Τεχνητή νοημοσύνη για την πρόγνωση της καρδιακής ανεπάρκειας

Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να προβλέψει πότε ασθενείς με καρδιακή πάθηση θα πεθάνουν, σύμφωνα με επιστήμονες.

Το λειτουργικό έμαθε να αναλύει εξετάσεις αίματος και απεικονιστικές εξετάσεις καρδιάς, για τον εντοπισμό σημαδιών ότι το όργανο θα εμφανίσει ανεπάρκεια.

Η ερευνητική ομάδα του Medical Research Council, στη Βρετανία, δήλωσε ότι η τεχνολογία θα μπορούσε να σώσει ζωές, εντοπίζοντας ασθενείς που χρειάζονται πιο επιθετική αγωγή.

Οι ερευνητές του MRC London Institute of Medical Sciences, εστίασαν σε ασθενείς με πνευμονική υπέρταση.

Η υψηλή αρτηριακή πίεση στους πνεύμονες βλάπτει μέρος της καρδιάς και περίπου το ένα τρίτο των ασθενών πεθαίνει 5 χρόνια μετά τη διάγνωση.

Υπάρχουν αγωγές, αλλά οι γιατροί πρέπει να γνωρίζουν πόσο χρόνο έχουν ενδεχομένως οι ασθενείς για να επιλέξουν τη σωστή αγωγή.

Το λειτουργικό εξέτασε μαγνητικές τομογραφίες 256 ασθενών όσον αφορά την καρδιά και αποτελέσματα εξετάσεων αίματος.

Μέτρησε την κίνηση 30.000 διαφορετικών σημείων στη δομή του οργάνου, κατά τη διάρκεια ενός χτύπου.

Όταν τα στοιχεία συνδυάστηκαν με ιατρικά αρχεία 8 ετών, η τεχνητή νοημοσύνη έμαθε ποιες ανωμαλίες προέβλεπαν πότε θα πεθάνει ο ασθενής.

Το λειτουργικό μπορούσε να εστιάσει περίπου 5 χρόνια στο μέλλον. Προέβλεψε σωστά όσους θα ήταν ακόμα ζωντανοί μετά από ένα χρόνο, το 80% του χρόνου. Το αντίστοιχο ποσοστό στους γιατρούς είναι 60%.

Ο ερευνητής Dr Declan O'Regan, δήλωσε ότι η εξέλιξη επιτρέπει την εξατομικευμένη αγωγή.

Λαμβάνει τα αποτελέσματα δεκάδων διαφορετικών εξετάσεων, όπως απεικονιστικές, για να προβλέψει με μεγάλη ακρίβεια αυτό που θα συμβεί σε καθένα ασθενή.

Οι ερευνητές τώρα θέλουν να δοκιμάσουν το λειτουργικό σε άλλους ασθενείς σε διαφορετικά νοσοκομεία πριν αξιολογήσουν αν θα πρέπει να γίνει ευρέως διαθέσιμο στους γιατρούς.

Οι ερευνητές επίσης θέλουν να χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία σε άλλες μορφές καρδιακής ανεπάρκειας. όπως μυοκαρδιοπάθεια, για να διαπιστωθεί ποιος θα χρειαστεί βηματοδότη ή άλλα είδη αγωγής

Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Radiology.

Πηγές:
Radiology.