Θυλακοειδές λέμφωμα: Δυνατή  η θεραπεία χωρίς κυτταροστατικά

Το θυλακοειδές λέμφωμα, το πιο συνηθισμένο άνοφο λέμφωμα που παρουσιάζεται κατά την ενηλικίωση, τώρα αντιμετωπίζεται σε προχωρημένο στάδιο με συνδυασμό ριτουξιμάμπης και χημειοθεραπείας. Σε μια τυχαιοποιημένη κλινική μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε  στο «New England Journal of Medicine»( 2018, 379: 934-947), ο συνδυασμός ριτουξιμάμπης και λεναλιδομίδης πέτυχε καλό αποτέλεσμα, αποφεύγοντας πολλές από τις παρενέργειες των κυτταροτοξικών φαρμάκων.

Ένα θυλακοειδές λέμφωμα, το οποίο ανήκει στο λέμφωμα των κυττάρων Β, δεν είναι  θεραπεύσιμο σε προχωρημένο στάδιο. Ωστόσο, ο καρκίνος των λεμφαδένων εξελίσσεται πολύ αργά. Συνεπώς, η θεραπεία ξεκινά συχνά μόνο όταν έχουν υπάρξει συμπτώματα. Αρχικά, ο όγκος υποβλήθηκε σε θεραπεία με χημειοθεραπεία, αλλά δεν είχε επίδραση στην  παράταση ζωής. Μόνο ο συνδυασμός χημειοθεραπείας με το CD20 αντίσωμα ριτουξιμάμπη, που προκαλεί ανοσολογική καταστροφή κυττάρων Β, έχει βελτιώσει σημαντικά τα αποτελέσματα της θεραπείας. Η μέση επιβίωση χωρίς εξέλιξη είναι σήμερα από 6 έως 10 χρόνια. Το συνολικό ποσοστό επιβίωσης μετά από 3 χρόνια είναι στο 90%.

Η χημειοθεραπεία δεν επιβαρύνει μόνο τους ασθενείς με τις γνωστές παρενέργειες των κυτταροτοξικών φαρμάκων. Καταρχήν, παρεμποδίζει επίσης την επαγόμενη από το rituximab ανοσοαντίδραση στα καρκινικά κύτταρα. Ο ανοσοδιαμορφωτής λεναλιδομίδη, από την άλλη, φαίνεται να ενδυναμώνει  την ανοσοαπόκριση στα καρκινικά κύτταρα. Μετά τα πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα από το συνδυασμό ριτουξιμάμπης και λεναλιδομίδης σε διάφορες δοκιμές φάσης 2, διεξήχθησαν 2 μελέτες φάσης 3 στις ΗΠΑ / Ιαπωνία και στην Ευρώπη, τον Καναδά και την Αυστραλία.

Σε 137 κέντρα σε 10 χώρες, τυχαιοποιήθηκαν  1.030 ασθενείς (μέση ηλικία 59 ετών, 49% υψηλός κίνδυνος στην βαθμολογία FLIPI) στη θεραπεία με rituximab συν λεναλιδομίδη ή rituximab μαζί με χημειοθεραπεία, ακολουθούμενη από τη θεραπεία συντήρησης rituximab.

Το κύριο τελικό σημείο της μελέτης ήταν μια πλήρης (επιβεβαιωμένη ή μη επιβεβαιωμένη) απόκριση στις 120 εβδομάδες και χωρίς εξέλιξη επιβίωση. Όπως αναφέρουν ο Franck Morschhauser από το Πανεπιστήμιο της Λιλ και συνεργάτες, οι δύο θεραπείες είχαν το ίδιo καλό αποτέλεσμα.

Στην ομάδα του rituximab-lenalidomide, το 48% των ασθενών πέτυχε πλήρη ύφεση μετά από 120 εβδομάδες (95% διάστημα εμπιστοσύνης 44 έως 53%). Στην ομάδα χημειοθεραπείας με rituximab, 53% (49-57%) των ασθενών πέτυχαν αυτόν τον θεραπευτικό στόχο. Η επιβίωση χωρίς εξέλιξη στα 3 έτη ήταν 77% (72-80%) και 78% (74-82), αντίστοιχα.