ήταν 36 mg/ημέρα.

Στη δωδεκάμηνη μελέτη φάσης III AIM-TD, 298 ασθενείς έλαβαν δευτετραβεναζίνη 12, 24 ή 36 mg/ημέρα ή εικονικό φάρμακο. Οι δύο υψηλότερες δόσεις μείωσαν σημαντικά τα συμπτώματα σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο. Τα ποσοστά παρενεργειών ήταν συγκρίσιμα.

Η καλή ανεκτικότητα επιβεβαιώθηκε από μια ανάλυση ασφάλειας του 2024, στην οποία εξετάστηκαν τα δεδομένα ασθενών με όψιμη δυσκινησία και χορεία Huntington, μια κληρονομική, νευροεκφυλιστική πάθηση.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Προχωρημένες επαφές για πώληση της Innovis Pharma
Πρώτη προκήρυξη για 53 μόνιμους ψυχιάτρους του Εθνικού Δικτύου Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας (ΕΔΥΨΥ)
Κουραμπιέδες, μελομακάρονα και μια αίσθηση ανεκπλήρωτου