Η εμπειρία του χειρουργού, «κλειδί» αποφυγής του χρόνιου πόνου μετά την επέμβαση βουβωνοκήλης

«Τα περιστατικά χρόνιου πόνου  ο οποίος διατηρείται περισσότερο από τρεις μήνες σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση για τη Μελέτη του Πόνου (International Association for the Study of Pain (IASP) ανέρχονται σε 12% των συνολικών επεμβάσεων βουβωνοκήλης  παγκοσμίως και αυτό οφείλεται εν πολλοίς στη μη επαρκή εμπειρία των χειρουργών και της έλλειψης γνώσης για τις λαπαροσκοπικές ή ανοικτές επεμβάσεις που αποκαθιστούν τη βουβωνοκήλη».

Αυτό τόνισε στο Πανελλήνιο Συνέδριο Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, ο Δρ. Γιώργος Σάμπαλης, Γενικός Χειρουργός –Λαπαροσκόπος, Διευθυντής Χειρουργός στην Ευρωκλινική Αθηνών, εξειδικεύοντας με παραστατικό τρόπο τις επιπτώσεις που έχει ο χρόνιος πόνος στους ασθενείς, μετά από επεμβάσεις που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να αποκαταστήσουν πλήρως την υγεία τους.

Όπως επισημαίνει, «Μετά τη χειρουργική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης, ενδεχομένως να αναπτυχθούν ποικίλα σύνδρομα χρόνιου πόνου στη βουβωνική περιοχή, ο οποίος μπορεί να οφείλεται στην κάκωση νεύρου της περιοχής, στον ουλώδη ιστό, ή στην αντίδραση του οργανισμού- και αυτό προέρχεται από μερική ή πλήρη διατομή, τάση, κάκωση, ή συμπίεση, ενώ μπορεί να προκληθεί και από ‘’παγίδευση’’ σε μία ραφή ή από κακή τοποθέτηση clip». Αξίζει να σημειωθεί ότι η λαπαροσκοπική χειρουργική σε σύγκριση με την ανοικτή ‘’αποφεύγει’’ συχνότερα τα περιστατικά χρόνιου πόνου που ακολουθεί μια επέμβαση βουβωνοκήλης, γιατί  τα νεύρα της περιοχής αναγνωρίζονται και διαφυλάσσονται ευκολότερα.

«Ακρογωνιαίος λίθος της επιτυχούς και ασφαλούς διενέργειας των λαπαροσκοπικών επεμβάσεων, ειδικά στη βουβωνική χώρα όπου υπάρχουν αισθητικά-κινητικά νεύρα, είναι πάντα η σωστή ανατομική παρασκευή και αναγνώριση όλων των οδηγών σημείων, των ανατομικών σχέσεων και της πορείας των αγγείων και των νεύρων της περιοχής», προσθέτει ο Δρ. Σάμπαλης.