Το σκόρδο είναι γνωστό εδώ και χιλιετίες. Οι αρχαίοι Έλληνες το θεωρούσαν απολυμαντικό και διασταλτικό των αγγείων, ενώ στη λαϊκή βυζαντινή ιατρική εθεωρείτο, επιπλέον, πανάκεια για κάθε μόλυνση ή φλεγμονή. Είναι τεκμηριωμένο ότι το σκόρδο λειτουργεί ως αντιθρομβωτικό, μειώνει την πίεση και επιτρέπει στο αίμα να μεταφέρει περισσότερο οξυγόνο σε βασικά όργανα και επομένως μειώνει και την πίεση στην καρδιά. Χρησιμοποιείται προληπτικά κατά του καρκίνου. Ωφελεί στα αγγεία και στην καρδιά, ανεβάζει τις ορμόνες της λίμπιντο, και τι δεν κάνουν αυτές οι λευκές σκελίδες!
Αμερικανοί επιστήμονες διαπίστωσαν κατόπιν ερευνών πώς επιδρούν τα σουλφιδικά συστατικά του σκόρδου στα αγγεία. Τα δύσοσμα σουλφιδικά συστατικά της αλλικίνης που περιέχει το σκόρδο είναι εκείνα που επιδρούν ευεργετικά στις καρδιαγγειακές παθήσεις. Αυτά τα σουλφιδικά συστατικά του σκόρδου πηγαίνουν κατ’ αρχήν στο πεπτικό σύστημα και μετά στο αίμα. Εδώ διαπερνούν τα ερυθρά αιμοσφαίρια, παράγουν στο εσωτερικό τους το σουλφίδιο υδρογόνου -το οποίο επιδρά στα εσωτερικά τοιχώματα των αιμοσφαιρίων λειτουργώντας σαν ενεργοποιητικό κύτταρο- προκαλούν τη διαστολή των αγγείων και έτσι τα χαλαρώνουν.
Επιστήμονες απέδειξαν με πειράματα σε αρουραίους πώς ακριβώς η αποκρουστική μυρωδιά του σκόρδου είναι ένδειξη των θεραπευτικών του ιδιοτήτων. Ωστόσο παρατηρούν ότι δεν αντέχει κάθε άνθρωπος τη μυρωδιά του, αλλά ούτε και τη χρήση του μαγειρεμένου ή ακόμη χειρότερα του ωμού σκόρδου.
Το σκόρδο, λοιπόν, δεν είναι μόνον αρωματικός καρπός ή καρύκευμα, αλλά και φαρμακευτικό φυτό και σαν τέτοιο πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή.
Για αυτό εξάλλου, επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το σκόρδο δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε μεγάλες ποσότητες- και μάλιστα ταυτόχρονα με αντιθρομβωτικά φάρμακα, διότι αυξάνεται ο κίνδυνος αιμορραγίας.
{{dname}} - {{date}}
{{body}}
Απάντηση Spam
{{#subcomments}} {{/subcomments}}