Τούλης για προσωπικό γιατρό: ''Το 15% με 20% θα συνεχίσει να πληρώνει''

Κενά, ασάφειες και τρωτά σημεία στην έναρξη εφαρμογής της μεταρρύθμισης στην πρωτοβάθμια υγεία εντοπίζει η Επαγγελματική Ένωση Παθολόγων Ελλάδος. Μιλώντας στο iatronet.gr ο πρόεδρός της, Ευάγγελος Τούλης, προβλέπει πως στην πράξη ένα 15% με 20% των ασθενών θα εξακολουθήσει να πηγαίνει στον γιατρό που εμπιστεύεται επί χρόνια, έχοντας παράλληλα εγγραφεί σε κάποιον προσωπικό γιατρό για να μην έχει ποινή. Έτσι, το κράτος θα πληρώνει γιατρούς για έναν αριθμό ασθενών που δεν θα βλέπουν ποτέ. Το ίδιο θα γίνεται και λόγω της ένταξης στο σύστημα γιατρών 10 επιπλέον ειδικοτήτων, οι οποίοι θα παραπέμπουν αλλού ασθενείς που δεν θα έχουν τη δυνατότητα να εξυπηρετήσουν, λόγω ασυνάφειας. Ο ίδιος ζητά από το υπουργείο υγείας να υλοποιήσει τη δέσμευσή του για την δυνατότητα εγγραφής και μη συμβεβλημένων με τον ΕΟΠΥΥ γιατρών, ενώ προτείνει να προβλεφθεί ένα πλαφόν στον αριθμό επισκέψεων που θα μπορεί να κάνει ετησίως ένας ασθενής στον προσωπικό γιατρό.

«Πίσω από τα νούμερα βρίσκονται άνθρωποι»

Ο κ.Τούλης εντοπίζει ασάφειες αναφορικά με τις υποχρεώσεις και τις δυνατότητες του προσωπικού γιατρού σε περιπτώσεις που θα δέχεται ασθενείς εκτός ραντεβού ή ακόμα και εκτός ωραρίου. Παράλληλα, προβλέπει δυσλειτουργίες λόγω της θεωρητικής δυνατότητας απεριόριστων επισκέψεων. «Πρέπει να υπάρχει ένα πλαφόν επισκέψεων ανά ασθενή. Έξι το χρόνο; Οκτώ; Δεν υπάρχει πάθηση που να χρειάζεται ο ασθενής να πάει 15 ή 20 φορές τον χρόνο στον γιατρό του. Αυτή η δυνατότητα υπάρχει όμως, και αν αρχίσει να γίνεται από κάποιους, τότε δεν θα υπάρχουν ραντεβού», αναφέρει και προσθέτει: «Το υπουργείο κοιτάει νούμερα, αλλά πίσω από τα νούμερα είναι άνθρωποι. Υπάρχουν οι ασθενείς, αλλά και οι γιατροί, που είναι και αυτοί άνθρωποι. Δεν μπορεί κανείς να δουλεύει μια ζωή όπως δούλευε στις εφημερίες όταν ήταν 27 χρονών».

Για τη διάρκεια των 15 λεπτών που προβλέπεται ανά επίσκεψη (με εξαίρεση την πρώτη), εκτιμά πως κατά μέσο όρο αρκεί, καθώς κάποιοι είναι χρόνια ασθενείς και έρχονται για συνταγογράφηση, αλλά υπό τον όρο να υπάρχει γραμματέας. «Χωρίς γραμματέα πάλι δεν αρκεί, αλλά αν με αυτό που δίνουν πληρώνει και γραμματέα, ο γιατρός θα παίρνει όσο ένας καλός μισθός γραμματέα, με τεράστια ευθύνη», υποστηρίζει.

Μπορεί ο νευρολόγος να κάνει πρωτοβάθμια;

Ο κ.Τούλης αναφέρει πως η πρόσφατη ένταξη 10 νέων ειδικοτήτων με βάση την παθολογία έγινε «γιατί δεν έβγαιναν τα νούμερα», αλλά σημειώνει τις αδυναμίες της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας. «Αν ο ασθενής έχει σκλήρυνση κατά πλάκας, ο νευρολόγος μπορεί να κάνει πρωτοβάθμια, αλλά κάτι τέτοιο προβλεπόταν ούτως ή άλλως. Αν όμως έχει και διαβήτη, τι θα κάνει;», διερωτάται προσθέτοντας πως οι παθολόγοι χειρίζονται τεράστιο αριθμό διαβητικών ασθενών.

Ο ίδιος διευκρινίζει πως παρά τα κενά της προσπάθειας είναι αναγκαία η μεταρρύθμιση της πρωτοβάθμιας περίθαλψης. «Αυτή την στιγμή ο μεγαλύτερος όγκος των περιστατικών που δέχονται τα νοσοκομεία στις εφημερίες τους, ειδικά τον χειμώνα, είναι ιώσεις και λοιμώξεις και αμυγδαλίτιδες. Αυτά δεν πρέπει καν να φτάνουν στο νοσοκομείο», λέει για να προσθέσει: «Ο γιατρός άλλης ειδικότητας θα δει αμυγδαλίτιδα. Θα ξέρει όμως αν είναι απόστημα, αν είναι λοιμώδης μονοπυρήνωση; Τελικά θα αρχίσει να στέλνει στο νοσοκομείο ή θα παραπέμπει στις ειδικότητες και τελικά ο πολίτης πάλι θα πληρώνει».

Το 20% θα πληρώνει, επιβαρύνοντας το κράτος

Ο κ.Τούλης ζητά από το υπουργείο υγείας να τηρήσει την υπόσχεση που είχε δώσει στις 18 Απριλίου ότι θα μπορούν και μη συμβεβλημένοι γιατροί να συμμετέχουν στον θεσμό. Το κόστος των επισκέψεων θα επιβαρύνει τον ασθενή, ο οποίος, όπως λέει, θα προσέρχεται με επιλογή του και δεν θα επιβαρύνει την κρατική δαπάνη.

«Στα περισσότερα παθολογικά ιατρεία υπάρχει μια προσωπική σχέση ιατρού – ασθενή, που πολλές φορές είναι σχέση δεκαετιών. Όταν ένας ασθενής πληρώνει με επιλογή του, το υπουργείο του λέει ‘’εσύ δήλωσε έναν γιατρό από το σύστημα και μετά αν θέλεις πήγαινε στον δικό σου και πλήρωνέ τον χωρίς ποινή’’. Εμείς λέμε ‘’γιατί να πληρώνει το κράτος έναν γιατρό που δεν θα δει ποτέ τον ασθενή του; Ενώ έχω εγώ τον φάκελο και έρχεται και με πληρώνει από επιλογή του, χωρίς να τον πιέσει το κράτος’’.

Ο ίδιος εκτιμά πως ένα ποσοστό 15% με 20% των ασθενών δεν θα είχε αντίρρηση να έχει τη δυνατότητα να έχει τον προσωπικό γιατρό που εμπιστεύεται και να τον πληρώνει. «Οι περισσότεροι φυσικά θέλουν να πάνε δωρεάν, αλλά αυτό το 20% γιατί να το επιβαρύνεται το σύστημα χωρίς λόγο;», καταλήγει.