Πολλοί γιατροί συνιστούν θεραπευτικές αγωγές στους ασθενείς τους που δεν θα ακολουθούσαν οι ίδιοι, αποκαλύπτει νέα αμερικανική έρευνα.

Eιδικοί ζήτησαν από σχεδόν 1.000 Αμερικανούς γιατρούς να σκεφτούν ένα ιατρικό σενάριο και να επιλέξουν μια αγωγή. Ωστόσο, όταν τους ζητήθηκε να φανταστούν τον εαυτό τους ως ασθενή οι απαντήσεις διέφεραν σημαντικά.

Οι γιατροί ήταν περισσότερο πιθανό να προτιμήσουν θεραπεία με μεγαλύτερο κίνδυνο θνησιμότητας αλλά καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης χωρίς παρενέργειες, για παράδειγμα.

Για τους ασθενείς, οι γιατροί είχαν την τάση να επιλέγουν αγωγή που έκλινε προς τη μεριά της επιβίωσης, άσχετα από την ποιότητα ζωής, αναφέρεται στο περιοδικό, ‘Archives of Internal Medicine’.

Έχοντας έρθει αντιμέτωποι με την επιλογή μιας ή δυο εγχειρήσεων για την αντιμετώπιση του καρκίνου των εντέρων, για παράδειγμα, τα δυο πέμπτα των 242 γιατρών επέλεξαν τη χειρουργική επέμβαση με υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας αλλά χαμηλότερο ποσοστό παρενεργειών.

Αντίθετα, όταν τους ζητήθηκε να κάνουν μια σύσταση για έναν ασθενή, μόνο το ένα τέταρτο επέλεξε αυτή τη λύση.

Σε άλλο σενάριο, γιατροί ρωτήθηκαν να φανταστούν ότι αυτοί ή ένας ασθενής τους μολύνθηκε με νέο στέλεχος της γρίπης των πτηνών. Τους γνωστοποιήθηκε ότι ήταν διαθέσιμη μια αγωγή και χωρίς αυτή κάποιος με γρίπη θα είχε ποσοστό 10% για θνησιμότητα και 30% για νοσηλεία.

Η αγωγή θα μείωνε στο ήμισυ το ποσοστό παρενεργειών αλλά επίσης θα προκαλούσε τον θάνατο σε 1% ασθενείς και μόνιμη παράλυση σε 4%.

Από τους 700 γιατρούς, περίπου τα δυο τρίτα επέλεξαν να αφήσουν τη θεραπεία όταν φαντάστηκαν ότι είχαν μολυνθεί, για να αποφύγουν τις παρενέργειες.  Ωστόσο, όταν φαντάστηκαν ότι ένας ασθενής είχε μολυνθεί, μόνο μισοί συνέστησαν να μη ληφθεί η αγωγή.

Ο Dr Peter Ubel, από το πανεπιστήμιο Duke στη Βόρεια Καρολίνα, δήλωσε ότι όταν οι γιατροί κάνουν συστάσεις για αγωγή, σκέφτονται διαφορετικά από όταν λαμβάνουν αποφάσεις για τον εαυτό τους.
Αυτό που δεν είναι σαφές είναι ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να αποφασιστεί μια αγωγή, να μπαίνεις στη θέση του άλλου ή όχι.

Στις μέρες μας οι γιατροί συχνά αποθαρρύνονται από το να δίνουν την προσωπική τους γνώμη και αντ’ αυτού ενθαρρύνονται να παρουσιάζουν τις σχετικές ενδείξεις και πληροφορίες ώστε ο ασθενής να μπορεί να επιλέγει μόνος του.

Οι ερευνητές δήλωσαν ότι η έρευνα δεν υποδεικνύει πως οι γιατροί λαμβάνουν πάντα καλύτερες αποφάσεις για τους άλλους σε σχέση με τον εαυτό τους. Μπορεί να υποδείξει ίσως ότι σε ορισμένες περιστάσεις η σύσταση μπορεί ενδεχομένως να βελτιώσει τη λήψη απόφασης.


Πηγές:
‘Archives of Internal Medicine’.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Η κοινωνική διάσταση της αύξησης των ψυχιατρικών διαταραχών
Ο Μ. Θεμιστοκλέους για τις προτεραιότητες του Υπουργείου Υγείας για το 2026
Βράβευση ΕΟΠΑΕ στο 7ο Συνέδριο Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας στην Υγεία – ΠΟΚοιΣΠΕ 2025