Μία κρανιεκτομή για την ανακούφιση από την υψηλή εγκεφαλική πίεση μείωσε στο μισό σε τυχαιοποιημένη μελέτη τη θνησιμότητα των ασθενών με βαρύ κρανιοεγκεφαλικό τραύμα συγκριτικά με τη συνεχιζόμενη φαρμακευτική θεραπεία.

Πολλοί από τους επιζήσαντες ασθενείς εγκατέλειπαν όμως την κλινική με βαριές αναπηρίες, όταν δεν είχαν ανάγκη διαρκώς από μόνιμη ιατρική περίθαλψη, σύμφωνα με το δημοσίευμα στο New England Journal of Medicine. 

Πολλά εγκεφαλικά τραύματα οδηγούν σε οίδημα. Καθώς ο εγκέφαλος δεν μπορεί να επεκταθεί κάτω από τον κρανιακό θόλο, αυτό οδηγεί γρήγορα σε θανατηφόρες ζημιές στον ιστό, που αποφεύγονται μόνο με την απομάκρυνση μέρους του θόλου του κρανίου. Αυτή η κρανιεκτομή είναι πλέον ρουτίνα για τους νευροχειρουργούς.

Όμως η απόδειξη ότι με αυτόν τον τρόπο καλυτερεύει η πρόγνωση για την πορεία των ασθενών ήταν μέχρι σήμερα αδύναμη, εκτός από το εγκεφαλικό οίδημα μετά το εγκεφαλικό, όπου η ωφέλεια είχε αποδειχθεί από πολλές τυχαιοποιημένες κλινικές μελέτες. Σε ασθενείς με βαρύ κρανιοεγκεφαλικό τραύμα όμως η ωφέλεια αυτή τέθηκε σε αμφισβήτηση.

Ναι μεν η διαμετωπική κρανιεκτομή είχε μειώσει στην έρευνα αυτή την εγκεφαλική πίεση, η πρόγνωση για την πορεία των ασθενών όμως ήταν μάλλον χειρότερη συγκριτικά με τη φαρμακευτική θεραπεία. Τα αποτελέσματα της έρευνας DECRA εντούτοις τέθηκαν σε αμφισβήτηση εξαιτίας των αυστηρών κριτηρίων εισαγωγής. Η κρανιεκτομή πραγματοποιήθηκε σχετικά πρόωρα, μία συνήθης σε πολλές κλινικές ημικρανιεκτομή (ως εναλλακτική λύση απέναντι στην κρανιεκτομή) δεν επιτρεπόταν, και τα αιματώματα ίσχυαν ως κριτήρια αποκλεισμού.

Η μελέτη RESCUEicp αποφεύγει αυτούς τους περιορισμούς. Η κρανιεκτομή εξετάστηκε ως έσχατη λύση μετά την αποτυχία μιας φαρμακευτικής θεραπείας, όπως συνηθίζεται στις περισσότερες κλινικές. Η ομάδα με επικεφαλής τον Peter Hutchinson του πανεπιστημίου του Cambridge υπέβαλε σε τυχαιοποιημένη μελέτη 408 ασθενείς σε είκοσι χώρες - άλλοι με φαρμακευτική θεραπεία και άλλοι με κρανιεκτομή - στους οποίους μετά από ένα κρανιοεγκεφαλικό τραύμα αυξήθηκε η ενδοκρανιακή πίεση σε περισσότερο από 25 mm Hg,. Έξι μήνες μετά την παρακολούθηση, 49,8 % των ασθενών με φαρμακευτική θεραπεία πέθαναν συγκριτικά με 26,9% των ασθενών με κρανιεκτομή. Η τελευταία, λοιπόν, αποδεικνύεται σωτήρια για τη ζωή πολλών ασθενών.

Πηγές:
New England Journal of Medicine.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Η ουλίτιδα μπορεί να συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο σοβαρών καρδιαγγειακών επεισοδίων
Ποια δραστηριότητα μειώνει τον κίνδυνο για πόνο στο γόνατο στους ηλικιωμένους
Τρυφερότητα, ωκυτοκίνη και ταχύτερη επούλωση πληγών