Υγεία - οδηγός της ζωής

Οι φόβοι επιστρέφουν όταν η ηλικία αυξάνει και οι αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα της θεραπείας κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους. Θέλω να πω πως αναίτια πολλές φορές καταλαμβάνεσαι από μια μελαγχολική διάθεση και φόβο για την ασθένεια. Έχω προσβληθεί από αυτοάνοσο νόσημα εδώ και περίπου τριάντα χρόνια και με τον καιρό οι απορίες μου τώρα στα 54 αυξάνουν για το μέλλον. Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, με λίγα λόγια, τόσο πιο ευάλωτος γίνεται απέναντι στην ασθένεια. Η φαρμακευτική θεραπεία που παίρνω με έχει κουράσει αλλά αναμφίβολα έχει παίξει σημαντικό ρόλο την ύφεση της ασθένειας. Έχω όμως να αντιπαλέψω το άγνωστο, την πιθανότητα η ασθένεια να επανέλθει.

Όσο μεγαλώνει κάποιος, αφενός αποχωρίζεται τα οικεία του πρόσωπα και αφετέρου νοιώθει εξαντλημένος από την όλη προσπάθεια. Θέλει όμως πείσμα η ζωή. Και αρκεί που η κατάσταση είναι ελεγχόμενη, σε ύφεση. Θα πρέπει να σκεφθεί κανείς τι θα γινόταν αν έπρεπε να μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία κάθε λίγο και λιγάκι. Αυτό σκέφτεσαι και μάλλον συνέρχεσαι. Η υγεία είναι πολύτιμο αγαθό αλλά πάνω απ΄όλα ο οδηγός της ζωής.