Η σχέση και ο γάμος των 20 χρόνων

Ιστορικό

Με τον σύζυγό μου, έχουμε σχέση 20 χρόνια, παντρεμένοι τα τελευταία 8 με μια κόρη 7 Ετων. Καλή οικογενειακή κατάσταση, ισορροπημένα οικονομικά. Άριστες ακαδημαικές γνώσεις και οι δυο μας. Πολλά σκαμπανεβάσματα στη σχέση, με χωρισμούς και επανασυνδέσεις.

Ερώτηση

Αυτό είναι που θέλω να στείλω στον άντρα μου, αλλά δεν τολμώ. Γιατί θεωρώ ότι θα χωρίσουμε μια για πάντα. Φοβάμαι ότι θα βγω αληθινή.. « Έχεις γίνει πάλι ο αλλόκοτος εαυτός σου. Απόμακρος. Πλέον είμαι σίγουρη ότι δεν με ήθελες πραγματικά, μένεις γιατί συμβιβάζεσαι μαζί μου, δεν ξέρω γιατί με παντρεύτηκες. Δεν ξέρω γιατί παραμένεις. Νιώθω όμως δεύτερη επιλογή, σαν να ήθελες πάντα κάποια άλλη και για τον χ,ψ λόγο δεν μπορούσες να είσαι μαζί της. Μαζί μου είσαι δυστυχής. Αυτό με κουράζει πνευματικά και σωματικά πλέον, με αρρωσταίνει, μου ξανα γεννώνται τοξικές σκέψεις στο μυαλό που δεν κάνουν καλό σε κανέναν μας. Θα είμαστε καλύτερα χώρια…» Αγαπώ τον άντρα μου βαθειά, αλλά θεωρώ ότι πληγώνουμε ο ένας τον άλλο. Πραγματικά πιστεύω ότι έχει απωθημένο με μια γυναίκα που λόγω συγκυριών δεν ´εκατσε ´ η σχέση τους. Δεν μου μιλά ωραία και δεν με περιποιείται, δε με κατανοεί.. μου έχει σταθεί στα δύσκολα οικονομικά χρόνια, αλλά ποτέ δε μου έχει μαγειρέψει, δεν μου κάνει δώρα ή κάτι που γνωρίζει ότι θα με ευχαριστήσει. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μου παράπονο. Δεν κάνει προσπάθεια να με ευχαριστήσει για τίποτα, ακόμα κι αν ξέρει ότι δεν είμαι χαρούμενη. Δείχνει να μην τον νοιάζω ως ανθρωπος. Δεν με εκτιμά. Και αυτο με πληγώνει βαθειά. Δεν συζητάει και πολύ, μόνο πότε-πότε, αν είμαστε στα καλά μας. Νιώθω ομως ότι έχω φτάσει στα όριά μου. Χρειάζομαι μια καθοδήγηση και να κάνω κάτι για τον εαυτό μου, να αισθανθώ καλά. Ο χωρισμός δεν ειναι η πρώτη λύση μου. Πως θα μπορούσα να βοηθηθώ παρακαλώ;