Ο αποκλεισμός των φθηνότερων φαρμάκων μηδένισε την εξοικονόμηση

Παρά την ελεύθερη πτώση που έχει καταγράψει τα τελευταία χρόνια η φαρμακευτική δαπάνη, και που συνεχίζεται και φέτος, η αποτύπωση στις λιανικές τιμές είναι πάρα πολύ μικρή. Σήμερα,  η ονομαστική φαρμακευτική δαπάνη έχει περιοριστεί στο 1.945 δισ. ευρώ, με τη  μέση τιμολογιακή μείωση των σκευασμάτων από το 2010 έως και  τώρα να είναι της τάξεως του 63,2%. Παρόλα αυτά, η μείωση της μέσης αξίας πωλούμενου τεμαχίου σε  λιανικές τιμές  είναι μόνον 16,44%.

Αυτό συμβαίνει, υποστηρίζουν πηγές της αγοράς, γιατί η υποκατάσταση των παλαιότερων και αποτελεσματικών φαρμάκων κορυφώνεται, ενώ την ίδια στιγμή αυτά αποπέμπονται και τιμολογιακά.

Έτσι το κόστος ενός και μόνο νέου σκευάσματος για το σύστημα ισοδυναμεί με 60 έως και 80 περιστατικά από το παλιό, εκτινάσσοντας την δαπάνη και τις επιστροφές της φαρμακοβιομηχανίας (clawback). Και εξηγούν, για παράδειγμα: ένα παλιό σκεύασμα αντιθρομβωτικό (28 χάπια) κοστίζει 2,4 ευρώ, ενώ το καινούριο υποκατάστατό του 69,73 ευρώ.

Όπως τονίζουν οι πηγές μας, το φάρμακο δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται μονοσήμαντα με κριτήρια κόστους αλλά συνεκτιμώντας τον παράγοντα όφελος που επιφέρει!

Η αποπομπή και ο αποκλεισμός των φθηνότερων (και συχνά ποιοτικότερων) σκευασμάτων από άλλα ακριβότερα και λιγότερο δοκιμασμένα φάρμακα έχει ήδη μηδενίσει το μέχρι σήμερα όφελος εξοικονόμησης  που έχουν επιφέρει οι οριζόντιες μνημονιακές μειώσεις!

Ήδη σήμερα τα (Φ)άρμακα (Υ)ψηλού (Κ)όστους ανέρχονται στο 50% της ονομαστικής φαρμακευτικής δαπάνης με ξέφρενη τάση ανόδου, μηδενίζοντας την Εγχώρια Παραγωγική συμμετοχή ! Εκτιμάται ότι οι πωλήσεις των ΦΥΚ φθάνουν πια τα 80 εκατ. ευρώ το μήνα.

Αναμφίβολα, τονίζουν παράγοντες, το Εθνικό σύστημα τιμολόγησης με τις εξοντωτικές μειώσεις τιμών στα φάρμακα που έχει υποβάλει και παράλληλα προβλέπει για το μέλλον, προκαλεί σειρά δυσμενών αλυσιδωτών αντιδράσεων, με πρώτη και καλύτερη την υποβάθμιση της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας  παρά την σημαντική  αξία της τελευταίας, τόσο σε οικονομικό επίπεδο (1ος κλάδος σε εξαγωγές) όσο και σε κοινωνικό, λόγω του πολυάριθμου ανθρώπινου δυναμικού που απασχολεί. Δυσμενείς είναι και οι επιδράσεις στην  γενικότερη αξιολόγηση της τεχνολογίας υγείας στην χώρα  μηδενίζοντας την ίδια στιγμή την όποια μελλοντική προοπτική ανάπτυξής της. Τουτέστιν, τα όνειρα εκείνων που θέλουν να γίνουν ερευνητές –επιστήμονες- βιοτεχνολόγοι και να βρουν δουλειά στην χώρα τους γίνονται από ελάχιστα,  μηδενικά !