Νιάκας: Μακριά από τη σύγχρονη πραγματικότητα η εκπαίδευση των Ελλήνων γιατρών

Στον αέρα βρίσκεται κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης της πρωτοβάθμιας φροντίδας στην Ελλάδα, εάν δεν υπάρξει σύνδεσή της με την ιατρική εκπαίδευση.

Την εκτίμηση αυτή εκφράζει ο καθηγητής Διοίκησης Μονάδων Υγείας Δημήτρης Νιάκας (φωτό), επικαλούμενος πρόσφατο άρθρο καθηγητή Ιατρικής από την Κολομβία, το οποίο δημοσιεύτηκε στο BMC Medicine.

Σύμφωνα με τον κ. Νιάκα, από το άρθρο προκύπτει η πρωταρχική ανάγκη για αναθεώρηση του τρόπου εκπαίδευσης της Ιατρικής, η οποία οφείλει να είναι προσαρμοσμένη στο υγειονομικό περιβάλλον της χώρας και στο σύστημα Υγείας.

Η ιατρική εκπαίδευση – σημειώνει – πρέπει να συναρτάται με το σύστημα Υγείας, προκειμένου να εξυπηρετούνται οι ανάγκες των πολιτών.

Όταν η προπτυχιακή ιατρική εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι προσανατολισμένη κυρίως στην κλινική ιατρική και οι ιατρικές σχολές αγνοούν συστηματικά ή δεν καλούνται να συμμετέχουν στις αλλαγές του ελληνικού υγειονομικού συστήματος, το αποτέλεσμα είναι μάλλον απογοητευτικό.

Αλλαγή

Ο κ. Νιάκας τονίζει ότι για να οικοδομηθεί ένα σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας Υγείας, το οποίο θα είναι προσανατολισμένο στις ανάγκες των πολιτών, με την εφαρμογή του θεσμού του οικογενειακού γιατρού ή με το θεσμό των Κέντρων Υγείας ή τέλος με ένα συνδυασμό και των δύο, απαιτείται η αλλαγή του τρόπου εκπαίδευσης των ιατρών μας σε προπτυχιακό επίπεδο. Αυτό φυσικά απαιτεί χρόνο και βούληση. 

Συνιστά, δε, στους “μεταρρυθμιστές της πρωτοβάθμιας”, οι οποίοι οραματίζονται μια πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας ως πυλώνα εξυπηρέτησης των αναγκών των πολιτών και επιθυμούν να αλλάξουν τα πράγματα, να σκεφθούν το ζήτημα της ιατρικής εκπαίδευσης των φοιτητών μας και μετά να προχωρήσουν. 

Σε διαφορετική περίπτωση φοβάται ότι οι νομοθετικές αλλαγές που θα επιφέρουν θα έχουν την τύχη, όλων των θεσμικών παρεμβάσεων που ξεκίνησαν το 1983 και φθάνουν μέχρι σήμερα.

Ανθρωπισμός

Στο άρθρο του στο BMC Medicine, ο καθηγητής από την Κολομβία Gustavo A Quintero υπογραμμίζει ότι οι γιατροί πρέπει να προετοιμάζονται να ενταχθούν σε περίπλοκα συστήματα, μέσα στα οποία οφείλουν να προστατεύουν τα συμφέροντα των ασθενών τους.

Αυτή η πραγματικότητα καθιστά αναγκαία την αλλαγή του τρόπου με τον οποίο διδάσκεται σήμερα η Ιατρική. Το θέμα δεν είναι απλώς η εκπαίδευση πάνω στο κλινικό έργο.

Είναι αναγκαία η εισαγωγή στις Ιατρικές Σχολές του ανθρωπισμού και των επιστημών Υγείας του πληθυσμού.

Η διδασκαλία αυτή πρέπει να γίνεται με ολοκληρωμένο τρόπο και να παρέχει ευκαιρίες στους φοιτητές να εκπαιδεύονται στη συλλογική εργασία, την επικοινωνία και τον επαγγελματισμό, ώστε να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες του λειτουργήματός τους.

Η Ιατρική – εξηγεί – είναι ένα αβέβαιο επάγγελμα μέσα στο οποίο ο γιατρός δεν μπορεί να ελέγξει άμεσα το αποτέλεσμα της δουλειάς του.

Δ.Κ.