Πολλοί άνθρωποι αναφέρουν ότι κατά τη διάρκεια της θεραπείας με αγωνιστές GLP-1 χάνουν το ενδιαφέρον τους για την κατανάλωση αλκοόλ. Μια μελέτη στο "Scientific Reports" αποδίδει αυτό το φαινόμενο στην καθυστερημένη κένωση του στομάχου, η οποία οδηγεί σε βραδύτερη αύξηση του επιπέδου αλκοόλ στο αίμα.

Ένας λόγος για τον οποίο τα αποσταγμένα ποτά δημιουργούν εξάρτηση πιο γρήγορα από την μπύρα ή το κρασί είναι η ταχεία αύξηση του επιπέδου αλκοόλ.

Μετά από μια φάση εξοικείωσης, το σύστημα ανταμοιβής του εγκεφάλου το απαιτεί όλο και περισσότερο, μέχρι που τελικά οδηγεί σε εθισμό. Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι αγωνιστές GLP-1, αν όχι σταματούν, μπορούν τουλάχιστον να επηρεάσουν θετικά αυτή την εξέλιξη.

Η δημοτικότητα των Ozempic και Wegovy έχει οδηγήσει σε συζητήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με τις επιπτώσεις στην κατανάλωση αλκοόλ. Πολλοί ασθενείς αναφέρουν εκεί ότι τους είναι πιο εύκολο να ελέγχουν την κατανάλωση αλκοόλ, ενώ ορισμένοι έχουν χάσει εντελώς το ενδιαφέρον τους για το ποτό.

Επιδημιολογικές μελέτες επιβεβαιώνουν ότι τα παχύσαρκα άτομα που λαμβάνουν σεμαγλουτίδη για απώλεια βάρους έλαβαν λιγότερο συχνά ιατρική φροντίδα για εξάρτηση από το αλκοόλ τους επόμενους 12 μήνες.

Σε μια πρόσφατη μελέτη φάσης 2 που δημοσιεύθηκε στο "JAMA Psychiatry", η σεμαγλουτίδη βοήθησε αλκοολικούς ασθενείς να μειώσουν την κατανάλωσή τους.

Η καθυστερημένη κένωση του στομάχου ως πιθανή αιτία

Μέχρι τώρα, οι ειδικοί απέδιδαν αυτά τα αποτελέσματα σε μηχανισμούς του κεντρικού νευρικού συστήματος, όπως η μειωμένη απελευθέρωση ντοπαμίνης στο μεσολιμπικό σύστημα, που παρατηρήθηκε σε ποντίκια.

Ωστόσο, θα μπορούσε να υπάρχει και μια άλλη, πιο απλή εξήγηση. Οι αγωνιστές GLP-1 καθυστερούν την κένωση του στομάχου. Ως αποτέλεσμα, ο αλκοόλ φτάνει με καθυστέρηση στο άνω τμήμα του λεπτού εντέρου, όπου απορροφάται.

Μια ομάδα με επικεφαλής τον Alex DiFeliceantonio από το "Fralin Biomedical Research Institute" στο Blacksburg μελέτησε τις επιδράσεις στην απορρόφηση αλκοόλ σε 20 παχύσαρκα άτομα, από τα οποία τα 10 έλαβαν θεραπεία με λιραγλουτίδη, σεμαγλουτίδη ή τιρζεπατίδη.

 Οι 20 συμμετέχοντες προσκλήθηκαν σε ένα μπαρ μετά από ένα μικρό σνακ το πρωί, όπου κατανάλωσαν ένα ισχυρό αλκοολούχο ποτό μέσα σε 10 λεπτά.

Μετά από μία ώρα, και οι δύο ομάδες είχαν επίπεδο αλκοόλ στο αίμα περίπου 0,7 ποσοστό επί της χιλίοις. Ωστόσο, στα παχύσαρκα άτομα που έλαβαν θεραπεία με αγωνιστές GLP-1, τα επίπεδα αυξήθηκαν πιο αργά. Αυτά τα άτομα δήλωσαν επίσης πολύ αργότερα ότι ένιωθαν μεθυσμένα.

Σε ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με την επιθυμία για αλκοόλ, είχαν ήδη δηλώσει πριν από την πρώτη γουλιά ότι είχαν μικρότερη ανεξέλεγκτη επιθυμία (craving). Αυτή η επιθυμία για αλκοόλ αυξήθηκε με την κατανάλωση. Ωστόσο, παρέμεινε χαμηλότερη από ό,τι στην ομάδα ελέγχου.

Το αλκοόλ δεν είχε την ίδια επίδραση στην αύξηση της όρεξης στα άτομα που έλαβαν θεραπεία με αγωνιστές GLP-1 όπως στην ομάδα ελέγχου. Η ναυτία και το σάκχαρο στο αίμα ήταν τα ίδια και στις δύο ομάδες.

Με βάση τα αποτελέσματα, ο DiFeliceantonio θεωρεί ότι η μειωμένη όρεξη για αλκοόλ εξηγείται κυρίως από την καθυστερημένη κένωση του στομάχου.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Ι. Βαρδακαστάνης: Το αναπηρικό κίνημα συνεχίζει να αγωνίζεται και να διεκδικεί
Ενδυνάμωση των ασθενών: Καμπάνια ευαισθητοποίησης για την ενίσχυση υιοθέτησης της περιτοναϊκής κάθαρσης στην Ελλάδα
Ποιες τροφές αυξάνουν την καλή χοληστερόλη