Ταξιδεύοντας στη χώρα του Διαβήτη…

Τρομακτικές διαστάσεις λαμβάνει πλέον η επιδημία του σακχαρώδη διαβήτη: Το 1988 οι διαβητικοί παγκοσμίως ήταν μόλις 50 εκατομμύρια. Όμως 20 χρόνια μετά υπερβαίνουν τα 250 εκατομμύρια... Χωρίς συντονισμένη δράση ενάντια στη νόσο, ο αριθμός ενδέχεται να φτάσει τα 380 εκατομμύρια μέσα στην επόμενη 20ετία.

Παράλληλα, έως και 50% ενδέχεται να αυξηθεί η συχνότητα εμφάνισης του διαβήτη τύπου 2 στα παιδιά σε όλο τον κόσμο στα επόμενα 15 χρόνια που παλαιότερα αφορούσε μόνο τους ενήλικες. Παράλληλα, κάθε μέρα περισσότερα από 200 παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο διαγιγνώσκονται με διαβήτη τύπου 1 και προστίθενται στα 500.000 παιδιά ηλικίας έως 15 ετών που ζουν κάνοντας καθημερινά ενέσεις ινσουλίνης και μετρώντας τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους.

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης αποτελεί ιατρικό πρόβλημα εδώ και 3.500 περίπου χρόνια, από την εποχή δηλαδή της πρώτης κλινικής περιγραφής του Σακχαρώδη Διαβήτη στον γνωστό ως "Πάπυρο Ebers" της αρχαίας Αιγύπτου, το 1500 π.Χ. Μέχρι και την ανακάλυψη της ινσουλίνης το 1921, οι ασθενείς με διαβήτη πέθαιναν! Το «πρόσωπο» του διαβήτη στο πέρασμα των χρόνων με την εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης και τεχνολογίας άλλαξε εντυπωσιακά.

Κανείς δεν πεθαίνει πλέον από διαβήτη. Πλανάται όμως ακόμη το «φάντασμα» των επιπλοκών, οι οποίες συνδέονται κυρίως με τον διαβήτη Τύπου 2 (των ενηλίκων), που συνοδεύεται συνήθως και με άλλα προβλήματα υγείας.

Λόγω όμως της συνεχώς αυξανόμενης συχνότητας εμφάνισης του σακχαρώδους διαβήτη στη χώρα μας, ιδιαίτερα στις τρυφερές ηλικίες, είναι απαραίτητη η θεώρηση των προβλημάτων της καθημερινής ρύθμισης και διαβίωσης των παιδιών με διαβήτη, και από την άποψη της επιστήμης της ψυχολογίας.

Συχνά το οργανικό, το σωματικό στοιχείο προέχει έναντι του ψυχικού. Η εμφάνιση του διαβήτη ισοδυναμεί πολλές φορές για τους γονείς με «γκρέμισμα» των ονείρων τους για το παιδί τους, κάτι που δυστυχώς αντανακλάται και στη συμπεριφορά τους προς το παιδί τους.

Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι η ψυχή στηρίζει το σώμα και στην περίπτωση του διαβήτη η κακή ψυχολογική κατάσταση του παιδιού μπορεί να το επιβαρύνει.

Είναι γνωστό ότι ο διαβήτης θεωρείται σε μεγάλο βαθμό ψυχοσωματική νόσος, αφού το στρες και η συναισθηματική φόρτιση επιδρούν αρνητικά στις τιμές σακχάρου στο αίμα. Η ψυχολογία μπορεί να συμβάλει στην αποδοχή του διαβήτη από όλη την οικογένεια, καθώς και στην αποτελεσματικότερη διαχείρισή του από τους πάσχοντες.

Με τον απλό και σαφή τρόπο απόδοσης του κειμένου, το βιβλίο «Ταξιδεύοντας στη χώρα του Διαβήτη» θα αποτελέσει ένα χρήσιμο και επαγωγικό εγχειρίδιο για την καθημερινή φροντίδα της σύγχρονης μάστιγας του σακχαρώδους διαβήτη.

Με σαφή αλλά κυρίως ευχάριστο και συνάμα ρεαλιστικό τρόπο το βιβλίο έχει ως σκοπό να παρουσιάσει το «πρόσωπο» του διαβήτη στην εποχή μας. Αποτελεί ένα χρήσιμο εκπαιδευτικό «εργαλείο» στη διάθεση της οικογένειας, προς όφελος του παιδιού, του εφήβου, αλλά και του νεαρού ενήλικα με διαβήτη τύπου 1, για την επίτευξη καλύτερης ποιότητας ζωής.

Στοχεύει να παράσχει εκπαίδευση και να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τους πάσχοντες, ώστε να ανατρέχουν σε αυτό οποιαδήποτε στιγμή για να λύσουν κάθε απορία σχετικά με τον διαβήτη τους. Είναι μια προσπάθεια που συμβάλλει με έναν ευχάριστο τρόπο, ελπίζω, στην επιστημονική προσέγγιση των προβλημάτων του διαβήτη και στην αντιμετώπισή τους με σκοπό την εξοικείωση των πασχόντων με τον διαβήτη, μέσα από ένα αλληγορικό ταξίδι στη «χώρα» του…

Το βιβλίο εκδόθηκε με τη ευγενική χορηγία της Bayer Ελλάς.