Τέρψη & Ζωή

Πόρτο: Χίλια χρώματα στην άκρη της Ευρώπης

Όταν ο ωκεανός συναντά τα μεσογειακά χρώματα, η Ιστορία συστήνει τον πιο «ταξιδιάρικο» λαό, το ποτάμι γεννά μεθυστικές γεύσεις και η ζεστή πορτογαλική φιλοξενία προσφέρεται σε «παριζιάνικο» περιτύλιγμα, γεννιέται κάτι ιδιαίτερο. Το Πόρτο.

Δευτέρα, 19 Σεπτεμβρίου 2011

του Γιώργου Κόκουβα

Περπατήσαμε σε στενά δρομάκια με επιβλητικά μεσαιωνικά κτίρια. Μετρήσαμε χιλιάδες περίτεχνα azulejos σε γοτθικές εκκλησίες και μεταμοντέρνα κτίρια. Διασχίσαμε «παριζιάνικες» γέφυρες πάνω από το πιο «μεθυσμένο» ποτάμι της Ευρώπης.

Ανακρίναμε ντόπιους για τα καλύτερα στέκια, την παραδοσιακή κουζίνα και τους χειροποίητους θησαυρούς στις παρυφές λόφων. Και φυσικά, σας τα εκμυστηρευόμαστε ένα-ένα, για να γνωρίζετε τα πάντα για το πορτογαλικό λιμάνι με τα χίλια χρώματα.

Το Πόρτο μπήκε στον χάρτη της ελληνικής ταξιδιωτικής συνείδησης μόλις το 2004, το «ιστορικό» εκείνο καλοκαίρι που η Ελλάδα κατέκτησε το Euro στα γήπεδα της πιο δυτικής ευρωπαϊκής χώρας. Μαζί στον τελικό της διοργάνωσης, μαζί στην κρίση, μαζί στο ΔΝΤ, Ελλάδα και Πορτογαλία μοιάζουν να ζουν παράλληλους βίους, που αποτυπώνονται στην χαλαρή τους διάθεση και στην φιλοξενία τους.

Μπορεί λοιπόν το καλοκαίρι μας να ανήκει δικαιωματικά στα ελληνικά νησιά, αλλά το Πόρτο μας κλείνει το μάτι για φθινοπωρινές αποδράσεις, γι’ αυτό και φροντίζουμε εγκαίρως να συστηθούμε με τις πιο όμορφες γωνιές του.

Πόρτο όπως Πορτογαλία

Δεν υπάρχει καταλληλότερη πόλη από το Πόρτο για να πάρει κανείς γεύση αυθεντικής Πορτογαλίας.

Κι αυτό γιατί όχι μόνο η πόλη λέγεται πως έδωσε το όνομά της στην ίδια την χώρα -οι Λατίνοι αποκαλούσαν την πόλη Portus (λιμάνι) Cale (η παλιά ονομασία της πόλης) και τελικά ολόκληρη η χώρα πήρε το όνομα Πόρτο-κάλε, που εξελίχθηκε σε Πορτογαλία- αλλά συνδυάζει όλα εκείνα που περιμένει να δει κανείς στην Ιβηρική: Ήλιο και χρώμα από την Μεσόγειο, δροσιά και επιβλητικότητα από τον Ατλαντικό Ωκεανό.

Απλούς ανθρώπους και «πολύπλοκη» Ιστορία. Παρελθόν και μέλλον.
Ιδιαίτερο το τελευταίο αυτό ζεύγος γίνεται αντιληπτό από τα δύο «πρόσωπα» της πόλης που σχίζει περίτεχνα στην μέση ο ποταμός Douro. Από την μία πλευρά η παραδοσιακή τουριστική περαντζάδα της Ribeira με την παλιά μεσαιωνική πόλη αμφιθεατρικά χτισμένη πίσω της και από την αντίπερα όχθη, η «μεθυστική» περιοχή της Gaia με τα κελάρια παλαίωσης του περίφημου πόρτο, τις ψαροταβέρνες και την σύγχρονη πόλη στα «μετόπισθεν».

Από την Ιστορία… στο χρώμα

Ξεκινώντας από την καρδιά της μεσαιωνικής πόλης, το Πόρτο μας εξαπατά: Τα αιωνόβια κτίρια γέρνουν μελαγχολικά το ένα προς το άλλο, το βλέμμα πιάνει κάποιον μπαρόκ ναό που μοιάζει με τρομακτικό κάστρο, και μπροστά μας απλώνονται λαβύρινθοι από ελαφρώς καταθλιπτικά πλακόστρωτα καντούνια, σαν να βρισκόμαστε σε μια πιο μουντή εκδοχή της Κέρκυρας.

Αυτό είναι όλο; Κι όμως, μόλις ξεκινά ο δαιδαλώδης περίπατος στα ιστορικά σοκάκια, αντιλαμβάνεται κανείς γιατί η UNESCO έχει εντάξει όλο το ιστορικό κέντρο του Πόρτο στην λίστα με την Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά: Κάθε πλατεία κρύβει μια ιστορία, κάθε τοίχος φιλοξενεί και μια διαφορετική εκδοχή των πορτογαλικών αζουλέζου (τα παραδοσιακά πλακίδια που συναντά κανείς σε κάθε πορτογαλική γωνιά), κάθε κτίριο μοιάζει με παλιό σπάνιο βιβλίο, κι όλα μαζί δημιουργούν μια ιδιόμορφη γοτθική «βιβλιοθήκη» αρχιτεκτονικής.

Κάπως έτσι, προσπερνώντας παλιά γοητευτικά βαγόνια του τραμ, τουριστικά τρενάκια, ντόπιους που ακόμη κι αν δεν γνωρίζουν αγγλικά θα επιδείξουν ένθερμο πάθος για να βοηθήσουν και κατηφορικά πλακόστρωτα με απλωμένες μπουγάδες πάνω από τα κεφάλια μας, καταλήγουμε στο φωτεινό πρόσωπο του Πόρτο: στο υγρό του στοιχείο.

Εκεί, δίπλα από το ποτάμι, τα χαρούμενα παστέλ χρώματα από τα παραδοσιακά κτίρια συναντούν ανθισμένα μπαλκόνια, οι τουρίστες βρίσκουν «νησιώτικα» στέκια για να απολαύσουν τον καφέ τους παρακολουθώντας παιδιά να επιχειρούν δροσιστικές βουτιές στο ποτάμι και οι πιο ρομαντικοί φαντάζονται τους μεγάλους Πορτογάλους θαλασσοπόρους να ξεκινούν από εκεί που τελειώνει ο Douro και αρχίζει ο Ατλαντικός για να ανακαλύψουν την Αμερική και τις Ινδίες – εδώ γεννήθηκε ο περίφημος Ερρίκος ο Θαλασσοπόρος που στήριξε τα ταξίδια του Μαγγελάνου και του Βάσκο ντα Γκάμα.



Φυσικά, οι έξι γέφυρες που ενώνουν την Ribeira με την Gaia τραβούν δικαιωματικά την προσοχή του βλέμματος. Κι αυτό γιατί οι αρχιτέκτονές τους φρόντισαν να κάνουν τον Douro έναν μικρό... Σηκουάνα. Αν η γέφυρα της πιο πάνω φωτογραφίας σας θυμίζει την βάση του πύργου του Άιφελ, έχετε δίκιο: Πολλές από τις γέφυρες του Πόρτο σχεδιάστηκαν από τους μαθητές του Άιφελ.

Όταν το βλέμμα κατέβει στο επίπεδο του νερού, κολλάει στο άλλο σήμα-κατατεθέν του ποταμού, τις επίπεδες βάρκες «rabelos» με το φαρδύ πανί που άλλοτε χρησιμοποιούνταν για να μεταφέρουν τα βαρέλια με το πόρτο.

Όσα πρέπει να κάνετε στο Πόρτο

Πού να φάτε

Πώς θα φτάσετε στο Πόρτο

Με τον εθνικό αερομεταφορέα της Πορτογαλίας, την TAP, μέσω Λισαβόνας (από 245 ευρώ συμπεριλαμβανομένων φόρων) ή με την Iberia, μέσω Μαδρίτης (από 230 ευρώ με τους φόρους) – οι τιμές είναι ενδεικτικές για την φθινοπωρινή περίοδο.

Πού να μείνετε


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΜΠΕΙΤΕ ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Loading ...
Προσθήκη Σχολίου

ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ IATRONET.GR

Σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας


Εμείς και οι συνεργάτες μας χρησιμοποιούμε τεχνολογίες, όπως cookies, και επεξεργαζόμαστε προσωπικά δεδομένα, όπως διευθύνσεις IP και αναγνωριστικά cookies, για να προσαρμόζουμε τις διαφημίσεις και το περιεχόμενο με βάση τα ενδιαφέροντά σας, για να μετρήσουμε την απόδοση των διαφημίσεων και του περιεχομένου και για να αποκτήσουμε εις βάθος γνώση του κοινού που είδε τις διαφημίσεις και το περιεχόμενο. Κάντε κλικ παρακάτω για να συμφωνήσετε με τη χρήση αυτής της τεχνολογίας και την επεξεργασία των προσωπικών σας δεδομένων για αυτούς τους σκοπούς. Μπορείτε να αλλάξετε γνώμη και να αλλάξετε τις επιλογές της συγκατάθεσής σας ανά πάσα στιγμή επιστρέφοντας σε αυτόν τον ιστότοπο.

Πολιτική Cookies
& Προστασία Προσωπικών Δεδομένων