Μια νέα μελέτη με επικεφαλής το Ινστιτούτο Γεωανθρωπολογίας "Max Planck" αποκαλύπτει πως η ευελιξία ήταν καθοριστική για την επιβίωση ή την εξαφάνιση.

Με τη βοήθεια της ανάλυσης απολιθωμένων δοντιών από το Βιετνάμ και το Λάος, μια διεθνής ομάδα ανασύνθεσε τη διατροφή και τις συνήθειες εξαφανισμένων, εκριζωμένων και ακόμη ζωντανών ειδών.

Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι τα ζώα με ποικίλη διατροφή και συνήθειες είχαν περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσουν, ενώ τα στενά εξειδικευμένα είδη εξαφανίστηκαν σε μεγάλο βαθμό.

Η ομάδα εξέτασε 141 απολιθωμένα δόντια ηλικίας 150.000 έως 13.000 ετών και συνδύασε αυτά τα δεδομένα με υπάρχοντα αρχεία.

Με τη βοήθεια μιας σταθερής ανάλυσης ισοτόπων άνθρακα, οξυγόνου, αζώτου και ψευδαργύρου, εξέτασαν τις διατροφικές αντιδράσεις στις περιβαλλοντικές αλλαγές.

"Μέσω της ανάλυσης χημικών ιχνών στο σμάλτο των δοντιών, μπορούμε να ανακατασκευάσουμε τη διατροφή και το περιβάλλον του παρελθόντος με εκπληκτική λεπτομέρεια", λέει ο κύριος συγγραφέας Nicolas Bourgon. "Η σύγκριση των ειδών σε διαφορετικές χρονικές περιόδους δείχνει γιατί μερικά επέζησαν, ενώ άλλα εξαφανίστηκαν".

Παραδείγματα απολιθωμένων δοντιών που αναλύθηκαν σε αυτή τη μελέτη, συμπεριλαμβανομένων δειγμάτων από 1) έναν μακάκο, 2) έναν εξαφανισμένο γιγάντιο ταπίρο, 3) έναν αγριόχοιρο, 4) έναν άγριο μεγάλο βοοειδές, 5) μια τίγρη, 6) έναν σκαντζόχοιρο, 7) έναν ρινόκερο της Σουμάτρας, 8) έναν κόκκινο σκύλο, 9) έναν ουρακοτάγκο και 10) έναν γιγάντιο πάντα.

Ζώα όπως τα ελάφια Sambar, οι μακάκοι και τα αγριογούρουνα αποδείχθηκαν ευπροσάρμοστα, κάτι που αντικατοπτρίζεται σε ευρύ φάσμα ισοτόπων. Αντίθετα, ειδικοί όπως οι ουρακοτάγκοι, οι ταπίροι και οι ρινόκεροι παρουσίασαν στενότερα προφίλ, τα οποία συνδέονταν με συγκεκριμένους βιότοπους.

Καθώς το περιβάλλον άλλαζε, οι γενικευμένοι επιβίωσαν, ενώ οι ειδικοί παρέμειναν ευάλωτοι. Οι ουρακοτάγκοι, που σήμερα απαντώνται μόνο στο Βόρνεο και τη Σουμάτρα, κάποτε ήταν διαδεδομένοι σε όλη τη Νοτιοανατολική Ασία. Τα αποτελέσματα των ισοτόπων υποδηλώνουν ότι, ακόμη και κατά τη διάρκεια των περιβαλλοντικών αλλαγών, συνέχιζαν να τρέφονται με φρούτα από δάση με κλειστό φύλλωμα.

"Ακόμα και αν οι σύγχρονοι ουρακοτάγκοι μπορούν να καταφύγουν σε εναλλακτικές πηγές τροφής σε δύσκολες περιόδους, η επιβίωσή τους εξαρτάται από την ύπαρξη ανέπαφων δασών", λέει η Nguyen Thi Mai Huong, συν-συγγραφέας από το Τμήμα Ανθρωπολογίας και Παλαιοπεριβάλλοντος του Βιετναμέζικου Ινστιτούτου Αρχαιολογίας. "Φαίνεται ότι αυτό ισχύει εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια".

Λαμβάνοντας υπόψη την αποδάσωση της Νοτιοανατολικής Ασίας – την ταχύτερη τροπική αποδάσωση παγκοσμίως – τα διδάγματα του παρελθόντος είναι επείγοντα. "Αν κατανοήσουμε πώς τα είδη αντιμετώπισαν τις πιέσεις του παρελθόντος, μπορούμε να εκτιμήσουμε καλύτερα την ανθεκτικότητά τους σήμερα", λέει ο επικεφαλής συγγραφέας Patrick Roberts από το Ινστιτούτο Γεωανθρωπολογίας Max Planck.

Η μελέτη υπογραμμίζει την ανάγκη να προστατεύσουμε όχι μόνο τα είδη, αλλά και τις οικολογικές συνθήκες που τους παρέχουν βιότοπο. "Δεν πρόκειται μόνο για τα ζώα του παρελθόντος", προσθέτει ο Bourgon. "Πρόκειται για το να μάθουμε από το παρελθόν, ώστε να προστατεύσουμε το μέλλον".

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Ι. Βαρδακαστάνης: Το αναπηρικό κίνημα συνεχίζει να αγωνίζεται και να διεκδικεί
Ενδυνάμωση των ασθενών: Καμπάνια ευαισθητοποίησης για την ενίσχυση υιοθέτησης της περιτοναϊκής κάθαρσης στην Ελλάδα
Πνευμονία: Βακτηριακό ένζυμο είναι πιθανό να προκαλεί μοιραίες καρδιακές επιπλοκές [μελέτη]